Ανακοίνωση για τον θάνατο του Αγωνιστή της Αριστεράς Μανώλη Γλέζου

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 98 ετών ο αγωνιστής της Αριστεράς, της Αντίστασης, των κοινωνικών και λαϊκών αγώνων, Μανώλης Γλέζος. Ο Μανώλης Γλέζος μαζί με τον Λάκη Σάντα τη νύχτα της 30ής προς 31η Μάη του 1941 κατέβασαν από την Ακρόπολη τη χιτλερική σημαία.

Την περίοδο της Κατοχής έδρασε μέσα από τις γραμμές της ΟΚΝΕ, του ΕΑΜ Νέων και της ΕΠΟΝ, του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Συνελήφθη και καταδικάστηκε 3 φορές από τις ιταλικές και τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής.

Μετά την απελευθέρωση ανέλαβε αρχισυντάκτης του Ριζοσπάστη. Συλλαμβάνεται και δικάζεται το 1948.

Τον Σεπτέμβρη του 1951, όντας φυλακισμένος, εκλέγεται βουλευτής με την ΕΔΑ. Αποφυλακίζεται το 1954 και το 1956 αναλαμβάνει διευθυντής της Αυγής, που λειτουργούσε ως εφημερίδα της ΕΔΑ. Φυλακίζεται ξανά από το 1958 έως το 1962.

Το 1962 τιμήθηκε από τη Σοβιετική Ένωση με το Βραβείο Λένιν για την αντιστασιακή του δράση, τον αγώνα του για την ειρήνη και την πάλη ενάντια στο φασισμό.

Το 1961 εκλέχτηκε τακτικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Με την εκδήλωση του στρατιωτικού πραξικοπήματος, στις 21 Απρίλη 1967, συλλαμβάνεται και κρατείται για 4 χρόνια στο Γουδή, στο Πικέρμι, στη Γενική Ασφάλεια (Χωροφυλακής), στη Γυάρο, στο Παρθένι Λέρου. Απελευθερώθηκε το 1971 από τον Ωρωπό.

Πέρασε πολλά χρόνια σε φυλακές και εξορίες και υπέστη πολλά βασανιστήρια από ξένους και ντόπιους δυνάστες.

Τη δεκαετία του ’80 εκλέχτηκε βουλευτής και ευρωβουλευτής με το ΠΑΣΟΚ, το 2004 εκλέχθηκε βουλευτής με το Συνασπισμό και το 2014 εκλέχθηκε ευρωβουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ. Συμμετείχε στο Εθνικό Συμβούλιο για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων.

Στο Δημοψήφισμα του 2015 τάχθηκε αποφασιστικά υπέρ του ΟΧΙ και κατόπιν, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ και η ηγετική ομάδα της κυβέρνησης Τσίπρα πρόδωσαν το ΟΧΙ, τάχθηκε με τους συνεχιστές αυτού του ΟΧΙ.

Ο Μανώλης Γλέζος θα είναι πάντα παρόν στους αγώνες για την κοινωνική δικαιοσύνη και ειρήνη.

Εκφράζουμε τα θερμά συλλυπητήρια μας στους δικούς του και τους οικείους του.

Αθήνα, 30/3/2020 η ΠΕ της κομμουνιστικής οργάνωσης Ανασύνταξη

Η «συνδικαλιστική μαφία» και το ΠΑΜΕ συμφωνούν στην «υπεράσπιση των συνόρων»!

Ο Πρόεδρος της Διοίκησης της ΓΣΕΕ, Παναγόπουλος, απέστειλε «ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΕ ΞΕΝΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΕΣ ΡΟΕΣ», με την οποία στοιχίζεται πίσω από τη γραμμή Μητσοτάκη στο ζήτημα του κλεισίματος των συνόρων στον Έβρο με ό,τι αυτό συνεπάγεται, αναλαμβάνοντας τη βρώμικη δουλειά της προώθησης αυτής της γραμμής και στους κόλπους της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας εργατικής τάξης. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΓΣΕΕ:

«…Τα πρωτοφανή γεγονότα, τονίζει  ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, αναμφίβολα  «αποτελούν ασύμμετρη απειλή, με στόχο τόσο την κοινωνική όσο και την οικονομική αποσταθεροποίηση της Ελλάδας, καθώς και τον εκβιασμό της Ευρώπης». Εγείρουν ευρύτερα σοβαρά ερωτήματα σχετικά με τη συνολική γεωπολιτική ατζέντα και τις επιδιώξεις της Τουρκίας στην περιοχή μας, καθιστώντας αναγκαία την προάσπιση των συνόρων μας.»

Δεν περιμένει κανείς τίποτα καλύτερο από τους προδότες της εργατικής τάξης.

Η ηγεσία του ΠΑΜΕ αντί να καταγγείλει αυτόν που μέχρι πρότινος αποκαλούσε «συνδικαλιστική μαφία», έβγαλε ανακοίνωση με την οποία στοιχίζεται επίσης με τη γραμμή Μητσοτάκη στο ζήτημα αυτό. Η μόνη διαφορά με τη «συνδικαλιστική μαφία»  στο θέμα της «υπεράσπισης των συνόρων» είναι η επισήμανση ότι:

«Η προστασία των συνόρων δε μπορεί να συνοδεύεται με μισανθρωπισμό, με «αυτόκλητους» υπερασπιστές που κάνουν επίδειξη δύναμης πάνω σε ταλαιπωρημένους ανθρώπους ή με φωνές που μιλούν για εκτοπισμούς των προσφύγων σε ξερονήσια.»

Η ντόπια Σοσιαλδημοκρατία σε όλες της τις εκφράσεις, Παναγόπουλος, ΠΑΜΕ, Τσίπρας, παρέκαμψε τις διαφορές της και συντάχτηκε με την εθνική γραμμή, δηλαδή με τη γραμμή της αστικής τάξης και του Μητσοτάκη, στο όνομα της προστασίας των συνόρων.

Η στάση του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, βρίσκει μιμητές.

Η ηγεσία του ΠΑΜΕ νομίζει ότι μπορεί να υπερασπίσει ταυτόχρονα τα σύνορα και τους μετανάστες/πρόσφυγες, όπως ακριβώς η ηγεσία του ΚΚΕ νομίζει ότι μπορεί να προστατεύει τα «κυριαρχικά δικαιώματα» της Ελλάδας και να καταγγέλλει τον ιμπεριαλισμό. Τα σύνορα όμως μπορούν να προστατευθούν μόνο με τη βία, από το επίσημο κράτος και τους «αυτόκλητους» υπερασπιστές (εθνικιστές και φασιστές).

Το συμφέρον της εργατικής τάξης δεν είναι η γενικόλογη υπεράσπιση των συνόρων αλλά η υπεράσπιση των συμφερόντων του εγχώριου και διεθνούς προλεταριάτου στο οποίο ανήκει η συντριπτική πλειοψηφία των μεταναστών και προσφύγων. Αυτά πρέπει να υπερασπιστούν τα συνδικάτα, ενάντια στη «συνδικαλιστική μαφία», ενάντια στην κυβέρνηση και τις αστικές πολιτικές δυνάμεις, ενάντια στο κυρίαρχο ρεύμα του εθνικισμού και φασισμού. Αντιθέτως, όσο κι αν το ΠΑΜΕ καταγγέλλει τον ιμπεριαλισμό, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, την κυβέρνηση και τους εθνικιστές, αυτές οι καταγγελίες είναι ρητορείες χωρίς αντίκρισμα που εξαφανίζονται μπροστά στο βασικό που θέτει η ίδια η αστική τάξη: την προστασία των συνόρων.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να αντισταθούν στη στρατιωτικοποίηση της προσφυγικής κρίσης και την εργαλειοποίησή της από την εγχώρια κυβέρνηση για την εγκαθίδρυση του εθνικισμού, δηλαδή, της επίσημης αστικής ιδεολογίας, στην καρδιά της εργατικής τάξης. Η ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος και της αριστεράς διδάσκει ότι στους ήρωές μας δεν συγκαταλέγεται ο Κάουτσκι αλλά ο Λίμπκνεχτ· όχι αυτοί που μιλούσαν εξ ονόματος των συμφερόντων του έθνους, της προστασίας των συνόρων και των κυριαρχικών δικαιωμάτων του έθνους αλλά αυτοί που πήγαν κόντρα στο ρεύμα, εναντιώθηκαν στον μιλιταρισμό, τον εθνικισμό τον φασισμό και τον ρατσισμό με αντίτιμο την ίδια τους ζωή.

Να απαιτήσουμε τώρα:

Το άνοιγμα των συνόρων και την ελεύθερη διέλευση των προσφύγων και των μεταναστών, την παροχή κάθε σχετικής βοήθειας για να φτάσουν στον προορισμό τους.

Να σπάσουμε τον κυρίαρχο εθνικισμό και ρατσισμό που καλλιεργεί η αστική τάξη και η κυβέρνηση.

Όχι στους πολεμικούς εξοπλισμούς, στη συμμετοχή σε πολεμικές αποστολές, στο εμπόριο όπλων, στις πρόβες πολέμου. Να κλείσουν τώρα οι βάσεις του θανάτου, έξοδος από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, απεμπλοκή από τον αντιδραστικό άξονα Ισραήλ-Αιγύπτου-Κύπρου.

Μόνο η Ελλάδα της εργατικής εξουσίας, της δικτατορίας του προλεταριάτου, μπορεί να αυξήσει τον πληθυσμό της, να τον θρέψει, να τον στεγάσει και να παρέχει δουλειά με δικαιώματα και κοινωνική ασφάλιση. Να εξασφαλίσει την ειρήνη και την κοινωνική πρόοδο.

7.3.2020

Η ΠΕ της κομμουνιστικής οργάνωσης Ανασύνταξη

Κάλεσμα στη διαδήλωση την Πέμπτη 5 Μάρτη, στις 6.30 το απόγευμα στα Προπύλαια

Ενάντια στην αντιδραστική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, στην απάνθρωπη αντιμετώπιση των προσφύγων, στον ρατσισμό και τον πόλεμο.

Να ανοίξουν τα σύνορα στον Έβρο στους πρόσφυγες πολέμου, στους πολιτικούς πρόσφυγες, τους κλιματικούς και οικονομικούς μετανάστες, να επισπευστούν οι διαδικασίες απόδοσης ασύλου, να αποδοθούν τα δικαιώματά τους που προβλέπονται από τις διεθνείς συνθήκες.

Δεν δέχονται εισβολή τα σύνορά μας από τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Οι χώρες των προσφύγων και των μεταναστών δέχονται εισβολή από τον παγκόσμιο καπιταλισμό και ιμπεριαλισμό που καταστρέφει ολόκληρες χώρες για να περισώσει τα κέρδη των μονοπωλίων. Και σ’ αυτόν τον ιμπεριαλισμό συμμετέχει και η χώρα μας φέροντας ευθύνη για την πολεμική, οικονομική και κλιματική καταστροφή αυτών των χωρών. Η αλληλεγγύη των εργαζομένων και της αριστεράς απέναντι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες είναι καθήκον που συνδέεται άμεσα με την πάλη ενάντια στην εξαθλίωση, τη φτώχεια, τους πολέμους και το σύστημα που τους γεννά.

Η καπιταλιστική Ελλάδα, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, διολισθαίνει στην αντίδραση απέναντι στους πρόσφυγες, τους μετανάστες και την ντόπια εργατική τάξη. Η επίθεση στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, η στρατικοποίηση της κρίσης πηγαίνει χέρι-χέρι με την επίθεση στην εγχώρια εργατική τάξη. Ο καλλιεργούμενους φασισμός από την ίδια την κυβέρνηση και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στρέφεται και εναντίον της εργατικής τάξης που βρίσκεται εντός των συνόρων. Νίκη των προσφύγων και των μεταναστών να μεταβούν στις χώρες προορισμού τους θα είναι και νίκη της εργατικής τάξης της Ελλάδας ενάντια στη σιδερένια φτέρνα του κράτους έκτακτης ανάγκης που δημιουργείται σ’ όλη την Ευρώπη.

• Να εξασφαλιστεί ασφαλή πρόσβαση των προσφύγων και μεταναστών στις χώρες προορισμού τους.
• Να κλείσουν οι κλειστοί χώροι-φυλακές. Ανοικτοί χώροι, παροχή στέγασης, πλήρους ιατρικής-φαρμακευτικής περίθαλψης, τροφίμων, ρουχισμού και ό,τι άλλου χρειάζονται οι πρόσφυγες και οι μετανάστες.
• Παροχή ασύλου και ταξιδιωτικών εγγράφων με επίσπευση των διαδικασιών.
• Δουλειές με δικαιώματα, δωρεάν δημόσια υγεία και παιδεία για όλους, ασφάλιση και στέγαση για όλους, ντόπιους και ξένους μετανάστες και πρόσφυγες που αποφασίσουν να μείνουν στην Ελλάδα.
• Να καταργηθούν οι συμφωνίες Ευρωπαϊκής Ένωσης-Τουρκίας και Ελλάδας-ΕΕ καθώς και το Δουβλίνο ΙΙ, που μετατρέπουν τη χώρα σε φυλακή και μαντρόσκυλο της ΕΕ.
• Όχι στους πολεμικούς εξοπλισμούς, στη συμμετοχή σε πολεμικές αποστολές, στο εμπόριο όπλων, στις πρόβες πολέμου. Να κλείσουν τώρα οι βάσεις του θανάτου, έξοδος από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, απεμπλοκή από τον αντιδραστικό άξονα Ισραήλ-Αιγύπτου-Κύπρου.

Ο καπιταλισμός έχει φάει τα ψωμιά του. Μόνο η Ελλάδα της εργατικής εξουσίας μπορεί να αυξήσει τον πληθυσμό της, να τον θρέψει, να τον στεγάσει και να παρέχει δουλειά με δικαιώματα και κοινωνική ασφάλιση. Να εξασφαλίσει την ειρήνη και την κοινωνική πρόοδο.

Τρίτη 3 Μάρτη 2020

Η ΠΕ της κομμουνιστικής οργάνωσης Ανασύνταξη

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΣΩΤΗΡΗ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟ

Αποχαιρετούμε αύριο Δευτέρα, 24 Φλεβάρη, τον σ. Σωτήρη Γεωργακόπουλο. Η τελετή θα γίνει στις 10 π.μ. στον Άγιο Ελευθέριο Αχαρνών (Αχαρνών 384). Η ταφή θα γίνει στην Αμαλιάδα. Για όσους επιθυμούν να παρευρεθούν στην κηδεία στην Αμαλιάδα, θα αναχωρήσει λεωφορείο από τον Άγιο Ελευθέριο στις 11:30 π.μ.

Πέθανε ο Μιχάλης Βασιλάκης

Ο Μιχάλης Βασιλάκης, κομμουνιστής και γραμματέας του Εργατικού Αντιιμπεριαλιστικού Μετώπου (Ε.Α.Μ)., πέθανε τα ξημερώματα της 18ης Φεβρουαρίου στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών.

Γεννήθηκε στο Μιράμπελο της Κρήτης, ήρθε όμως στην Πάτρα ως φοιτητής και σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο. Έκτοτε η ζωή του και η δράση του συνδέθηκαν με την πόλη της Πάτρας.

Το 1985 μαζί με άλλους κομμουνιστές δημιούργησαν το Ε.Α.Μ. αποσχιζόμενοι από το ΚΚΕ. Ήταν μια διάσπαση από τα αριστερά του ΚΚΕ, το οποίο βρισκόταν σε δρόμους αναζήτησης συμφιλίωσης με τον αναθεωρητισμό και τον κυβερνητισμό, δρόμοι που οδήγησαν λίγο αργότερα στο κοινό πόρισμα με την Ελληνική Αριστερά (Ε.ΑΡ.) του Λεωνίδα Κύρκου,  το σχηματισμό του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου και τελικά τη συμμετοχή στις αστικές κυβερνήσεις του Τζαννετάκη και της Οικουμενικής. Αυτήν την περίοδο, το Ε.Α.Μ. προσπαθεί να στηριχθεί στο μαρξισμό για να διαμορφώσει θέσεις για την αποτυχία των λαϊκών δημοκρατιών που  κατέρρεαν, για τον ιμπεριαλισμό, για το εργατικό κίνημα,  τη θέση της Ελλάδας στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα , κτλ.

Το 1991 δολοφονείται στην Πάτρα από μέλη της τοπικής ΟΝΝΕΔ που προσπαθούν να σπάσουν τις μαθητικές καταλήψεις, οι οποίες χαλάνε τη βιτρίνα της πανίσχυρης και αήττητης μέχρι τότε κυβέρνησης Μητσοτάκη, ο κομμουνιστής καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας, στέλεχος του Ε.Α.Μ. Ο Μιχάλης Βασιλάκης θα σταθεί ακούραστος αγωνιστής της τιμωρίας όχι μόνο των φυσικών και αλλά των ηθικών αυτουργών της δολοφονίας. Από τότε και κάθε χρόνο στις 9 Γενάρη, ο Μιχάλης Βασιλάκης ως γραμματέας του Ε.Α.Μ., θα εκφωνεί το λόγο στο μνημείο Τεμπονέρα. Οι παθιασμένοι λόγοι του αποτελούν οδοδείκτες για τα γεγονότα της τελευταίας τριαντακονταετίας.

Την περίοδο 2001-2 η οργάνωση της Αριστερής Ανασύνταξης βρισκόταν σε συζητήσεις με το Ε.Α.Μ. για τη επίτευξη μιας ευρύτερης ενότητας των κομμουνιστών. Το καθήκον των κομμουνιστών να διαμορφώσουν τους όρους της δημιουργίας του δικού τους πολιτικού φορέα, αντί να επιτρέπουν στο ρεφορμισμό να τους ποδηγετεί, παραμένει, και μάλιστα αναδεικνύεται σήμερα που ο καπιταλισμός έχει μπει σε ακόμα πιο έντονη φάση σήψης και κρίσης, κρίσιμο καθήκον, ίσως το πιο κρίσιμο για την επιτυχία της κοινωνικής απελευθέρωσης της εργατικής τάξης.

Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στη φυσική και στην πολιτική οικογένεια του Μιχάλη Βασιλάκη.

Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΙΩΣΙΜΟΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ

ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ

Οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους προσπαθούν με κάθε μέσο να τσακίσουν τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης. Οι ασφαλιστικοί νόμοι που ψηφίζονται από τη δεκαετία του ’90 και μετά κάνουν ακριβώς αυτό: μειώνουν τις συντάξεις, αυξάνουν την ηλικία συνταξιοδότησης, μειώνουν τις παροχές.

Όλα αυτά εμφανίζονται ως αναγκαίες μεταρρυθμίσεις για τη βιωσιμότητα του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος.

Οι κυβερνήσεις που παίρνουν αυτά τα μέτρα δεν λένε όμως ότι τα χρήματα από τις εισφορές των εργαζομένων έκαναν βιώσιμη την καπιταλιστική κερδοφορία. Τροφοδότησαν με δανεικά και αγύριστα τις επενδύσεις του μεγάλου κεφαλαίου, έγιναν ομόλογα για να κερδοσκοπήσουν οι χρυσοκάνθαροι του χρηματιστηριακού τζόγου, κουρεύτηκαν για τις ανάγκες της αποπληρωμής του χρέους ενός χρεοκοπημένου καπιταλισμού.

Ο καπιταλισμός δεν έχει τίποτα να προσφέρει στους εργαζόμενους εκτός από φτώχεια, εξαθλίωση, ελαστικά ωράρια, χαμηλούς μισθούς, και δουλειά μέχρι το θάνατο.

Ο καπιταλισμός δεν είναι βιώσιμος και πρέπει να τον βοηθήσουμε να πεθάνει! Αυτό απαιτεί να αντισταθούμε σήμερα στα σχέδια επιδείνωσης του ασφαλιστικού συστήματος που φέρνει ο νόμος Βρούτση για το ασφαλιστικό.

Ο νόμος Βρούτση διατηρεί όλη τη λογική του νόμου Κατρούγκαλου:

-διατηρεί τη διάκριση εθνικής και ανταποδοτικής σύνταξης, το πρώτο βήμα για να επιβληθεί η κεφαλαιοποιητική, δηλαδή, η ιδιωτική ασφάλιση,

-εγγυάται μόνο τη χρηματοδότηση της εθνικής σύνταξης,

-διατηρεί τη συμμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος στις δημοσιονομικές ανάγκες της χώρας και τις ανάγκες αποπληρωμής του χρέους,

-διατηρεί τα αυξημένα όρια συνταξιοδότησης,

-διατηρεί την κατάργηση της 13ης και της 14ης σύνταξης,

-περιορίζει τα βαρέα και ανθυγιεινά,

-μειώνει τις εισφορές των εργοδοτών κινούμενο στην κατεύθυνση της πλήρους απαλλαγής της εργοδοσίας. Μείωση των εισφορών σημαίνει μείωση του μισθού και των συντάξεων.

Ακόμα και η ενοποίηση των ταμείων, της κύριας και της επικουρικής ασφάλισης, και η ψηφιοποίηση της σύνταξης δεν γίνονται για να διευκολυνθούν οι εργαζόμενοι αλλά για να ανοίξει ο δρόμος του κατακερματισμού των εργαζομένων με τη μετατροπή του συστήματος σε κεφαλαιοποιητικό, δηλαδή, σε ένα σύστημα όπου ο κάθε εργαζόμενος θα αναλαμβάνει το «ρίσκο» της επένδυσης των δικών του εισφορών.

Η κυβέρνηση παρά την προσπάθεια να παρουσιάσει το νομοσχέδιο ως θετικό, γιατί θα δώσει δήθεν αυξήσεις, δεν μπορεί να κρύψει ότι, σύμφωνα με τον προϋπολογισμό που ψήφισε η ίδια,  η δαπάνη του ΕΦΚΑ αναμένεται να μειωθεί κατά 155 εκατ. φέτος, ενώ η δαπάνη για τις επικουρικές συντάξεις κατά 71 εκατ.

Το ασφαλιστικό νομοσχέδιο αφορά όλους τους εργαζόμενους της χώρας. Δεν αφορά μόνο τους απόμαχους της εργασίας αλλά τον κάθε εργαζόμενο αφού η κοινωνική ασφάλιση αφορά κάθε πτυχή που συνδέεται με την παροχή ή την αδυναμία παροχής εργασίας: την προστασία από την ανεργία, την ασθένεια, την αναπηρία, την προστασία της μητρότητας, το ύψος και την ποιότητα παροχής ιατρικής και φαρμακευτικής περίθαλψης κτλ. Αφορά επίσης όλους τους εργαζόμενους γιατί σε τελική ανάλυση αφορά τη διαχείριση του μισθού μας: οι εισφορές μας είναι μέρος του μισθού μας, είναι δικά μας χρήματα που όμως τα διαχειρίζεται το αστικό κράτος. Το νομοσχέδιο Βρούτση, πατώντας στο νόμο Κατρούγκαλου, ενισχύει τη λογική που θέλει αυτά τα χρήματα να τα διαχειρίζονται απευθείας οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.

Ο καπιταλισμός αναιρεί το δικαίωμα σε μόνιμη και σταθερή εργασία και μαζί με αυτό το δικαίωμα αναιρεί και τα δικαιώματα που αφορούν τις περιόδους που ο εργαζόμενος βρίσκεται εκτός εργασίας.

Οι αλλαγές δείχνουν τη βαθιά σήψη του καπιταλιστικού συστήματος που δεν μπορεί να εξασφαλίσει τα βασικά στους εργαζόμενους: αξιοπρεπή δουλειά και αξιοπρεπή δικαιώματα συνδεδεμένα μ’ αυτήν.

Το ξαναλέμε λοιπόν: αυτό που δεν είναι βιώσιμο δεν είναι η δημόσια κοινωνική ασφάλιση αλλά ο καπιταλισμός.

Ενάντια στην προσπάθεια του καπιταλισμού να μεταθέσει την κρίση στις πλάτες των εργαζομένων, όλοι οι εργαζόμενοι - παλιοί και νέοι, Έλληνες και μετανάστες, άνδρες και γυναίκες, του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα - αλλά και άνεργοι και οι εργαζόμενοι αυτοαπασχολούμενοι  πρέπει να προτάξουν τα δικά τους συμφέροντα και να παλέψουν ενιαία για την ικανοποίησή τους ενάντια στον καπιταλισμό. Διεκδικούμε:

-Σύνταξη στα 60 για τους άνδρες, στα 55 για τις γυναίκες ή μετά από 30 χρόνια εργασίας. Πέντε χρόνια λιγότερα για τα Βαρέα και Ανθυγιεινά.

-Αύξηση των μισθών, σταθερή και μόνιμη εργασία και ταυτόχρονη αύξηση των συντάξεων.

-Πλήρη χρηματοδότηση της ασφάλισης και της υγείας από το κράτος.

- Δωρεάν περίθαλψη από ένα αποκλειστικά δημόσιο, υγειονομικό σύστημα, σε κάθε πολίτη που διαμένει στη χώρα, Έλληνα ή μετανάστη, εργαζόμενο ή άνεργο.

-Να επιστραφούν τα κλεμμένα των ασφαλιστικών ταμείων – να πληρώσουν τα κέρδη των καπιταλιστών την κοινωνική ασφάλιση.

-13ος και 14ος μισθός και σύνταξη.

Όλοι στην απεργία στις 18 Φλεβάρη

Κάτω ο νόμος Βρούτση - Κατρούγκαλου

κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ,

www.anasyntaxi.gr

Αντίο σύντροφε

Τα ξημερώματα της 16ης Φεβρουαρίου, ο σύντροφος Σωτήρης Γεωργακόπουλος έχασε την άνιση μάχη με τον καρκίνο, σε νοσοκομείο της Γερμανίας, σε ηλικία 49 ετών.

Ο Σωτήρης οργανώθηκε στην ΚΝΕ-ΝΑΡ την περίοδο του μεγάλου φοιτητικού-μαθητικού κινήματος το 1990-91, όντας τότε φοιτητής στο Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Συμμετείχε στην πρώτη συντακτική επιτροπή της εφημερίδας Εργατική Πολιτική την περίοδο της έκδοσής της το 2005 και ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, συμμετέχοντας στην ιδρυτική συνδιάσκεψη του 2007.

Από το 2002 ήταν υπάλληλος της Αγροτικής Τράπεζας και πρωτοστάτησε στην ίδρυση της Αγωνιστικής Πρωτοβουλίας εργαζομένων της ΑΤΕ με την οποία ήταν και υποψήφιος το 2007 και το 2010. Ως τραπεζοϋπάλληλος συμμετείχε στους αγώνες του κλάδου, όπως η μεγάλη απεργία για το ασφαλιστικό το 2005. Από το 2011 εργαζόταν ως καθηγητής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Υπηρέτησε αρχικά σε σχολεία της Αθήνας, από όπου και συμμετείχε στην απεργία του 2013, και στη συνέχεια εργάστηκε σε ελληνικά σχολεία στη Γερμανία.

Ως κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ αποχαιρετούμε με θλίψη το σύντροφό μας κι εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του, στη σύντροφό του Κατερίνα και την κόρη του Ιωάννα.

Για τον τόπο και τον χρόνο της κηδείας του Σωτήρη θα ενημερώσουμε με ανάρτηση στην ιστοσελίδα μας.