ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ, ΣΑΒΒΑΤΟ 11/1, 2μμ

Η δολοφονία του Ιρανού αξιωματούχου Κασέμ Σουλεϊμανί και άλλων Ιρακινών και Ιρανών στην πρόσφατη αεροπορική επιδρομή στο Ιράκ, η κυνική ανάληψη ευθύνης από τις ΗΠΑ και οι νέες  απειλές Τραμπ για 52 χτυπήματα στο έδαφος του Ιράν, ριψοκινδυνεύουν μια χωρίς επιστροφή ανάφλεξη του πολέμου, ανοίγοντας τις πύλες της κολάσεως για την περιοχή και τους λαούς του κόσμου. Μπροστά στο νέο σχέδιο των ΗΠΑ για την αποσταθεροποίηση στη Μέση Ανατολή και ενδεχόμενη σύγκρουση μεγάλης κλίμακας σε μια περίοδο όξυνσης των ενδοιμπεριαλιστικών αντιθέσεων με κίνδυνο χρήσης πυρηνικών και άλλων μη συμβατικών όπλων, οφείλουμε να πάρουμε ξεκάθαρη θέση και να αναλάβουμε αντίστοιχες πρωτοβουλίες.

Είναι η στιγμή να ενώσουμε τη φωνή μας με τα  αντιπολεμικά κινήματα σε όλη τη γη, να καταδικάσουμε τις εγκληματικές ενέργειες των ΗΠΑ και να απαιτήσουμε την αποχώρηση των δυνάμεών τους από τη Μέση Ανατολή.  Ένας τέτοιος αντιπολεμικός προσανατολισμός στην Ελλάδα σημαίνει την εναντίωσή μας στις αμερικανονατοϊκές στρατιωτικές βάσεις, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Η περσινή χρησιμοποίηση της Σούδας ως εφαλτήριο για στρατιωτικό χτύπημα στη Συρία και η αναβάθμιση της σε βάση που οι Αμερικάνοι «σταυροφόροι» θα χρησιμοποιούν κατά το δοκούν χωρίς καμία τυπική έγκριση, οι πρόσφατες συμφωνίες για νέες αμερικανονατοϊκές βάσεις και η τοποθέτηση πυρηνικών στον Άραξο δεν αφήνουν κανένα περιθώριο εφησυχασμού.

Η ενεργή συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ευρωατλαντικού άξονα, η πιο αναβαθμισμένη από ποτέ συνεργασία με το Ισραήλ, κράτος-δολοφόνο και άμεσο συνεργάτη των ΗΠΑ που προωθεί τους πιο φιλοπόλεμους σχεδιασμούς στη Μέση Ανατολή, η πρόσφατη υπογραφή για τον αγωγό East Med και οι αντίστοιχες συμφωνίες με την χούντα της Αιγύπτου, αποτελούν σοβαρούς κινδύνους για την ειρήνη του λαού μας και των λαών της περιοχής, ιδιαίτερα λαμβάνοντας υπόψη και την επικίνδυνη και επιζήμια και για τους δύο λαούς όξυνση του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού. Μάλιστα, μέσα σε αυτή την έξαρση της αμερικάνικης επιθετικότητας, αποτελεί πρόκληση η επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού στις ΗΠΑ.  Θα συμβάλουμε από κοινού ούτως ώστε οι μαζικοί φορείς, με την πλατύτερη δυνατή συσπείρωση, να ορθώσουν ένα τοίχος αντίστασης και να απαιτήσουν:

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΙΡΑΝ-ΙΡΑΚ. ΕΞΩ ΟΙ ΗΠΑ ΑΠΟ Μ. ΑΝΑΤΟΛΗ

ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ

ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

ΑΠΕΜΠΛΟΚΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟ ΑΞΟΝΑ ΗΠΑ-IΣΡΑΗΛ-ΑΙΓΥΠΤΟΥ.

ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ – ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ

Αναμέτρηση,  ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ, Αριστερό Ρεύμα, ΔΕΑ, Ιντιφάντα – Αντιμπεριαλιστικό Μέτωπο, κ.ο. Ανασύνταξη, Κόκκινη Γραμμή, Κρίση και Κριτική, Κ-σχέδιο, ΛΑΕ, Πανελλαδικός Αντιπολεμικός Κινημαντικός Συντονισμός, Παρέμβαση, Συνάντηση για μια Αντικαπιταλιστική και Διεθνιστική Αριστερά, Samidoun-Δίκτυο Αλληλεγγύης Παλαιστίνιων Κρατουμένων

29 χρόνια από τη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα

9 Ιανουαρίου 2020, 6:30 μμ Προπύλαια

Διαδήλωση μνήμης και τιμής στο Νίκο Τεμπονέρα

Το αίμα των νεκρών αγωνιστών βάφει κόκκινο το μέλλον των λαών

Η δολοφονία Τεμπονέρα: αιματηρή υπόμνηση ότι η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι δικτατορία της αστικής τάξης

Στις 9 Γενάρη, συμπληρώνονται 29 χρόνια από τη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα, γεγονός που σηματοδότησε τη δραματική κορύφωση του πανεκπαιδευτικού κινήματος της περιόδου 1990–91 και που μέχρι σήμερα αποτελεί σημείο αναφοράς για το εκπαιδευτικό και το εργατικό κίνημα. Το γεγονός της δολοφονίας αποτελεί μέχρι σήμερα ανεξίτηλο στίγμα για την αστική τάξη και γι’ αυτό σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος επιλέγει τη λήθη, τόσο σε σχέση με το συγκεκριμένο συμβάν όσο και σε σχέση με το πολιτικό περιβάλλον που το γέννησε, καθώς και η ίδια η δολοφονία, αλλά και το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο συνέβη προσφέρονται για την εξαγωγή πολύτιμων, για το μέλλον του κινήματος, συμπερασμάτων.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΜΠΡΟΣΟΥΡΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΣΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ

ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ

Πώς ΔΕΝ γίνεται και πώς γίνεται η διαγραφή του χρέους

Οι συνέπειες της μονομερούς διαγραφής

Οι προσπάθειες αναζήτησης του «τρίτου δρόμου» ανάμεσα στο μνημόνιο και τη ρήξη:

•  Οι ανεδαφικές απόψεις της «σκληρής διαπραγμάτευσης»
• Η επιτροπή λογιστικού ελέγχου και το ντοκιμαντέρ–απάτη «Debtocracy»
• Η ανεδαφική - αντεργατική πολιτική της υποτίμησης του εθνικού νομίσματος
• Η τακτική Βαρουφάκη

κομμουνιστική οργάνωση ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ

ΟΒ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Συνάντηση της κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ με τον πρέσβη της Βενεζουέλας και τη γραμματέα της κομμουνιστικής νεολαίας Βενεζουέλας που βρέθηκε στην Αθήνα μετά το παγκόσμιο συνέδριο της ΠΟΔΝ που έγινε στην Κύπρο

 Όλες και όλοι στην παντραπεζική απεργία την Τετάρτη 11/12

Η τράπεζα Πειραιώς απέλυσε 24 εργαζόμενους, ανοίγοντας το δρόμο για 8.000 απολύσεις στον κλάδο των τραπεζών

Εμπρός όλοι μαζί να αποτρέψουμε τα σχέδια των κρατικοδίαιτων τραπεζιτών

Τη Δευτέρα 2 Δεκέμβρη, η Τράπεζα Πειραιώς ανακοίνωσε την απόλυση 24 εργαζομένων της τράπεζας που προέρχονται από το τμήμα διαχείρισης κόκκινων δανείων και τους τελευταίους 2μιση μήνες βρίσκονται σε αναγκαστική άδεια.

Η τράπεζα δικαιολόγησε τις απολύσεις με σχετική ανακοίνωση στην οποία αναφέρει ότι:

«Η τράπεζα μετά από κοπιώδη προσπάθεια πολλών μηνών για την ανεύρεση λύσης και αφού προηγουμένως εξάντλησε στο πλαίσιο και της συμφωνίας με την ΟΤΟΕ, όλες  τις δυνατότητες και κάθε περιθώριο χειρισμού, προχώρησε σήμερα 2/12/2019 στη λύση της σύμβασης εργασίας 24 εργαζομένων του πρώην RBU εφαρμόζοντας τον Κανονισμό εργασίας και τον νόμο. Για την καταγγελία των συμβάσεων εργασίας, προηγήθηκε σχετική έγκριση του ΔΣ της τράπεζας. Η δύσκολη αυτή απόφαση έρχεται ως κατάληξη της επαναλαμβανόμενης άρνησης των παραπάνω συναδέλφων του πρώην RBU, να αντιληφθούν τις πραγματικές διαστάσεις του ζητήματος συνέχισης της απασχόλησής τους.»

Τα όσα αναφέρει η τράπεζα είναι ωμά ψέματα και απευθύνονται στο ευρύτερο κοινό που δεν γνωρίζει την υπόθεση, ενώ δίνει γραμμή και στα ΜΜΕ τα οποία χρηματοδοτεί αδρά μέσω διαφημίσεων.

Η κρατικοδίαιτη Τράπεζα Πειραιώς απολύει εργαζόμενους

Τη Δευτέρα 2 Δεκέμβρη, η Τράπεζα Πειραιώς ανακοίνωσε την απόλυση 24 εργαζομένων της τράπεζας που προέρχονται από το τμήμα διαχείρισης κόκκινων δανείων και τους τελευταίους 2μιση μήνες βρίσκονται σε αναγκαστική άδεια.

Η τράπεζα δικαιολόγησε τις απολύσεις με σχετική ανακοίνωση στην οποία αναφέρει ότι: «Η τράπεζα μετά από κοπιώδη προσπάθεια πολλών μηνών για την ανεύρεση λύσης και αφού προηγουμένως εξάντλησε στο πλαίσιο και της συμφωνίας με την ΟΤΟΕ, όλες  τις δυνατότητες και κάθε περιθώριο χειρισμού, προχώρησε σήμερα 2/12/2019 στη λύση της σύμβασης εργασίας 24 εργαζομένων του πρώην RBU εφαρμόζοντας τον Κανονισμό εργασίας και τον νόμο. Για την καταγγελία των συμβάσεων εργασίας, προηγήθηκε σχετική έγκριση του ΔΣ της τράπεζας. Η δύσκολη αυτή απόφαση έρχεται ως κατάληξη της επαναλαμβανόμενης άρνησης των παραπάνω συναδέλφων του πρώην RBU, να αντιληφθούν τις πραγματικές διαστάσεις του ζητήματος συνέχισης της απασχόλησής τους»

Τα όσα αναφέρει η τράπεζα είναι ωμά ψέματα και απευθύνονται στο ευρύτερο κοινό που δεν γνωρίζει την υπόθεση, ενώ δίνει γραμμή και στα ΜΜΕ τα οποία χρηματοδοτεί αδρά μέσω διαφημίσεων.

Η πραγματικότητα είναι ότι οι προτάσεις της τράπεζας στους εργαζόμενους που απασχολούνταν στα κόκκινα δάνεια και δεν δέχτηκαν να απασχοληθούν στην εταιρεία διαχείρισης των δανείων που έφτιαξε η τράπεζα με τη σουηδική εισπρακτική εταιρεία Intrum ήταν εντελώς προσχηματικές και αφορούσαν μακρινά καταστήματα της επαρχίας, την ώρα που τα κενά στα καταστήματα της Αθήνας είναι τεράστια, όπως φαίνεται και από τη διαρκή ταλαιπωρία όσων επισκέπτονται καταστήματα της τράπεζας Πειραιώς. Ένας μάλιστα από τους 24 απολυμένους είχε αποδεχτεί την πρόταση που του έγινε για τοποθέτησή του σε μακρινό νησί, χωρίς όμως ποτέ η τράπεζα να του απαντήσει.

Η τράπεζα Πειραιώς με τις απολύσεις αυτές παραβιάζει την κλαδική σύμβαση στην οποία είχε συμφωνηθεί η προστασία της απασχόλησης, αλλά και την ειδική συμφωνία που υπέγραψε με την ΟΤΟΕ για τους εργαζόμενους του κλάδου των κόκκινων δανείων, σύμφωνα με την οποία θα έπρεπε να αξιοποιήσει σε άλλες υπηρεσίες όσους δεν δέχονταν να πάνε στο νέο εταιρικό σχήμα. Με την κίνηση αυτή, η τράπεζα επιδιώκει να τρομοκρατήσει τους περίπου 500 εργαζόμενους των κόκκινων δανείων που βρίσκονται ακόμα στη μισθοδοσία της, ώστε είτε να δεχτούν την μετάβασή τους στη νέα εταιρεία είτε να εξωθηθούν σε εθελούσια έξοδο.

Η μη ανάκληση των 24 απολύσεων θα αποτελέσει ιστορική ήττα για το συνδικαλιστικό κίνημα του κλάδου, καθώς θα είναι η πρώτη φορά που πραγματοποιούνται απολύσεις μετά τη δεκαετία του 1970. Επιπλέον, η κίνηση αυτή οδηγεί στην πλήρη απαξίωση την ΟΤΟΕ την οποία η τράπεζα «αδειάζει» με την παραβίαση της κλαδικής σύμβασης, αλλά και με την παραβίαση της συμφωνίας για τα κόκκινα δάνεια της τράπεζας Πειραιώς η οποία υπογράφτηκε τον Ιούλιο.

Η εξέλιξη αυτή συνιστά ήττα για τη λογική του κατευνασμού και της κοινωνικής συνεργασίας που κυριαρχεί στο συνδικαλιστικό κίνημα του κλάδου και αποτυπώνεται και στους συσχετισμούς στην ΟΤΟΕ και τα σωματεία.

Σύγκρουση με όλα τα μέσα μέχρι την ανάκληση των απολύσεων

Ο αγώνας των εργαζομένων του τραπεζικού κλάδου για την αποτροπή των απολύσεων στην τράπεζα Πειραιώς είναι ένας αμυντικός αγώνας που πρέπει να στηριχθεί από ολόκληρη την εργατική τάξη. Η έκβαση αυτής της μάχης είναι ζωτικής σημασίας για το συνδικαλιστικό κίνημα του κλάδου και γι’ αυτό πρέπει να δοθεί με όλα τα μέσα και σε όλα τα επίπεδα. Οι συνδικαλιστικές και πολιτικές οργανώσεις της εργατικής τάξης πρέπει να στηρίξουν τον αγώνα αυτόν καταρχήν σπάζοντας τη συνωμοσία σιωπής που θα επιχειρήσει να επιβάλει η τράπεζα μπουκώνοντας τα ΜΜΕ με καλοπληρωμένες διαφημίσεις. Νίκη της Διοίκησης της Τράπεζας Πειραιώς σε βάρος των εργαζομένων θα ανοίξει το δρόμο για περαιτέρω ομαδικές απολύσεις σε όλο τον τραπεζικό τομέα αλλά και παντού. Ας μην ξεχνάμε ότι πολλοί από τους εργαζόμενους της Τράπεζας Πειραιώς ξεκίνησαν ως υπάλληλοι μιας δημόσιας τράπεζας, της Αγροτικής, για να βρεθούν να πετιούνται σήμερα στα αζήτητα από μια ιδιωτική τράπεζα που επιβιώνει χάρη στα κεφάλαια του δημοσίου που πληρώνουν όλοι οι εργαζόμενοι.

Επιβάλλεται να θυμίσουμε ότι η τράπεζα Πειραιώς υπάρχει σήμερα, όπως και οι υπόλοιπες «συστημικές τράπεζες», χάρη στην αθρόα κρατική χρηματοδότηση και στήριξη. Ειδικά η τράπεζα Πειραιώς υπάρχει και λειτουργεί σήμερα χάρη στα πάνω από 14 δισ. ευρώ με τα οποία χρηματοδοτήθηκε, κεφάλαια τα οποία αθροίστηκαν στο δημόσιο χρέος και χάρη στην συγχώνευσή της με κρατική – κυβερνητική εντολή με άλλες τράπεζες και ιδιαίτερα με την Αγροτική Τράπεζα, από την οποία απόκτησε τεράστια ακίνητη περιουσία.

Οι κρατικοδίαιτοι τραπεζίτες που διοικούν την τράπεζα σήμερα, απέκτησαν το «δικαίωμα» να κάνουν απολύσεις από τις αλλεπάλληλες μνημονιακές κυβερνήσεις που κατοχύρωσαν το προνόμιό τους να απομυζούν κρατικά κεφάλαια.

Το «δικαίωμά» τους στηρίζεται επίσης στο κλίμα ασυδοσίας που έχει δημιουργήσει η σημερινή κυβέρνηση με τις νομοθετικές διατάξεις που συνεχίζουν το έργο της προηγούμενης κυβέρνησης και οδηγούν στη διάλυση των συλλογικών συμβάσεων και στην ολομέτωπη επίθεση των εργοδοτών σε βάρος των εργαζομένων, η περίφημη «κανονικότητα» της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η κυβέρνηση στη συγκεκριμένη περίπτωση κάνει πλάτες στη διοίκηση της Τράπεζας Πειραιώς που παραβιάζει τη συλλογική σύμβαση η οποία προέβλεπε την εθελοντική μετάβαση των εργαζομένων στην Intrum. Και όλα αυτά για να μπορέσουν να ξεφορτωθούν οι τράπεζες τα κόκκινα δάνεια ώστε να μπορέσουν να στηρίξουν την ανάπτυξη. Αυτή είναι η ουσία της ανάπτυξης στον καπιταλισμό: το τσάκισμα των εργαζομένων για να εξασφαλιστούν τα κέρδη των καπιταλιστών.

Η δυνατότητα της διοίκησης της τράπεζας Πειραιώς να απολύει κατά το δοκούν είναι προϊόν της ήττας του κινήματος της εργατικής τάξης, η οποία έχει ταξικό συμφέρον να επιβάλει την εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος χωρίς αποζημίωση.

• Να ανακληθούν οι απολύσεις στην Τράπεζα Πειραιώς
• Καμιά υποχρεωτική μετάβαση των υπαλλήλων της Τράπεζας στην εταιρεία Intrum.
• Να απολυθούν τα αφεντικά των τραπεζών, αυτοί που χρεοκόπησαν τις τράπεζες, οι πολιτικοί που τους κάνουν πλάτες – όλα αυτά τα παράσιτα που τρέφονται από την εργασία του εργαζομένων. Εθνικοποίηση των τραπεζών.

κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ

Άρθρο στην εφημερίδα ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ (φύλλο 70, Νοέμβρης 2019)

Η πανταχού παρούσα θεωρία των σταδίων

Σχεδόν το σύνολο της Αριστεράς (μετά και την προσχώρηση του ΚΚΕ) ξορκίζει την τρισκατάρατη θεωρία των σταδίων. Παρά την ομόθυμη αυτή καταδίκη όμως, η θεωρία των σταδίων παρεισφρύει παντού: σε άρθρα, κείμενα θέσεων, απόψεις και σε τελική ανάλυση κυριαρχεί στις απόψεις, τις πράξεις και στη δράση της Αριστεράς.

Η θεωρία αυτή συνίσταται στη θέση ότι ανάμεσα στη σημερινή κατάσταση και στη σοσιαλιστική επανάσταση, πρέπει αναγκαστικά να παρεμβληθούν ορισμένα στάδια της κοινωνικής εξέλιξης (π.χ. Η αντιμονοπωλιακή δημοκρατία όπως είχε αποφασίσει το 9ο συνέδριο του ΚΚΕ). Αυτά τα ενδιάμεσα στάδια της κοινωνικής εξέλιξης ήταν εγκεφαλικά κατασκευάσματα που δεν θα μπορούσαν ποτέ να υπάρξουν και γι' αυτό και οι θεωρίες αυτές δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ από την πραγματικότητα. Η απόρριψη της θεωρίας των σταδίων (θα έπρεπε να) καταλήγει στη θέση ότι ανάμεσα στη σημερινή κατάσταση αστικής κυριαρχίας και τη σοσιαλιστική επανάσταση δεν παρεμβάλεται καμία άλλη φάση ή στάδιο της κοινωνικής εξέλιξης κι επομένως το βασικό καθήκον των κομμουνιστών είναι η εργατική σοσιαλιστική επανάσταση και η επιβολή της δικτατορίας του προλεταριάτου που είναι ο μοναδικός δρόμος για το σοσιαλισμό – κομμουνισμό.

Παρακάτω σχολιάζουμε δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα υποταγής στη θεωρία των σταδίων από δύο αρθρογράφους που δηλώνουν ορκισμένοι εχθροί της, πράγμα που δείχνει τη μεγάλη επιρροή που έχει η συγκεκριμένη θεωρία στο γενικότερο αντιμαρξιστικό περίγυρο της σημερινής Αριστεράς.

Άρθρο στην εφημερίδα ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ (φύλλο 70, Νοέμβρης 2019)

ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΒΡΟΥΤΣΗ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Προσφυώς έχει λεχθεί ότι το Εργατικό Δίκαιο αποτελεί «ευαίσθητο σεισμογράφο των κοινωνικών μεταβολών» και «εξαρτημένη μεταβλητή του εκάστοτε οικονομικοκοινωνικού συστήματος» (βλ. Δ. Τραυλού – Τζανετάτου, Το Εργατικό Δίκαιο σε κρίσιμη καμπή, σ. 16). Ο κατηγορικός – προστατευτικός χαρακτήρας του Εργατικού Δικαίου εγγεγραμμένος στον γενετικό του κώδικα χάριν των μακροχρόνιων και αιματηρών δημοκρατικών, κοινωνικών και ταξικών αγώνων της εργατικής τάξης συνέβαλε αποφασιστικά στη συγκρότηση του μεταπολεμικού καπιταλισμού με τη μορφή της «κοινωνικά δεσμευμένης οικονομίας της αγοράς» εκφράζοντας έναν ιδιότυπο κοινωνικό συμβιβασμό στην κύρια αντίθεση κεφαλαίου και εργασίας. Το «συμβόλαιο» αυτό, βέβαια, τελεί υπό τη διαρκή αίρεση της επαναμφισβήτησης του συσχετισμού δύναμης, όπως αυτός διαπερνά και συνέχει το νομικοπολιτικό εποικοδόμημα ενόψει πάντα και του εγγενούς κρισιογόνου χαρακτήρα του καπιταλιστικού συστήματος ιδίως υπό το φως της συγκαιρινής μετανεωτερικής – μετανεοφιλελεύθερης εκδοχής του. Τούτο σημαίνει ότι το «κοινωνικό συμβόλαιο» μεταξύ των αντιμαχόμενων τάξεων ανατρέπεται ιδίως σε περιόδους οικονομικής κρίσης και υποχώρησης του εργατικού κινήματος.