13 Οκτώβρη: Εκλογή συγκυβερνήτη της Νέας Δημοκρατίας

ΠΑΣΟΚ–τσόντα  εναντίον ΠΑΣΟΚ με Αλτσχάιμερ

Αν και φαίνεται ελάχιστα, παραμένει εντυπωσιακά μεγάλος ο αριθμός των ανθρώπων που εξακολουθούν να βγάζουν το ψωμί τους (ή ακόμα και το παντεσπάνι τους), απλά και μόνο επειδή είναι ΠΑΣΟΚ. Στο στρατό που συγκροτούν συνδικαλιστικά στελέχη, συνεργάτες και υπάλληλοι συνδικαλιστικών οργανώσεων, στελέχη της τοπικής διοίκησης, σύμβουλοι και συνεργάτες δήμων και περιφερειών, θα βρούμε χιλιάδες δείγματα αυτής της συνομοταξίας. Η αποκατάσταση (επί ηγεσίας της Γεννηματά) των σχέσεων του κομματικού ΠΑΣΟΚ με τους αξιωματικούς και τους στρατιώτες αυτού του στρατού αργόμισθων, ήταν το πρώτο βήμα για την ανασυγκρότησή του άλλοτε κραταιού κυβερνητικού κόμματος. Η εντυπωσιακή – για ένα κόμμα με αυτές τις εκλογικές επιδόσεις – συμμετοχή στις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές, δίνει ένα μέτρο της έκτασης αυτού του αφανούς στρατού.

Το παιχνίδι της τύχης που έσωσε το ΠΑΣΟΚ από την εξαφάνιση

Ήταν Ιανουάριος του 2015 όταν με αρχηγό τον Βαγγέλη Βενιζέλο το ΠΑΣΟΚ  κατέγραφε τη χειρότερη εκλογική επίδοση της ιστορίας του με 4,68%. Λίγους μήνες μετά και αφού είχε μεσολαβήσει η κυβέρνηση της αριστερής παρένθεσης μεταξύ Ιανουαρίου και Ιουλίου και η προσχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ στο μνημονιακό μπλοκ, το ΠΑΣΟΚ με αρχηγό πλέον την Γεννηματά, κατέγραφε άνοδο 52 χιλιάδων ψήφων, φτάνοντας το 6,29% και κατακτώντας 17 έδρες στη Βουλή.

Το ΠΑΣΟΚ του 2015 ήταν ένα κόμμα υπό διάλυση, απολύτως έρμαιο στις επιθυμίες οικονομικών παραγόντων. Και η επιθυμία των οικονομικών παραγόντων, μετά την περιπέτεια της αριστερής παρένθεσης και του δημοψηφίσματος, ήταν μια κυβέρνηση σταθερή που θα εφαρμόσει χωρίς περισπασμούς τη μνημονιακή πολιτική. Το ΠΑΣΟΚ προοριζόταν να στηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ για να σχηματιστεί κυβέρνηση στην περίπτωση που η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν θα εξασφάλιζε ικανό αριθμό εδρών. Κάτι τέτοιο θα συνέβαινε στην περίπτωση που η Λαϊκή Ενότητα κέρδιζε 7700 ψήφους παραπάνω και κατακτούσε 8 έδρες. Η αποτυχία της ΛΑΕ να μπει στη Βουλή, διέσωσε το ΠΑΣΟΚ από την αβαρία να βάλει πλάτη και να ταυτίσει τη μοίρα του με τον ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που θα ήταν μοιραίο για ένα κόμμα που ήταν ήδη πολυτραυματίας και σε κρίσιμη κατάσταση.

Η προσχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ στο μνημονιακό μπλοκ απέδειξε ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος αστικής διαχείρισης εκτός από τον μνημονιακό και οδήγησε στην πολιτική κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας. Παράπλευρη συνέπεια ήταν η ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ που από αναλώσιμο συστατικό του αστικού κομματικού συστήματος το 2015, δείχνει σήμερα ότι μπορεί να επιστρέψει στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έστω και με το χαμηλότερο ποσοστό που κατέγραψε ποτέ δεύτερο κόμμα. Χάρη στο παιχνίδι της τύχης του 2015, οι διεκδικητές της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ μπορούν ακόμα και να ονειρεύονται την επιστροφή στην κυβέρνηση.

Χάρης Δούκας: ΠΑΣΟΚ με Αλτσχάιμερ

«Απώλεια μνήμης» και «σύγχυση με τον χρόνο και τον χώρο» είναι δύο από τα πολλά συμπτώματα της νευροεκφυλιστικής νόσου που είναι γνωστή ως «νόσος Αλτσχάιμερ». Ακούγοντας τον Χάρη Δούκα στην κεντρική του ομιλία, θα μπορούσε να υποθέσει κάποιος ότι ο άνθρωπος βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο της νόσου.

Ο – άγνωστος στο ευρύ κοινό πριν ένα χρόνο – δήμαρχος, ανέφερε ότι «Δεν είναι δυνατόν να παίρνουν οι καθηγητές 800 και 900 ευρώ ή οι νοσηλευτές 600, 700 και 1000 ευρώ [...]», τόνισε ότι «Όλοι εμείς των 800 ευρώ ανακεφαλαιοποιήσαμε τις τράπεζες 3 φορές. Δώσαμε 50 δισ. απ’ τις τσέπες μας.», καταφέρθηκε ενάντια στα τραστ και τα funds και φάνηκε να πιστεύει ότι η ΔΕΗ είναι ακόμα δημόσια επιχείρηση. Η λύση του για όλα αυτά ήταν: «Ψηφίστε στις 6 Οκτώβρη»!

Ο Δούκας προτείνει ένα ΠΑΣΟΚ που θα έχει ξεχάσει ότι είναι υπεύθυνο για τις μειώσεις των μισθών, τη διάσωση των τραπεζών με κρατικό χρήμα και τις ιδιωτικοποιήσεις. Όλα αυτά που καταγγέλλει ο υποψήφιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, είναι αυτά που το ίδιο το ΠΑΣΟΚ υλοποίησε από κυβερνητική θέση και τα οποία ο τωρινός υποψήφιος πρόεδρος στήριξε παραμένοντας μέλος του ΠΑΣΟΚ.

Φυσικά, ο Χάρης Δούκας δεν έχει να προτείνει κάποια λύση για αυτά που καταγγέλλει, καθώς δεν υπάρχει κάποια φιλολαϊκή λύση εντός του μνημονιακού πλαισίου. Αυτό που προτείνει είναι κάποιο είδος ΠΑΣΟΚ με Αλτσχάιμερ που θα έχει ξεχάσει το βρώμικο παρελθόν του και θα καταγγέλλει αυτά που το ίδιο υλοποίησε.

Η «αυτονομία του ΠΑΣΟΚ»

Ο Ανδρουλάκης βγαίνει τραυματισμένος από το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου. Με 10 χιλιάδες ψήφους λιγότερους από το 2021 και με ποσοστό οριακά κάτω από το 30%, είναι υποχρεωμένος να διαπραγματευτεί με αυτούς που οι «κύκλοι» του καταγγέλλουν σαν δεκανίκια της Νέας Δημοκρατίας.

Η Διαμαντοπούλου, ακόμα κι αν δεν κατάφερε να μπει στο 2ο γύρο, πλασάρεται πλέον σαν ένας ισχυρός παράγοντας εντός του ΠΑΣΟΚ και είναι καθαρό ότι, αν παραστεί ανάγκη να στηριχτεί η ΝΔ για να σχηματιστεί κυβέρνηση, θα μπορεί να μπει μια «καλή κουβέντα» που θα μετρήσει.

Και εν τέλει αυτό είναι το ζητούμενο: με τη ΝΔ σε χαμηλές δημοσκοπικές πτήσεις και με ποσοστά που δεν δίνουν αυτοδυναμία, να μπορέσει να βρει έναν συνεννοήσιμο εταίρο. Και απ’ ό,τι φαίνεται θα αποκτήσει έναν τέτοιο εταίρο μετά την ολοκλήρωση των εσωκομματικών εκλογών του ΠΑΣΟΚ.

Μπορεί όλοι οι υποψήφιοι αρχηγοί να ορκίζονται στην «αυτονομία του ΠΑΣΟΚ» και στο ότι θέλουν το κόμμα να διεκδικήσει αυτόνομα την κυβέρνηση, αλλά όλοι ξέρουν ότι αυτά είναι όνειρα θερινής νυκτός. Το ταβάνι του ΠΑΣΟΚ είναι χαμηλό και η μόνη πιθανότητα να βρεθούν στελέχη του σε κυβερνητικές θέσεις είναι σε μια κυβέρνηση συνεργασίας. Στις 13 Οκτώβρη δεν εκλέγεται κάποιος αυριανός πρωθυπουργός, αλλά ο Νο2 σε μια κυβέρνηση συνεργασίας.

Β. Θεοφανόπουλος