Για το 16ο Συνέδριο της ΠΟΕΔΗΝ

Για την πανδημία και την κρίση

Σε αναζήτηση εργατικής απάντησης

Πέρα από τις επιμέρους διαφοροποιήσεις, οι οποίες βέβαια και αυτές έχουν ένα ειδικό βάρος, για την αντιμετώπιση της πανδημίας, όπως είναι η ποιότητα των συστημάτων υγείας, της δημόσιας διοίκησης και των οικονομικών δυνατοτήτων της κάθε χώρας, δύο στρατηγικές αντιμετώπισης του ιού αποκρυσταλλώθηκαν κατά την διάρκεια της πανδημίας.

Η πρώτη στρατηγική εφαρμόστηκε από τις ΗΠΑ και την Βρετανία, χώρες που βρίσκονται στους G7, οι οποίες δεν επέβαλλαν lockdown για μεγάλο χρονικό διάστημα, αντιμετώπισαν την πανδημία κορωνοϊού ως μια εποχιακή γρίπη, και μόνο, όταν τα κρούσματα και οι νεκροί αυξήθηκαν δραματικά, κατέφυγαν σε αυτήν τη λύση. Είναι πιο δημοκρατικές αυτές οι χώρες και δεν ήθελαν να επιβάλλουν «υγειονομικό απαρτχάιντ» ή αλλιώς κράτος υγειονομικής έκτακτης ανάγκης;

Όχι βέβαια. Σχεδόν σε ολόκληρο τον καπιταλισμό τα μέτρα «καραντίνας» τα οποία πάρθηκαν, πάρθηκαν με πολιτικά και οικονομικά κριτήρια και όχι υγειονομικά. Οι αντοχές της καπιταλιστικής οικονομίας και οι αντοχές του πολιτικού συστήματος καθόρισαν τα μέτρα και όχι η σωτηρία ανθρώπινων ζωών και η προστασία συνολικά της Υγείας της εργατικής τάξης αλλά και συγκεκριμένα των εργαζομένων στα νοσοκομεία. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα σε οικονομίες, όπως της Ελλάδας, όπου μεγάλες δημοσιονομικές δυνατότητες δεν υπάρχουν και η βαριά βιομηχανία της χώρας –ο τουρισμός– δέχτηκε αλλεπάλληλα πλήγματα.

Διαφορετική τακτική αλλά στα πλαίσια της ίδιας στρατηγικής (ο ιός να κυκλοφορεί στην κοινωνία ελεγχόμενος όσο γίνεται), ακολούθησε η Ε.Ε και αυτό κυρίως στην πρώτη φάση της πανδημίας. Η τακτική αφορούσε, κυρίως, την καθυστέρηση της διάδοσης του ιού, ώστε η καμπύλη κρουσμάτων να είναι στα μέτρα των εθνικών συστημάτων υγείας και να μην μείνουν αβοήθητοι όσοι αρρωστήσουν.

Αυτές οι δύο τακτικές, πάρα τις διαφοροποιήσεις τους, οδήγησαν σε εκατόμβες νεκρών, αφού η κάθε κυβέρνηση εφάρμοζε πότε τη μια τακτική, πότε την άλλη, ή μείγμα τους. Και οι δύο τακτικές, όμως, δεν αντιμετώπισαν την επιδημία στη ρίζα της.

Η δεύτερη στρατηγική επικεντρωνόταν στην εξάλειψη του ιού, στον μηδενισμό των κρουσμάτων και των θανάτων. Σαν κομμουνιστική οργάνωση ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ θεωρούμε ότι οι δυνάμεις εργατικής αναφοράς αυτήν την τακτική θα έπρεπε να υποστηρίξουν, ενώ μια εργατική επαναστατική κυβέρνηση, σε μια χώρα στην οποία η εργατική τάξη θα βρισκόταν στην εξουσία, αυτή τη στρατηγική θα έπρεπε να εφαρμόσει. Χώρες που ακολούθησαν αυτήν τη στρατηγική είναι η Νέα Ζηλανδία και η Κίνα, όπου επιβλήθηκαν σκληρά lockdown και τα κρούσματα και η θνησιμότητα έπεσαν κατακόρυφα, γιατί μειώθηκε η μεταδοτικότητα του ιού. Η επιτυχημένη στρατηγική που ακολούθησαν οφείλεται στο ότι αντιμετώπισαν τον ιό εν τη γένεσή του, στην παραγωγή, στο σχολείο, στις γειτονιές, σπάζοντας πρώτα τις αλυσίδες μετάδοσης του ιού σε αυτούς τους κοινωνικούς χώρους, με την αυστηρή ιχνηλάτηση, τα μαζικά τεστ και την αυστηρή καταγραφή του κρουσμάτων και αυτό στο πρώτο βασικό επίπεδο. Αντίθετα, όπου ακολουθήθηκε η τακτική του light lockdown (Σουηδία), αυξήθηκαν κατακόρυφα τα κρούσματα και οι νεκροί.

Σε δεύτερο επίπεδο δεν άφηναν τους ασθενείς αβοήθητους στο σπίτι τους, παρείχαν μια πρώτη θεραπεία για να αποτρέψουν την εισαγωγή σε νοσοκομεία. Όταν κάποιος ασθενής έχρηζε θεραπείας κατευθυνόταν σε νοσοκομεία, ας πούμε σαν το Λοιμωδών, που εμείς τα καταργήσαμε από το πρώτο μνημόνιο, και άφηναν το υπόλοιπο σύστημα υγείας τους να λειτουργεί κανονικά. Έτσι απέτρεψαν τη μετατροπή των νοσοκομείων τους σε νοσοκομεία COVID (νοσοκομεία μιας ασθένειας), έλεγξαν τη ροή των εισαγωγών και έπειτα τις μηδένισαν. Τι σημαίνει επί της ουσίας η δεύτερη στρατηγική; Ότι προσπάθησαν «να σπάσουν» την αλυσίδα μετάδοσης του ιού στην αρχή, πριν γίνει επικίνδυνος για την κοινότητα (lockdown, αυστηρή ιχνηλάτηση, μαζικά τεστ, αυστηρή καταγραφή κρουσμάτων), και να περιορίσουν τους θανάτους με την ενίσχυση του συστήματος δημόσιας υγείας. Ως κομμουνιστική οργάνωση ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, πιστεύουμε ότι μόνο με αυτόν τον τρόπο αντιμετωπίζονται οι επιδημίες με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, σώζονται ζωές αλλά εν τέλει προφυλάσσεται καλύτερα και το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων.

Η σημασία του εμβολίου και η στάση των εργατικών δυνάμεων

Είναι αναμφισβήτητη αλήθεια ότι ο εμβολιασμός είναι αναγκαίος για να δημιουργηθεί ανοσία. Ανοσία μπορεί να δημιουργηθεί και με την τακτική της φυσικής ανοσίας. Όσες χώρες το επιχείρησαν έστειλαν χιλιάδες νεκρούς στο χώμα, ενώ χιλιάδες ζουν με κατεστραμμένη υγεία.

Σε μια χώρα στην οποία η εργατική τάξη θα βρισκόταν στην εξουσία, η κυβέρνησή της θα φρόντιζε για τον καθολικό εμβολιασμό του πληθυσμού. Και καθολικός εμβολιασμός χωρίς υποχρεωτικότητα δεν υπάρχει. Τον καθολικό και υποχρεωτικό εμβολιασμό υποστηρίζουμε σαν οργάνωση, καθώς βάζουμε τις ζωές των εργαζομένων πάνω από τα κέρδη των καπιταλιστών. Γιατί το εμβόλιο είναι επιστημονική κατάκτηση και η δωρεάν παγκόσμια διανομή του θα συνιστούσε μια τεράστια νίκη απέναντι στην πανδημία, καθώς θα βοηθούσε στην εξάλειψη των μεταλλάξεων.

Θεωρούμε ότι το αντιεμβολιαστικο κίνημα κινείται σε αντιδραστική, για να μην πούμε σε σκοταδιστική κατεύθυνση.

Στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, το κίνημα αυτό στηρίχθηκε από ακροδεξιά κόμματα, αμφισβήτησε αστούς ηγέτες σαν τον Μακρόν, την Μερκελ, τον Μητσοτάκη από εντελώς λανθασμένη σκοπιά. Ένα κομμάτι αμφισβήτησε ότι υπάρχει επιδημία, ένα άλλο κομμάτι δαιμονοποίησε το εμβόλιο. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι συνάδελφοι που δεν εμβολιάστηκαν δεν ανήκουν στις παραπάνω κατηγορίες. Ένα άλλο κομμάτι, το πιο σοβαρό, επιχειρηματολόγησε στη βάση της αυτοδιάθεσης του σώματος, ότι είναι προσωπική επιλογή να μην εμβολιαστεί κάποιος. Αυτό δεν ισχύει, όμως, γενικά. Στον καπιταλισμό, η αυτοδιάθεση του σώματος έχει καταργηθεί για την πλειοψηφία της κοινωνίας, δηλαδή, για τα μέλη της εργατικής τάξης, τα σώματα των οποίων είναι υπό τις διαταγές των καπιταλιστών σε καθημερινή βάση. Και δεν ισχύει ούτε στη δικτατορία του προλεταριάτου, ειδικά για ζητήματα δημόσιας υγείας, όπου ο εργάτης/-τρια έχει ευθύνη απέναντι στους συναδέλφους του/της, έναντι των οποίων θα πρέπει να απολογηθεί, όταν τους θέτει σε κίνδυνο. Ακριβώς, γι’ αυτόν τον λόγο, επειδή δηλαδή οι εργαζόμενοι έχουν ευθύνη απέναντι στους συναδέλφους τους, θεωρούμε ότι η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού δεν σημαίνει μέτρα εναντίον τους, ειδικά από μια αστική και αντεργατική κυβέρνηση, όπως αυτή του Μητσοτάκη. Είναι απέναντι στους συναδέλφους τους που πρέπει να δώσουν εξηγήσεις όσοι αρνούνται να εμβολιαστούν και όχι στον Μητσοτάκη. Επιπλέον, η κυβέρνηση δεν έχει κανένα ηθικό δικαίωμα να απολύσει εργαζόμενους, από τη στιγμή που δεν επέλεξε τον υποχρεωτικό εμβολιασμό που θα ξεκινούσε από τον σκληρό πυρήνα του κράτους (στρατό, αστυνομία, κλήρο), αλλά διάλεξε να επιβάλει μερικό και a la carte υποχρεωτικό εμβολιασμό, στοχεύοντας τους υγειονομικούς. Και γι’ αυτό στεκόμαστε ενάντια στα μέτρα απώλειας μισθού και εργασίας που παίρνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη σε βάρος των μη εμβολιασμένων υγειονομικών, και γενικά των μη εμβολιασμένων. Αντιθέτως, απαιτούμε:

• καμιά απώλεια μισθού, καμιά θέση εργασίας χαμένη.
• μαζικά και δωρεάν διαγνωστικά τεστ για όλους.

Ούτε είναι υπεύθυνοι οι μη εμβολιασμένοι για τη συνέχιση της πανδημίας. Η ίδια η κυβέρνηση είναι υπεύθυνη για τη συνέχιση της πανδημίας, με την υιοθέτηση της θεωρίας της ατομικής ευθύνης. Η θεωρία αυτή, εκτός από το ότι αρνείται να πάρει μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας (πραγματικά lockdown, μαζικά τεστ και ιχνηλάτηση, υποχρέωση εμβολιασμού, και φυσικά ενίσχυση της δημόσιας υγείας), μεταφέρει την ευθύνη για την προστασία της δημόσιας υγείας σε απομονωμένα άτομα και κοινωνικές ομάδες. Φταίνε οι νέοι που συγχρωτίζονται, οι γέροι που δεν βάζουν μυαλό, κ.τ.λ. Με λίγα λόγια, φταίνε οι ασθενείς. Εν τέλει, άμεση συναγωγή αυτής της θεωρίας είναι η άποψη ότι είναι δικαίωμα του καθενός να είναι εμβολιασμένος ή μη, να τηρεί τα μέτρα ατομικής προστασίας ή όχι, να αρρωστήσει ή και να πεθάνει, παρόλο που αυτό το «δικαίωμα» συνεπάγεται επίσης και την «ελευθερία» του ιού να μεταδίδεται και να μεταλλάσσεται. Η σύγκρουση ανάμεσα σε εμβολιασμένους και μη εμβολιασμένους είναι μια νίκη της κυβέρνησης, καθώς οδηγεί σε διάσπαση την εργατική τάξη και δείχνει ότι το αστικό ιδεολόγημα της ατομικής ευθύνης κυριάρχησε.

Η θεωρία της ατομικής ευθύνης είναι όμως μόνο το ιδεολογικό προκάλυμμα. Η πραγματική υλική βάση της θεωρίας αυτής είναι η επιλογή της κυβέρνησης, όπως και πολλών αστικών κυβερνήσεων στον καπιταλιστικό κόσμο, να προστατέψουν τα κέρδη των καπιταλιστών και όχι την υγεία της εργατικής τάξης. Η θεωρία της ατομικής ευθύνης χρησιμοποιήθηκε για να μην παρθούν μέτρα περιστολής της εργασίας και απώλειας κερδών για τους καπιταλιστές. Για να μην υποχρεωθούν οι καπιταλιστές να πληρώσουν από την τσέπη τους την ασφαλή μεταφορά των εργαζομένων στις επιχειρήσεις τους και ασφαλείς χώρους εργασίας ή το κόστος αναστολής της εργασίας. Για να μην υποχρεωθεί ο ιδιωτικός τομέας υγείας να αναλάβει το κόστος περίθαλψης των νοσούντων. Γι’ αυτό και τα lockdown ήταν προσχηματικά (όλες οι βιοτεχνίες και τα εργοτάξια δούλευαν κανονικά, ακόμα και τα μη ζωτικής σημασίας· οι επιβάτες στριμώχνονταν στα λεωφορεία και οι μαθητές στις τάξεις). Γι’ αυτό η υποχρέωση εμβολιασμού αφορούσε μόνο τους υγειονομικούς (όχι τους παπάδες, όχι τα σώματα ασφαλείας), αφού αυτό το κομμάτι θέλει να κτυπήσει η κυβέρνηση για να περάσει την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας.

Το να είναι καθένας ατομικά υπεύθυνος για την υγεία του σημαίνει ότι δεν είναι υπεύθυνος ο καπιταλιστής, και επομένως, το τίμημα θα το πληρώσουν οι εργαζόμενοι με το εισόδημά τους και με τη ζωή τους. Η ατομική ελευθερία μετατρέπεται σε ελευθερία των καπιταλιστών να αυξάνουν τα κέρδη σε βάρος μας.

Η κρίση και η στάση των εργατικών δυνάμεων

Η πανδημία προστέθηκε πάνω στην αδυναμία του καπιταλισμού να ξεπεράσει με οριστικό τρόπο τη βαθιά ύφεση του 2008-2009 και έκανε τις ήδη παρούσες αντιφάσεις και τη σήψη του ακόμη πιο φανερές. Όσοι νόμισαν ότι η πανδημία θα ξεπεραστεί σύντομα, θα επανέλθουν ισχυροί ρυθμοί ανάπτυξης και όλα θα γυρίσουν σε μια κανονικότητα, ας καταλάβουν ότι ο καπιταλισμός χαρακτηρίζεται από έλλειψη κανονικότητας.

Μπροστά μας έχουμε ακόμα μεγαλύτερους κινδύνους για τη δημόσια υγεία, νέες επιδημίες, που προκαλούνται από την καταστροφή των όρων ζωής στον πλανήτη εξαιτίας της επιδίωξης του κέρδους, και ένταση των συγκρούσεων ανάμεσα στους καπιταλιστές και τα αστικά κράτη, που θα επιδεινώσουν τους όρους ζωής της εργατικής τάξης και σίγουρα θα επιβαρύνουν τη δημόσια υγεία. Η ενεργειακή κρίση, και η ακόμη χειρότερη επισιτιστική κρίση, είναι μπροστά μας και ακόμα δεν γνωρίζουμε ποιες άλλες επιδημίες θα βγουν στην επιφάνεια, εκτός από το ότι είναι σίγουρο ότι θα βγουν. Ο κίνδυνος πολεμικών συγκρούσεων αυξάνεται, καθώς οι ιμπεριαλιστές μοιράζουν ξανά τον πλανήτη υπό το βάρος της οικονομικής κρίσης και του περιορισμού των πόρων. Γνωρίζουμε από την ιστορία ότι είναι οι λαοί και η εργατική τάξη που πρόκειται να πληρώσουν το τίμημα για όλα αυτά.

Στον καπιταλισμό, υπάρχουν μόνο δύο τρόποι να ξεπεραστεί η κρίση: η μαζική καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων ή η επανάσταση. Τα σχέδια που ψάχνουν ένα τρίτο δρόμο που θα διασώζει τον καπιταλισμό αλλά χωρίς βαριές θυσίες είναι απλώς ανεδαφικά.

Με βάση το παραπάνω δίλημμα (μαζική καταστροφή-εξαθλίωση-αρρώστια-θάνατος-πόλεμος, δηλ. καπιταλισμός ή επανάσταση) πρέπει να πάρουμε θέση. Με γνώμονα ότι θέλουμε να υπηρετήσουμε την επανάσταση, την απελευθερωτική προοπτική για την ανθρωπότητα, θεωρούμε ότι οι διεκδικήσεις μας πρέπει να είναι ανάλογες:

Α) Αποκλειστικά δημόσιος τομέας υγείας, χωρίς εκπτώσεις (χωρίς ΣΔΙΤ, υπεργολαβίες, απογευματινά πληρωμένα ιατρεία, κτλ). Να κρατικοποιηθεί ο ιδιωτικός τομέας υγείας με εργατικό έλεγχο.

Β) Να κρατικοποιηθούν οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες και να ενταχθούν στον Εθνικό Οργανισμό Φαρμάκου.

Γ) Να ανασυγκροτηθεί η δημόσια υγεία σε όλα τα επίπεδα για την προστασία της ζωής της εργατικής τάξης και των εργαζόμενων στρωμάτων (πρωτοβάθμια περίθαλψη, ΕΟΔΥ γειτονιάς, καμπάνιες για την πρόληψη διαφόρων παθήσεων, θέσπιση θεσμού οικογενειακό γιατρού).

Δ) Αναδιοργάνωση του ΕΣΥ με αποκλειστικά δημόσιο προσωπικό, αύξηση των δαπανών για την υγεία, δημιουργία καινούριων νοσοκομείων. Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί.

Ε) Επαναλειτουργία όσων νοσοκομείων έκλεισαν τα μνημονιακά χρόνια και ειδικά τα Λοιμωδών.

Στ) Κατάργηση των μνημονιακών νόμων στην υγεία και στην ασφάλιση.

Ζ) Ένταξη των υγειονομικών στα βαρέα και Ανθυγιεινά.

Η) Αυξήσεις στους μισθούς για να ανταπεξέλθουμε στο κύμα ακρίβειας στη διατροφή, στην ενέργεια, στα είδη πρώτης ανάγκης.

Και επειδή όλα τα παραπάνω απαιτούν πόρους, πρέπει μαζί με όλους τους εργαζόμενους να παλέψουμε για:

Θ) μονομερή διαγραφή του χρέους, εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, και τη χρήση των πόρων για τη δημόσια υγεία, παιδεία, πρόνοια και ασφάλιση.

κομμουνιστική οργάνωση ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ για το 16ο Συνέδριο της ΠΟΕΔΗΝ

ΣΣΕ Οικοδόμων: για πανηγυρισμούς ή για αισχύνη;

Παραμονές της Πρωτομαγιάς του 2022 επέλεξε η ηγεσία της διοίκησης της Ομοσπονδίας Οικοδόμων να υπογράψει ΣΣΕ μετά από 13 χρόνια, με σοβαρές μειώσεις στα μεροκάματα σε σχέση με την προηγούμενη σύμβαση και τα πραγματικά μεροκάματα που διαμορφώθηκαν στην αγορά εργασίας. Και αντί να βάλει την ουρά στα σκέλια, όπως έκανε με τους κατασκευαστές, και να απολογηθεί στους οικοδόμους, βαφτίζει το κρέας ψάρι και πανηγυρίζει που υπέγραψε μια ντροπιαστική ΣΣΕ που της σέρβιραν οι κατασκευαστές, με μειώσεις, δεσμεύοντας για 2,5 χρόνια τον Κλάδο σε ταξική συνθηκολόγηση με πενιχρά μεροκάματα.

Η Ομοσπονδία ανακοίνωσε την «υπογραφή Κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΣΣΕ) με ουσιαστικές αυξήσεις στα μεροκάματα». Για να δείξει τη χαρά της πήρα σβάρνα τα κανάλια και ανάρτησε και ΣΠΟΤ στο youtube. Καλεί δε τους οικοδόμους να αναπτύξουν «Πάλη για την εφαρμογή της σε όλους τους χώρους δουλειάς».

Στην ανακοίνωσή της η Ομοσπονδία προβάλει κάποιους αριθμούς σχετικά με τις υποτιθέμενες αυξήσεις, χωρίς να λέει σε ποια βάση υπολογίζονται οι υποτιθέμενες αυξήσεις και χωρίς να ενημερώνει πως πρόκειται για 2,5ετή Σύμβαση.

Η πραγματικότητα βέβαια είναι εντελώς διαφορετική από αυτή που προσπαθεί να παρουσιάσει η ηγεσία της Ομοσπονδίας. Για αυτό, καλύτερα κάποιος να τους βάλει στη θέση τους.

Η ΣΣΕ που υπέγραψε η Ομοσπονδία το 2009 προέβλεπε:

«από 1.1.2009 - 31.12.2009

α) ΤΕΧΝΙΤΕΣ 61,93 €

β) ΒΟΗΘΟΙ ΤΕΧΝΙΤΩΝ & ΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ 55,36 €

γ) ΑΝΕΙΔΙΚΕΥΤΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ 52,35 € (σ.σ μικτά)

Τα παραπάνω κατώτατα ημερομίσθια ισχύουν για εργασία και αμοιβή πέντε (5) ημερών την εβδομάδα.»

Να θυμίσουμε εδώ ότι η Ομοσπονδία διεκδικούσε για τώρα:

«Την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΣΣΕ) στον κλάδο με ουσιαστικές αυξήσεις στα μεροκάματα, βελτίωση των όρων δουλειάς και ασφάλισης.

Κατώτερο μεροκάματο: εργάτη 50 € - βοηθού 53 € - τεχνίτη 56 €, (σ.σ μικτά) ως βάση υπολογισμού για τη διαμόρφωση του μεροκάματου (τριετίες, προσαυξήσεις).»

Η Ομοσπονδία διεκδικούσε η ίδια μειώσεις στα μεροκάματα και τις βάφτιζε αυξήσεις.

 Η πρόσφατη ΣΣΕ προβλέπει:

• Αύξηση 18,3% στο κατώτερο ημερομίσθιο του εργάτη.
• Αύξηση 28,4% στο κατώτερο ημερομίσθιο του βοηθού και ειδικευμένου εργάτη.
• Αύξηση 38,5% στο κατώτερο ημερομίσθιο του τεχνίτη.

Οι «αυξήσεις» αυτές δίνονται με βάση το βασικό μεροκάματο της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) το οποίο είναι 29,62 μικτά. Η αύξηση που υπέγραψε η Ομοσπονδία είναι 5 ευρώ σκάρτα και το εργατικό μεροκάματο δεν φτάνει τα 35 ευρώ μικτά, από τα 52,35 που προέβλεπε η προηγούμενη ΣΣΕ. Πρόκειται για μείωση 35%!!! Η ίδια περίπου μείωση αντιστοιχεί και στα άλλα μεροκάματα. Για αυτές τις «αυξήσεις» πανηγυρίζουν η Ομοσπονδία, η ηγεσία της και η ηγεσία του ΠΑΜΕ.

Σε μια περίοδο όπου η ακρίβεια και η φορομπηχτική πολιτική της κυβέρνησης κατασπαράσσουν το εργατικό εισόδημα και καθιστούν αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε την πάλη για πραγματικές αυξήσεις στα μεροκάματα και την υπογραφή ΣΣΕ με πραγματικές και γενναίες αυξήσεις, η ηγεσία του Κλάδου πανηγυρίζει για τις μειώσεις που υπέγραψε. Είναι όντως για τα πανηγύρια.

Με την αύξηση της οικοδομικής και κατασκευαστικής δραστηριότητας από το 2020 μέχρι και τώρα, και λόγω της έλλειψης τεχνιτών αυτήν την περίοδο, τα μεροκάματα στην πράξη διαμορφώθηκαν στην αγορά στα 65-70 ευρώ για τους τεχνίτες, 55-60 για τους βοηθούς και 45-50 περίπου για τους εργάτες.

Το συμφέρον των οικοδόμων δεν είναι να παλέψουν για την εφαρμογή της παρούσας ΣΣΕ, όπως καλεί η Ομοσπονδία, αλλά το αντίθετο: να οργανώσουν τις δυνάμεις τους πανελλαδικά σε ενιαίο μέτωπο, να αλλάξουν τους σημερινούς συσχετισμούς δύναμης, να ταρακουνήσουν τους κατασκευαστές και τους γραφειοκράτες υποταγμένους ρεφορμιστές, να καταγγείλουν την ΣΣΕ και να υπογράψουν νέα με πραγματικές αυξήσεις στο μεροκάματο και το ένσημο, με 7ωρο-35ωρο-5μερο και με μονοετή διάρκεια.

Δημήτρης Κάβουρας

6.5.2022

Προσθέτουμε τους παρακάτω πίνακες από τους οποίους φαίνεται ξεκαθάρα ότι η Ομοσπονδία υπέγραψε μειώσεις και όχι αυξήσεις.

Πρώτα ο πίνακας με βάση τη σύμβαση που υπέγραψε η Ομοσπονδία και κατόπιν ο πίνακας με αυτά που ίσχυαν με βάση της σύμβαση του 2009.

ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΠΟΔΟΧΩΝ ΤΗΣ ΑΠΟ 2009 Σ.Σ.Ε. ΕΡΓΑΤΟΤΕΧΝΙΤΩΝ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΑΦΩΝ ΚΛΑΔΩΝ Από 1.1.2009 - 31.12.2009

Επιπλέον χορηγούνται επιδόματα επί του βασικού ημερομισθίου:

α) 5% στους εργατοτεχνίτες που έχουν αποφοιτήσει από Γυμνάσιο.

β) 7% στους εργατοτεχνίτες που έχουν αποφοιτήσει από Λύκειο.

γ) 10% στους εργατοτεχνίτες που έχουν αποφοιτήσει από επαγγελματική εκπαίδευση, επιμορφωτικά προγράμματα και προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης του ΟΑΕΔ, ή εργοληπτικών ή εργατικών οργανώσεων υπό την επίβλεψη του ΟΑΕΔ διάρκειας 120 ωρών τουλάχιστον.

δ) 15% στους εργαζόμενους που απασχολούνται σε σκαλωσιές (κτιρίων, καμινάδων κλπ.) ύψους άνω των 30 μέτρων.

ε) 10% στους εργαζόμενους που απασχολούνται σε υπόγεια τεχνικά έργα (σήραγγες, στοές κλπ.), και

στ) 5% στους Οικοδόμους και εργαζόμενους σε έργα ή τμήματα έργων που κατασκευάζονται στη θάλασσα, περιβάλλονται από θάλασσα, η δε πρόσβαση σε αυτά γίνεται αποκλειστικά με πλωτά μέσα.

Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά!

Η σημαία της ειρήνης είναι κόκκινη

Η φετινή απεργιακή κινητοποίηση της Πρωτομαγιάς πραγματοποιείται στη σκιά της πολεμικής αναμέτρησης στην Ουκρανία. Μια πολεμική αναμέτρηση που προκάλεσαν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Αυτοί είναι οι υπεύθυνοι για την εξελισσόμενη καταστροφή της Ουκρανίας. Στήριξαν το φασιστικό πραξικόπημα του 2014, χάιδεψαν τις ακροδεξιές ομάδες του Μαϊντάν κι έκαναν πως δεν έβλεπαν τη δράση των φασιστικών ταγμάτων στην Ανατολική Ουκρανία. Ρισκάρισαν το μέλλον και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, χρησιμοποιώντας την σαν πιόνι στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία. Παραπέρα, με τις οικονομικές κυρώσεις, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους βυθίζουν ακόμα περισσότερο την περιοχή στον πόλεμο, εξυπηρετώντας έναν κρίσιμο στόχο των Αμερικάνων που είναι να αποκόψουν τη Ρωσία από την ευρωπαϊκή αγορά, εξέλιξη που την πληρώνει ήδη η εργατική τάξη με την αύξηση των τιμών.

Ο πόλεμος που βρίσκεται σε εξέλιξη διαψεύδει –για μια ακόμα φορά– τις θεωρίες για τη δυνατότητα μιας διαρκούς και μόνιμης ειρήνης στον καπιταλισμό. Αντίθετα, επιβεβαιώνεται ότι η κανονικότητα στον καπιταλισμό είναι οι ανταγωνισμοί, οι συγκρούσεις και οι πολεμικές αναμετρήσεις.

Ζήτημα πρώτης γραμμής για το εργατικό κίνημα είναι σήμερα η πάλη ενάντια στην πολεμική προσπάθεια των δυνάμεων του ΝΑΤΟ και στην εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτήν.

• Καμιά εμπλοκή στον πόλεμο. Καμιά αποστολή πολεμικού υλικού στην Ουκρανία. Καμιά χρήση του εδάφους της χώρας για τις επιθετικές ενέργειες του ΝΑΤΟ και των αμερικανών ιμπεριαλιστών.
• Έξοδος της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ. Διάλυση του ΝΑΤΟ. Να κλείσουν οι αμερικανικές βάσεις.
• Λεφτά για τη δημόσια υγεία-παιδεία-κοινωνική ασφάλιση και όχι για εξοπλισμούς. Την κρίση να πληρώσουν οι καπιταλιστές.
• Εγρήγορση της εργατικής τάξης. Καταγγελία κάθε ενέργειας του κράτους ή και ιδιωτών να εμπλακούν στον πόλεμο της Ουκρανίας.
• Όχι στις οικονομικές κυρώσεις που παρατείνουν τον πόλεμο και βυθίζουν την εργατική τάξη στη φτώχεια.
• Τα εργατικά συνδικάτα να αναλάβουν πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση της άρνησης αποστολής πολεμικού υλικού και προσωπικού στην Ουκρανία.

Θέσεις για την 6η Συνδιάσκεψη της κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ

Η 6η Συνδιάσκεψη της κομμουνιστικής οργάνωσης ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ θα πραγματοποιηθεί τον Ιούνιο. Η Π.Ε. δίνει σήμερα στη δημοσιότητα τις Θέσεις για τη Συνδιάσκεψη.

Ο σύνδεσμος για να κατεβάσετε τις Θέσεις σε μορφή pdf είναι:

THESEIS6thSYNDIASKEPSI.pdf (anasyntaxi.gr)

Η Π.Ε. δέχεται γραπτά κείμενα διαλόγου για δημοσίευση στη διεύθυνση:

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

19.4.2022

Η Π.Ε. της κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ

ΓΕΝΙΚΗ, ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 6 ΑΠΡΙΛΗ

Φτώχεια, αρρώστια, πόλεμος και θάνατος. Αυτή είναι η κανονικότητα του καπιταλισμού.

Τίποτα καλύτερο δεν έχει να προσφέρει.

Μετά από 10 χρόνια μνημόνια, οι καπιταλιστές κατάφεραν να έχουν επιβάλει τη θέλησή τους για φτωχό εργατικό δυναμικό, υποταγμένο στις διαταγές τους και την ασυδοσία τους. Οι κυβερνήσεις τους επέβαλλαν αντεργατικά μέτρα: περικοπές μισθών, βαριά φορολογία στο εργατικό εισόδημα, διάλυση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, ιδιωτικοποίηση του δημοσίου, πλειστηριασμό των εργατικών κατοικιών, θεσμική κατοχύρωση του αυταρχισμού ενάντια στους εργαζόμενους, τα σωματεία και τους αγώνες. Πάνω στα μνημόνια, προστέθηκε η εγκληματική διαχείριση της πανδημίας και επιπλέον επιβαρύνσεις για τους εργάτες και υπαλλήλους. Χιλιάδες νεκροί της πανδημίας είναι κυβερνητικά εγκλήματα, καθώς πολλοί θάνατοι θα είχαν αποφευχθεί με ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας και την γενική υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού. Και τώρα ένα κύμα ακρίβειας, απότοκο της κερδοσκοπίας των καπιταλιστών και των πολεμικών συγκρούσεων, κατατρώγει τους μισθούς, τα μεροκάματα και τις συντάξεις.

Το μόνο που δεν ακριβαίνει είναι η τιμή της εργατικής δύναμης, ο μισθός και το μεροκάματο του εργαζόμενου, η σύνταξη του συνταξιούχου. Την ίδια ώρα που οι ιδιώτες ιδιοκτήτες των μέσω παραγωγής ενέργειας (π.χ., Μυτηλιναίος, Βαρδινογιάννης, ΔΕΗ) βγάζουν εκατομμύρια, χιλιάδες εργαζόμενοι δεν μπορούν να πληρώσουν το ρεύμα. Το ίδιο συμβαίνει με τα καύσιμα και τις ύλες πρώτες ανάγκης (σιτηρά).

Η πιθανότητα επισιτιστικής και ενεργειακής κρίσης αυξάνει μέρα με την ημέρα, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση της ΝΔ σπρώχνει τη χώρα όλο και πιο βαθιά στη συμμετοχή στον πόλεμο της Ουκρανίας, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των Αμερικανών.

Η κυβέρνηση αυτή, όπως και οι προηγούμενες, δεν ενδιαφέρεται να διασώσει τους εργαζόμενους αλλά τα κέρδη των καπιταλιστών.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΟΥ ΤΗΣ ΑΞΙΞΕΙ.

ΜΑΖΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ ΣΤΙΣ 6 ΑΠΡΙΛΗ.

Να σπάσουμε στον δρόμο την πολιτική της λιτότητας και του αυταρχισμού, της εξυπηρέτησης του ληστρικού χρέους, της αύξησης της κερδοφορίας των καπιταλιστών, της επεκτατικής πολιτικής του ΝΑΤΟ, των Αμερικανών και της ελληνικής αστικής τάξης. Να αγωνιστούμε ενάντια στα συμφέροντα των βιομηχάνων, που πλουτίζουν από τον πληθωρισμό αλλά η φορολογία τους μειώνεται. Των εφοπλιστών, που πλουτίζουν από τα πανάκριβα ναύλα για τη μεταφορά αγαθών και ορυκτών καυσίμων αλλά έχουν κατοχυρώσει συνταγματικά τη φορολογική τους ασυλία. Των κατασκευαστικών εταιρειών, που επιδιώκουν να πάρουν συμβόλαια για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας αλλά χαρατσώνουν τους οδηγούς με τα διόδια στην Ελλάδα. Της πολεμοκάπηλης κυβέρνησης, που εγκρίνει τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας και αποστέλλει πολεμικό υλικό, ενώ την ίδια ώρα στέλνει το λογαριασμό για τους πολεμικούς εξοπλισμούς και τις κυρώσεις στην εργατική τάξη της χώρας.

ΕΝΟΤΗΤΑ, ΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΑΓΩΝΑΣ – ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

• Ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις, κατάργηση στην πράξη όλων των αντισυνδικαλιστικών και αντιαπεργιακών διατάξεων. Υπογραφή Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης και κλαδικών συμβάσεων με αυξήσεις στους μισθούς, τα μεροκάματα και τις συντάξεις. Δημοκρατία στους χώρους δουλειάς ενάντια στις προσταγές του κεφαλαίου.
• Κατάργηση ΦΠΑ στα βασικά είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Επαναφορά σε δημόσια ιδιοκτησία της ΔΕΗ, κρατικοποίηση του ιδιωτικού τομέα ενέργειας. Καμιά διακοπή ρεύματος.
• Ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος και του συστήματος υγείας. Αποκλειστικά δημόσιο και καθολικό σύστημα υγείας, ασφάλισης. Μαζικές προσλήψεις για την ενίσχυσή του.
• Διαγραφή του χρέους, κρατικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων.
• Όχι στους πολεμικούς εξοπλισμούς. Να κλείσουν τώρα οι Βάσεις. Να αγωνιστούμε για να σταματήσει η αποστολή πολεμικού υλικού στο μέτωπο της Ουκρανίας. Τα σωματεία και οι εργαζόμενοι να αποκλείσουν την Αλεξανδρούπολη.  Ανατροπή της πολεμοκάπηλης κυβέρνησης του Μητσοτάκη και κάθε κυβέρνησης που σέρνει τους εργαζόμενους στον όλεθρο του πολέμου.
• Αλληλεγγύη στους λαούς της Ουκρανίας και της Ρωσίας για να αποτινάξουν τα αυταρχικά καθεστώτα που τους κυβερνάνε και τους στέλνουν να σκοτωθούν για τα συμφέροντα των καπιταλιστών.

κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, www.anasyntaxi.gr

Ποιανού δουλειά είναι να καταγγείλει την εισβολή της Ρωσίας;

Αρκετών, είναι η απάντηση. Σίγουρα, όμως, δεν είναι δουλειά των κομμουνιστών που ζουν και δρουν σε μια χώρα–μέλος του ΝΑΤΟ. Ας σκεφτούμε μια ανάλογη περίσταση. Μια σύγκρουση Ελλάδας–Τουρκίας. Ποιος θα ήταν ο ρόλος των κομμουνιστών τότε; Να καταγγέλλουν την τουρκική επιθετικότητα και να συνταχτούν με την αστική τους τάξη; Ή να αποκαλύψουν τα ψέματα και την προπαγάνδα της δικής τους αστικής τάξης; Και πώς θα χαρακτηρίζαμε αυτούς που προσπαθούν να τηρήσουν ίσες αποστάσεις και τελικά θα στοιχίζονταν πίσω από τους «δικούς τους» κεφαλαιοκράτες αν όχι σοσιαλπατριώτες;

Οι κομμουνιστές σε μια τέτοια σύγκρουση εύχονται την ανατροπή και των δύο αστικών τάξεων. Όμως έμπρακτα μπορούν να συμβάλουν μόνο στην ανατροπή της δικής τους αστικής τάξης και αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο με την ήττα της στον πόλεμο.

Και για να μην το φτάσουμε τόσο μακριά όσο απέχει ένας πόλεμος, ας σκεφτούμε ποια πρέπει να είναι η στάση των κομμουνιστών στην –λεκτική προς το παρόν– αντιπαράθεση για τις ΑΟΖ στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Πρέπει να υπερασπιστούν αυτό που η πολιτική τάξη ονομάζει «κυριαρχικά δικαιώματα», εννοώντας τα απώτατα όρια της ελληνικής –μη ανακηρυγμένης– ΑΟΖ που ψηφίστηκαν το 2011 από την ελληνική Βουλή; Ή να αποκαλύψουν τα ψεύδη του αστικού πολιτικού προσωπικού και να ενημερώσουν την εργατική τάξη ότι για να υπάρξει ΑΟΖ πρέπει να συμφωνήσουν όλα τα εμπλεκόμενα μέρη και ότι η διεκδίκηση ΑΟΖ για το Καστελόριζο μπορεί να οδηγήσει σε πολεμική αναμέτρηση; Και πώς θα ονομάζαμε αυτούς που διαδίδουν τα ψέματα της ελληνικής αστικής τάξης και στοιχίζονται πίσω της αν όχι σοσιαλπατριώτες;

Σε κάθε επεισόδιο της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης, η καταγγελία της Τουρκίας είναι δουλειά των αστικών ΜΜΕ και την κάνουν μια χαρά. Δουλειά των κομμουνιστών είναι να αποκαλύπτουν την αλήθεια, να υπονομεύουν την αστική προπαγάνδα και τελικά να υποσκάπτουν τη συναίνεση των καταπιεζόμενων τάξεων σε έναν πόλεμο, να υποσκάπτουν δηλαδή, αυτή που είναι η πλέον αναγκαία προϋπόθεση για μια πολεμική αναμέτρηση. Όσοι κάνουν την ίδια δουλειά με τα ΜΜΕ της αστικής τάξης, τελικά φέρνουν πιο κοντά τον πόλεμο.

Απολύτως αντίστοιχο είναι και αυτό που συμβαίνει τώρα στην Ουκρανία. Το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ προκάλεσαν τον πόλεμο και ευθύνονται για την καταστροφή της Ουκρανίας. Στήριξαν το φασιστικό πραξικόπημα του 2014, χάιδεψαν τις ακροδεξιές ομάδες του Μαϊντάν κι έκαναν πως δεν έβλεπαν τη δράση των φασιστικών ταγμάτων στην Ανατολική Ουκρανία. Ρισκάρισαν το μέλλον και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, χρησιμοποιώντας την για να ολοκληρώσουν την περικύκλωση και απομόνωση της Ρωσίας. Αυτά πρέπει να εξηγήσουμε. Ζούμε σε μια χώρα–μέλος του ΝΑΤΟ. Η αστική μας τάξη, το πολιτικό της προσωπικό και τα ΜΜΕ συντάσσονται σύσσωμα με το ΝΑΤΟ, με την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και καταγγέλλουν νυχθημερόν τη ρώσικη επιθετικότητα. Απέναντι στη δική μας αστική τάξη πρέπει να σταθούμε και απέναντι στις συμμαχίες της. Και την ήττα αυτού του στρατοπέδου πρέπει να επιδιώξουμε έμπρακτα. Την ήττα των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων μπορούμε μόνο να την ευχόμαστε. Αλλά έμπρακτα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για αυτήν την ήττα. Αυτό είναι δουλειά άλλων.

«Δεν διαλέγουμε ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο» είναι μια στερεότυπη απάντηση. Και καλά κάνουμε θα απαντούσα. Όμως, έχουν διαλέξει άλλοι στρατόπεδο για εμάς και αυτό είναι το ΝΑΤΟικό στρατόπεδο. Μέσα σε αυτό το στρατόπεδο μας έριξε η άδικη μοίρα και σε αυτό καλούμαστε να ζήσουμε και να δράσουμε. Ενάντια σε αυτό το στρατόπεδο επομένως πρέπει να κατευθύνουμε τη δράση μας.

Όσοι στήριξαν τα ελληνικά «κυριαρχικά δικαιώματα» και τις ανύπαρκτες ΑΟΖ, όσοι ανακάλυψαν «αλυτρωτισμό» στο Σύνταγμα της Βόρειας Μακεδονίας και σήμερα αναφωνούν «Δεν διαλέγουμε ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο», ασκούνται για να κάνουν το ίδιο και σε πιο κρίσιμες περιστάσεις λουστράροντας την υποταγή τους στην αστική τάξη με την κραυγή «Δεν διαλέγουμε αστικό στρατόπεδο».

Όσοι όμως δηλώνουν διεθνιστές κι έχουν έμπρακτα μοχθήσει για να σταθούν απέναντι στην αστική τάξη και την προπαγάνδα της, ας κατευθύνουν τα πυρά τους στον σωστό στόχο.

Β. Θεοφανόπουλος

Η ειρήνη έχει σημαία...

και είναι κόκκινη!

Η ειρήνη που βασίζεται στη βία, την καταπίεση και την εκμετάλλευση είναι μια άδικη ειρήνη και γι’ αυτό είναι πρόσκαιρη. Διαρκή ειρήνη μπορεί να επιβάλει μόνο η εργατική τάξη ανατρέποντας την τάξη των εκμεταλλευτών. Σε μια τέτοια ειρήνη θα φτάσει η ανθρωπότητα δίνοντας σκληρούς και αιματηρούς αγώνες. Ο δρόμος για τη διαρκή ειρήνη περνάει μέσα από πολλούς δίκαιους πολέμους.

Καμιά εμπλοκή στον πόλεμο της Ουκρανίας.

Ανατροπή της εξουσίας των καπιταλιστών από την εργατική τάξη,

για να σταματήσουν οι πόλεμοι

[Χάρκοβο. Φωτ.: Marienko Andrew / AP/TASS. Το πρόσωπο του πολέμου είναι φρικτό. Στον πόλεμο δεν θα πολεμήσουν οι κεφαλαιοκράτες, αλλά τα παιδιά της εργατικής τάξης]

Ναι, ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ένας ακόμα άδικος πόλεμος, ένας ιμπεριαλιστικός πόλεμος. Το περιέγραψε άλλωστε η ρωσική ηγεσία λέγοντας ότι: «η Δύση θέλει να βγάλει από τη μέση έναν ανταγωνιστή της!». Αυτό ακριβώς καθορίζει τον χαρακτήρα του πολέμου. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι μια ιμπεριαλιστική εισβολή. Αυτό που την προκάλεσε είναι η ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ για την περικύκλωση και την παράδοση της Ρωσίας στα αμερικανικά μονοπώλια. Οι αμερικανοί ιμπεριαλιστές παραβίασαν συστηματικά κάθε δέσμευση για μη επέκταση του ΝΑΤΟ στα κράτη του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας. Έχουν πλέον εγκαταστήσει βάσεις και στρατεύματα στα περισσότερα από αυτά τα κράτη. Η Ουκρανία είναι ο τελευταίος και πιο κρίσιμος κρίκος αυτής της περικύκλωσης. Ακόμα και η απόσυρση των αμερικανών ιμπεριαλιστών από τα μέτωπα της Μ. Ανατολής (Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν) έγινε με σκοπό, όπως αναφέρουν οι δικές τους στρατιωτικές εκθέσεις, να μεταφερθούν δυνάμεις στην Ανατολική Ευρώπη, για την περικύκλωση της Ρωσίας, και στον Ειρηνικό, για την περικύκλωση της Κίνας. Ευθύνη φέρουν και οι διεφθαρμένες και δυτικόφιλες κυβερνήσεις της Ουκρανίας, που εγκατέστησαν οι δυτικές δυνάμεις στην Ουκρανία με πραξικόπημα το 2014, και οι οποίες δεν εφάρμοσαν ποτέ τις συμφωνίες του Μινσκ για αναγνώριση της αυτονομίας των ρωσόφωνων περιοχών, καταπιέζουν συστηματικά τους ρωσόφωνους πληθυσμούς, και έγιναν τα τσιράκια των αμερικανών και ευρωπαίων ιμπεριαλιστών για να εξασφαλίσουν τη δική τους κυριαρχία.

Οι ρώσοι ιμπεριαλιστές απάντησαν με τον τρόπο που γνωρίζουν οι ιμπεριαλιστές, χρησιμοποιώντας όλα τα γνωστά επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι μαέστροι του είδους, οι αμερικανοί. Εισβολή σε μια πιο αδύναμη χώρα με τα επιχειρήματα ότι αποτελεί απειλή για τη διεθνή ασφάλεια, δίνει καταφύγιο σε τρομοκράτες, καταπιέζει μειονότητες, είναι αντιδημοκρατική, κτλ. Με τα ίδια επιχειρήματα, οι αμερικανοί ιμπεριαλιστές εισέβαλαν και διέλυσαν τη Γιουγκοσλαβία, ματοκύλισαν το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία. Είναι το λιγότερο υποκριτικό οι διάφοροι λακέδες των αμερικανών –ανάμεσά τους οι Έλληνες αστοί πολιτικοί, δημοσιογράφοι και διανοούμενοι– να καταγγέλλουν με ψεύτικη οργή τον Πούτιν και τον ρωσικό ιμπεριαλισμό, όταν όλα αυτά τα χρόνια δικαιολογούσαν τις αμερικανικές επεμβάσεις. Από την άλλη, βλέπουμε την πραγματική διαφορά ισχύος ανάμεσα στους δύο ιμπεριαλισμούς: η αμερικανική και ευρωπαϊκή αστική τάξη μπορεί να επιβάλει επώδυνες κυρώσεις στη Ρωσία για την εισβολή στην Ουκρανία (από τον αποκλεισμό των ρωσικών τραπεζών από τα διατραπεζικά δίκτυα μέχρι τον αποκλεισμό των ρωσικών ποδοσφαιρικών ομάδων από τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα). Όταν όμως οι αμερικανοί ιμπεριαλιστές έκαναν τις δικές τους εισβολές και τα δικά τους εγκλήματα εναντίον άλλων λαών, η «διεθνής κοινότητα» απλώς παρακολουθούσε.

Νικητές αυτού του πολέμου μπορεί να είναι οι ρώσοι ιμπεριαλιστές, αν καταφέρουν σύντομα να εγκαταστήσουν μια κυβέρνηση της αρεσκείας τους στο Κίεβο. Ήδη, όμως, ακόμα μεγαλύτεροι νικητές είναι οι αμερικανοί ιμπεριαλιστές. Έχουν καταφέρει να σύρουν όλο τον πλανήτη πίσω από το άρμα τους, ξαναζωντανέψαν το «εγκεφαλικά νεκρό» ΝΑΤΟ, έχουν προκαλέσει μεγάλη φθορά στη Ρωσία, γίνονται οι εφοδιαστές της Ευρώπης του δικού τους, ακριβότερου φυσικού αερίου, έχουν αποκόψει τη Γερμανία από τον εναγκαλισμό της με τη Ρωσία. Ο επανεξοπλισμός της Γερμανίας είναι από μόνος του από τις πιο δυσάρεστες συνέπειες αυτού του πολέμου, καθώς φέρνει πιο κοντά την ώρα μιας γενικευμένης σύρραξης ανάμεσα σε μεγάλες δυνάμεις.

Οι ηττημένοι του πολέμου είναι οι εργατικές τάξεις της Ουκρανίας και της Ρωσίας, αλλά και της Ευρώπης και της Αμερικής. Οι κυρίαρχες τάξεις θα αξιοποιήσουν τον πόλεμο για να επιβάλλουν στην εργατική τάξη μεγαλύτερη συμμόρφωση στις επιταγές του κεφαλαίου και ανοχή στην ένταση της εκμετάλλευσης. Θα χύσουν ακόμα πιο πλατιά το δηλητήριο του εθνικισμού και θα προετοιμάσουν τους λαούς για να γίνουν κρέας για τα κανόνια. Την ίδια ώρα που ζάπλουτοι καπιταλιστές πλουτίζουν ακόμα περισσότερο από την αύξηση των τιμών στην ενέργεια, στις πρώτες ύλες και στα τρόφιμα (ας μη ξεχνάμε ότι η Ουκρανία είναι ο σιτοβολώνας της Ευρώπης), οι λαοί, πεινασμένοι και εξαθλιωμένοι, θα κληθούν με τα όπλα στο χέρι και με το αίμα τους να υπερασπίσουν τα πλούτη αυτών των παρασίτων στο όνομα της πατρίδας.

Αυτό είναι το μόνο μέλλον που μπορεί να προσφέρει ο καπιταλισμός στην εργατική τάξη και στους λαούς του κόσμου. Εκμετάλλευση, φτώχεια, εξαθλίωση, πόλεμο.

Οι πόλεμοι δεν είναι η απόκλιση στον καπιταλισμό, όπως δεν είναι απόκλιση οι οικονομικές κρίσεις. Είναι απαραίτητα στοιχεία της ύπαρξης του καπιταλισμού, αποτέλεσμα των νόμων κίνησής του. Ο ανταγωνισμός, οι συνεχείς αλλαγές συσχετισμών, οι κρίσεις για να καταστραφεί το μη κερδοφόρο κεφάλαιο, οι πόλεμοι για να επιταχυνθεί αυτή η καταστροφή και για να επιτευχθεί αυτή σε βάρος των αντίπαλων κεφαλαίων είναι η κανονικότητα του καπιταλισμού, η οποία αποκτά τρομακτικά χαρακτηριστικά στο τελευταίο στάδιο του, στο στάδιο του ιμπεριαλισμού.

Είναι απέναντι σ’ αυτήν τη γενικευμένη σαπίλα του καπιταλισμού που πρέπει να πολεμήσει η εργατική τάξη. Αυτός είναι ο μόνος πόλεμος που αρμόζει στα ταξικά της συμφέροντα και την ιστορική της αποστολή: ο ταξικός πόλεμος για την ανατροπή του καπιταλισμού, ο εμφύλιος πόλεμος ενάντια στην αστική τάξη της πατρίδας.

Το πρώτο δικό μας καθήκον είναι να εμποδιστεί κάθε εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο στην Ουκρανία. Η μόνη πολιτική που μπορεί να σώσει τον λαό και από την φτώχεια και από την εμπλοκή σε πόλεμο είναι η πολιτική της εργατικής τάξης: ο εχθρός είναι στην πατρίδα μας, είναι το κεφάλαιο, είναι οι κυβερνήσεις που το προστατεύουν. Ενάντια σ’ αυτούς πρέπει να κηρύξουμε τον πόλεμο.

• Καμιά εμπλοκή στον πόλεμο. Καμιά αποστολή πολεμικού υλικού στην Ουκρανία. Καμιά χρήση του εδάφους της χώρας για τις επιθετικές ενέργειες του ΝΑΤΟ και των αμερικανών ιμπεριαλιστών.
• Έξοδος της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ. Διάλυση του ΝΑΤΟ. Να κλείσουν οι αμερικανικές βάσεις.
• Λεφτά για τη δημόσια υγεία-παιδεία-κοινωνική ασφάλιση και όχι για εξοπλισμούς. Την κρίση να πληρώσουν οι καπιταλιστές.
• Εγρήγορση της εργατικής τάξης. Καταγγελία κάθε ενέργειας του κράτους ή και ιδιωτών να εμπλακούν στον πόλεμο της Ουκρανίας.
• Τα εργατικά συνδικάτα να αναλάβουν πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση της άρνησης αποστολής πολεμικού υλικού και προσωπικού στην Ουκρανία.

28.2.2022

κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ

Για τις εξελίξεις στην Ουκρανία

Οι ανταγωνισμοί μεταξύ μεμονωμένων καπιταλιστών και κρατών είναι διαρκείς στον καπιταλισμό τόσο σε περιόδους ανάπτυξης, όσο και σε περιόδους κρίσης.  Σε περίοδο κρίσης, όμως, ο ανταγωνισμός γίνεται οξύτερος, η διαπάλη για πρώτες ύλες, αγορές και σφαίρες επιρροής εντείνεται και οι πολεμικές αναμετρήσεις μπαίνουν στην ημερήσια διάταξη.  Τα σύνορα, οι εμπορικές συμφωνίες και οι διεθνείς συνθήκες που αποκρυσταλλώνουν τους συσχετισμούς δύναμης της προηγούμενης περιόδου, πρέπει να αναπροσαρμοστούν με βάση τους νέους συσχετισμούς.  Η εξέλιξη στην Ουκρανία έχει τη ρίζα της στη διεθνή καπιταλιστική κρίση, η οποία υποτροπίασε λόγω της πανδημίας.

Το πρώτο θύμα ενός πολέμου είναι η αλήθεια.  Αυτό ισχύει απόλυτα στις μέρες μας.  Τα ΜΜΕ παίζουν κεντρικό ρόλο στην υποστήριξη της πολιτικής του κράτους τους, με στόχο να πειστούν οι καταπιεζόμενες τάξεις για το «δίκαιο του αγώνα».  Από όσα μεταδίδουν ή δεν μεταδίδουν τα ΜΜΕ, μπορούν ωστόσο να βγουν κάποια ασφαλή συμπεράσματα. Οι εικόνες που καταγράφονται και κυκλοφορούν δείχνουν εκρήξεις και βομβαρδισμούς στις περιοχές των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ, εικόνες που όμως δεν βρίσκουν θέση στα δελτία ειδήσεων των μεγάλων δυτικών ΜΜΕ.  Αντίστοιχες εικόνες από βομβαρδισμούς σε περιοχές που ελέγχονται από το ουκρανικό κράτος δεν υπάρχουν και μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι, αν υπήρχαν, θα προβάλλονταν κατά προτεραιότητα.

Επομένως, παρά τη συγκέντρωση ρωσικών στρατευμάτων στα ρωσο-ουκρανικά σύνορα, είναι ο ουκρανικός στρατός που όλη αυτήν την περίοδο σφυροκοπά τις αυτονομημένες περιοχές, όπως άλλωστε κάνει διαρκώς από το 2014 μέχρι σήμερα με πολύ μικρά διαλείμματα.  Οι αυτόνομες περιοχές των Λαϊκών Δημοκρατιών βρίσκονται υπό συνεχή στρατιωτική πίεση και το έδαφος που ελέγχουν έχει περιοριστεί και απέχει πολύ από τα όρια των διοικητικών περιφερειών του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ που απεικονίζεται στους χάρτες που προβάλλουν τα ΜΜΕ, δημιουργώντας την ψευδή εντύπωση ότι το σύνολο των περιοχών αυτών βρίσκεται υπό τον έλεγχο των Λ.Δ.

Παρά, δηλαδή, την απειλή εισβολής από τη Ρωσία, ο ουκρανικός στρατός μαζί με ακροδεξιές πολιτοφυλακές που δρουν στην περιοχή, συνεχίζει να επιτίθεται στους πληθυσμούς αυτών των περιοχών.

Το ουκρανικό καθεστώς χρωστάει την ύπαρξή του κυρίως στις ΗΠΑ.  Υπό αμερικάνικη κάλυψη και στήριξη έδρασαν οι νεοναζιστικές πολιτοφυλακές που ανέτρεψαν την κυβέρνηση Γιανουκόβιτς.  Σήμερα αποτελεί την αιχμή του δόρατος της πολιτικής των ΗΠΑ, ρισκάροντας ακόμα και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας.

Η πολιτική των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή έχει δύο κύριους στόχους.

Ο πρώτος είναι ο διαχρονικός στόχος του περιορισμού της γεωπολιτικής ισχύος του ρωσικού ιμπεριαλισμού μέσω της περικύκλωση της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ και η Ουκρανία είναι ο τελευταίος, αλλά πλέον σημαντικός κρίκος αυτής της αλυσίδας που περιλαμβάνει τις χώρες της Βαλτικής, την Πολωνία, τη Σλοβακία, την Ουγγαρία, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία.  Η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ είχε στόχο να μετατρέψει τη Μαύρη θάλασσα σε περιοχή του ΝΑΤΟ –αν η Κριμαία δεν είχε καταληφθεί από τη Ρωσία– και να θέσει υπό ΝΑΤΟικό και αμερικάνικο έλεγχο τη ροή των ενεργειακών αγωγών που συνδέουν τη Ρωσία με τη Δυτική Ευρώπη.

Ο δεύτερος στόχος του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού είναι η διάρρηξη των δεσμών Ρωσίας–ΕΕ και ο έλεγχος της ενέργειας που εισάγεται από τις χώρες–μέλη.  Η ΕΕ και ειδικά η Γερμανία, λόγω της ιδιαίτερης σχέσης της με τη Ρωσία βρίσκεται σε δύσκολη θέση.  Η εισαγωγή φυσικού αερίου από τη Ρωσία ήταν απολύτως απαραίτητη μια και είχε επιλεγεί σαν καύσιμο-«γέφυρα» για την πράσινη μετάβαση.  Οι ΗΠΑ επιδιώκουν να αντικαταστήσουν το ρωσικό φυσικό αέριο με υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) δικής τους παραγωγής.  Οι διαβεβαιώσεις Σολτς ότι η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ δεν θα αποτελέσει ζήτημα για πολλά χρόνια ήταν μια απελπισμένη προσπάθεια να κρατήσει ισορροπίες.  Πιο «απελευθερωμένος» ο Κροάτης πρόεδρος Μιλάνοβιτς, είπε αυτά που θα ήθελε να πει ο Σολτς, δηλώνοντας: «Αρκετά με την επέκταση του ΝΑΤΟ».  Η επικράτηση του ακριβότερου αμερικάνικου LNG στην ευρωπαϊκή αγορά, θα επιβαρύνει την ευρωπαϊκή εργατική τάξη.  Κερδισμένοι από μια τέτοια εξέλιξη θα είναι –μεταξύ άλλων– και οι Έλληνες εφοπλιστές που έχουν προετοιμαστεί κατάλληλα, παραγγέλνοντας αρκετά πλοία μεταφοράς LNG.

Σε αυτήν την «παρτίδα» της σκακιέρας του γεωπολιτικού ανταγωνισμού, η Ρωσία βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση και η ηγεσία της κλήθηκε να αποφασίσει με ποιο τρόπο θα ηττηθεί.  Ο ρώσικος ιμπεριαλισμός βρίσκεται έτσι κι αλλιώς σε πορεία παρακμής, με αδύναμη οικονομία, πληθυσμό που μειώνεται και περιορισμένες συμμαχίες.  Οι επιλογές που είχε μπροστά της η Ρωσία ήταν είτε να αφήσει την Ουκρανία ανενόχλητη, ενώ θα προσχωρούσε στο ΝΑΤΟ και θα μακέλευε τους πληθυσμούς των Λ.Δ., είτε να επέμβει στρατιωτικά και να υποστεί οικονομικές κυρώσεις, χάνοντας την αγορά αερίου της Ευρώπης προς όφελος των ΗΠΑ.

Οι εξελίξεις δείχνουν ότι οι ΗΠΑ θα βγουν κερδισμένες στην περιοχή.  Όμως, στα μάτια των λαών του κόσμου γίνεται ακόμα πιο φανερό ότι οι αμερικανοί ιμπεριαλιστές δεν είναι οι προστάτες της ελευθερίας, της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων αυτοδιάθεσης των λαών.  Αντιθέτως, χρησιμοποιούν αυτές της έννοιες ως σημαίες ευκαιρίας για να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα μέσω της υπονόμευσης της κυριαρχίας των αντίπαλων δυνάμεων.  Έτσι, οι Κοσοβάροι της Γιουγκοσλαβίας ή οι Κούρδοι του Ιράκ έχουν δικαιώματα που πρέπει να προστατευτούν.  Οι Κούρδοι της Τουρκίας ή οι ρωσόφωνοι της Ουκρανίας δεν έχουν ανάλογα δικαιώματα.  Όταν ακούμε να μιλάνε οι αμερικανοί ιμπεριαλιστές και τα τσιράκια τους για δημοκρατία και δικαιώματα πρέπει να είναι πλέον ξεκάθαρο: μιλάνε για την ενίσχυση των συμφερόντων και των «δικαιωμάτων» των δικών τους μονοπωλίων έναντι των μονοπωλίων άλλων χωρών.

Οι λαοί των ΛΔ διεκδικούν το δικαίωμά τους στην αυτοδιάθεση, καθώς κινδυνεύουν με αφανισμό σε περίπτωση ελέγχου των περιοχών τους από το ουκρανικό κράτος.  Διεκδικούν το δικαίωμά τους να ανεξαρτητοποιηθούν από την Ουκρανία ή να ενωθούν με τη Ρωσική Ομοσπονδία.  Ο μοναδικός τρόπος να κατακτήσουν την αυτοδιάθεσή τους είναι να τεθούν υπό την προστασία της Ρωσίας.

Η πιθανότητα να ξεσπάσει μια ακόμα πολεμική αναμέτρηση στο ευρωπαϊκό έδαφος και το ενδεχόμενο αυτή να πυροδοτήσει μια μεγάλης κλίμακας σύγκρουση δείχνει ότι ο σημερινός καπιταλισμός, στο ώριμο ιμπεριαλιστικό του στάδιο, δεν έχει τίποτα το προοδευτικό να προσφέρει στην ανθρωπότητα. Με το σάπισμά του παρασύρει όλο και περισσότερο την ανθρωπότητα στον όλεθρο.

Η σαπίλα του ιμπεριαλισμού φαίνεται και από τα πρόσωπα που εκπροσωπούν τις μεγάλες δυνάμεις.  Στις ΗΠΑ φαίνεται πολύ πιθανό ενδεχόμενο να επιστρέψει ως πρόεδρος ένα γελοίο υποκείμενο όπως ο Τραμπ.  Ακόμα χειρότερα, οι Δημοκρατικοί έχουν ξεμείνει από επιλογές και απογοητευμένοι από την ανικανότητα του Μπάιντεν, σκέφτονται να δοκιμάσουν άλλη μια φορά την τύχη τους με τη σιχαμερή Χίλαρι.  Στη Ρωσία ηγείται ένα δεξιός αντικομμουνιστής πολιτικός που σταδιοδρόμησε στο σοβιετικό σύστημα, αλλά το ρητορικό του ρεπερτόριο περιλαμβάνει πατριωτικές εξάρσεις, παπαδίστικες ανοησίες του περασμένου αιώνα (που τον έχουν κάνει ιδιαίτερα δημοφιλή στην ελληνική άκρα δεξιά) και αντικομμουνιστικές κορώνες, τις οποίες χρησιμοποίησε και στο προχθεσινό του διάγγελμα.

Η διεθνής καπιταλιστική κρίση, που ξέσπασε το 2007 και οι αναταράξεις της συνεχίζονται μέχρι και σήμερα, μπορεί να λυθεί με δύο τρόπους: είτε με τον τρόπο των καπιταλιστών, δηλαδή με μια μεγάλης κλίμακας καταστροφή κεφαλαίου που μπορεί να συμβεί μόνο με πόλεμο είτε με τον τρόπο της εργατικής τάξης, δηλαδή με την ανατροπή του σημερινού εκμεταλλευτικού συστήματος και την επιβολή της δικτατορίας του προλεταριάτου, του μοναδικού δρόμου που οδηγεί στον σοσιαλισμό–κομμουνισμό.

Στη συγκεκριμένη μάχη που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ουκρανία, παίρνουμε θέση ενάντια στη δική μας αστική τάξη και στο μπλοκ δυνάμεων στο οποίο συμμετέχει.

-Καμία εμπλοκή.  Να κλείσουν οι Νατοϊκές βάσεις.  Ούτε σπιθαμή ελληνικού εδάφους, θαλάσσιου και εναέριου χώρου για τα σχέδια του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών.  Κανένας Έλληνας στρατιώτης να μη συμμετάσχει στα σχέδια των Αμερικανών.  Έξοδος από το ΝΑΤΟ και διάλυσή του.

-Ανατροπή της φιλοπολεμικής και εθνικιστικής πολιτικής της κυβέρνησης.  Χρήματα για τις ανάγκες του λαού και όχι για πολεμικούς εξοπλισμούς και πολεμικές επιχειρήσεις.

-Δεν θα σκοτωθούμε για τα αφεντικά μας.  Στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο οι εργάτες έχουμε τον ίδιο εχθρό: τους καπιταλιστές και τις κυβερνήσεις τους.