Η αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της, πολιτικός υπεύθυνος της καταστροφής

Η τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή, είναι κρίκος στην αλυσίδα της πολιτικής της αστυνομοκρατίας, του κυνηγιού των μεταναστών, της διαφθοράς, των αντεργατικών – αντιλαϊκών νόμων.

Οι κυβερνώντες και τα επιτελεία τους χύνουν κροκοδείλια δάκρυα πάνω από το πτώμα της Αττικής. Είναι αυτοί που:

• Ψήφισαν δασοκτόνους νόμους

• Παζαρεύουν με το κατασκευαστικό κεφάλαιο νέες εκτάσεις για οικοδόμηση

• Υποβαθμίζουν συνεχώς την πυροπροστασία

• Δεν πήραν κανένα μέτρο μετά την καταστροφή του 2007

Η καταστροφική φωτιά στην Αττική, αποδεικνύει ότι το καπιταλιστικό καθεστώς και η ατομική ιδιοκτησία στη γη, όχι μόνο δεν μπορούν να προστατέψουν το περιβάλλον, αλλά αποτελούν πηγή καταστροφής. Ιδιαίτερα μάλιστα, στην Ελλάδα, όπου μικροί και μεγάλοι καπιταλιστές διεκδικούν – και καταφέρνουν να αποκτούν – δημόσια γη με πειρατικό τρόπο και την ανοχή του κράτους και των κυβερνήσεων.

• Αναδάσωση και καμία τσιμεντοποίηση των καμένων

• Αντιπλημμυρικά έργα στις καμένες εκτάσεις

• Ανάπτυξη των υποδομών προστασίας, πρόσληψη δυναμικού

• Κατάργηση των δασοκτόνων νόμων

κομμουνιστική οργάνωση ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ

Για τον ξυλοδαρμό εργαζόμενης στην καθαριότητα στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Μετά την εξέλιξη στην οποία ο φάκελος της Κούνεβα οδηγήθηκε στο αρχείο, αποθρασύνθηκαν περισσότερο οι εργολάβοι καθαριότητας, με αποτέλεσμα εργολάβος να ξυλοκοπήσει εργαζόμενη καθαριότητας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.

Το γεγονός της αρχειοθέτησης της υπόθεσης της Κούνεβα ενθάρρυνε τους εργολάβους να τιμωρήσουν την συγκεκριμένη εργαζόμενη που δεν υποτασσόταν στα σχέδια της εργοδοσίας, να υπογράφει δηλαδή πλαστά πιστοποιητικά καθαριότητας από αυτά που καθάρισε, δηλαδή διπλάσια δωμάτια και ταυτόχρονα να συγκρούεται για τις εργασιακές της σχέσεις.

Η ωμή παρέμβαση του αστικού κράτους υπέρ των καπιταλιστών και ενάντια

Βασικό χαρακτηριστικό της σημερινής διεθνούς κατάστασης είναι η παγκόσμια κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου και η καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων που αυτή συνεπάγεται. Φυσικά, η αστική τάξη εκπονεί και μεθοδεύει πρακτικές εξόδου από την κρίση, όπως η συστηματική και πολυποίκιλη κρατική παρέμβαση στην οικονομία (επιδοτήσεις τραπεζών, αγορά τοξικών ομολόγων και μετοχών υπό χρεοκοπία ιδιωτικών επιχειρήσεων από το κράτος σε συνδυασμό με την ιδιωτικοποίηση κερδοφόρων κρατικών επιχειρήσεων, δημόσια έργα, τροφοδότηση του πληθωρισμού κλπ), η υιοθέτηση νέων παραγωγικών παραδειγμάτων (πχ., δημιουργία νέων, «πράσινων» παραγωγικών κλάδων, γενίκευση της μερικής απασχόλησης με ταυτόχρονη εντατικοποίηση της εργασίας), η αξιοποίηση του αυξανόμενου ανταγωνισμού στις γραμμές της εργατικής τάξης για παραπέρα συμπίεση των μισθών, η μείωση των συντάξεων, των κοινωνικών δαπανών για την παιδεία, την υγεία κλπ στο όνομα της εξυγίανσης των οικονομικών του Δημοσίου, η αύξηση της συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, με στόχο πάντα τη μείωση της οργανικής σύνθεσης του κεφαλαίου, την αύξηση της απομυζούμενης υπεραξίας και την ανάκαμψη του ποσοστού κέρδους.

Τοποθέτηση στην Αθηναΐδα

της κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ 22-3-2009

Σύντροφοι και συντρόφισσες

Η συζήτησή μας γίνεται σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης, κρίσης υπερσυσσώρευσης. Κρίση υπερσυσσώρευσης σημαίνει ότι εκδηλώνεται η αδυναμία αξιοποίησης του συσσωρευμένου κεφαλαίου, ότι γίνεται αδύνατη η επένδυση με ποσοστά κέρδους ίσα με αυτά του πρόσφατου παρελθόντος. Η καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων και ιδιαίτερα της βασικής παραγωγικής δύναμης που είναι ο άνθρωπος, αποτελεί μονόδρομο για τους καπιταλιστές. Εκατομμύρια άνθρωποι πετιούνται στην ανεργία και αντιμετωπίζουν τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Εκατομμύρια εργαζόμενοι μικροαστοί προλεταριοποιούνται. Αυτή είναι η βαρβαρότητα του καπιταλισμού.