Τιμάμε την εξέγερση του Πολυτεχνείου:

Κρατάμε ζωντανή τη φλόγα της επανάστασης

Παλεύουμε για την ανατροπή του αστικού–μνημονιακού καθεστώτος και των κυβερνήσεών του

48 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, το πολιτικό περιβάλλον καθορίζεται από τη νίκη της αστικής τάξης και των πολιτικών της εκπροσώπων απέναντι στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Η νίκη αυτή αποκρυσταλλώθηκε στην εμπέδωση και εφαρμογή της αντεργατικής μνημονιακής πολιτικής και αποτέλεσε το πολιτικό υπόστρωμα για την πολιτική ηγεμονία της Νέας Δημοκρατίας και την εκλογή της σημερινής φιλελεύθερης κυβέρνησης.

Οι εργατικοί αγώνες της περιόδου 2010-12 ενάντια στη μνημονιακή πολιτική, κλόνισαν το αστικό καθεστώς, αλλά δεν μπόρεσαν να το ανατρέψουν. Η επαναστατική ανατροπή της αστικής κυριαρχίας ήταν ο μοναδικός δρόμος για τη νίκη της εργατικής τάξης σε εκείνη τη σύγκρουση που ήταν μάχη ζωής και θανάτου για τον ελληνικό καπιταλισμό. Ο μνημονιακός οδοστρωτήρας ήταν για τους Έλληνες κεφαλαιοκράτες και το πολιτικό τους προσωπικό η μοναδική πολιτική που επέτρεπε η διεθνής καπιταλιστική κρίση και η επακόλουθη κρατική χρεοκοπία. Απέναντι σε αυτήν την πολιτική της αστικής τάξης, οι επιλογές για την εργατική τάξη ήταν είτε η επανάσταση, είτε η επώδυνη ήττα. Παρά τον ξεσηκωμό του 2011-12, το κίνημα της εργατικής τάξης δεν μπόρεσε να βαδίσει το δρόμο της επαναστατικής ανατροπής και οδηγήθηκε σε μια βαριά και επώδυνη ήττα.

Σήμερα, η εργατική τάξη βρίσκεται αντιμέτωπη με την απρόσκοπτη εφαρμογή του μνημονιακού νομικού οπλοστασίου και με τη διεύρυνσή του από τη σημερινή κυβέρνηση προς όφελος της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Σε σύντομο χρονικό διάστημα η κυβέρνηση της ΝΔ νομοθέτησε νόμους για τη διάλυση του συνδικαλισμού και τον ακόμα πιο ασφυκτικό έλεγχο των σωματείων από το κράτος, την καθιέρωση απλήρωτων υπερωριών, την εξάλειψη των συλλογικών συμβάσεων, τη διευκόλυνση των απολύσεων, την απαγόρευση των διαδηλώσεων, την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση δραστηριοτήτων και λειτουργιών του κράτους, κτλ. Επιβάλλει όρους συμπίεσης της αξίας της εργατικής δύναμης και ταυτόχρονα διαμορφώνει το θεσμικό πλαίσιο, ώστε να γίνεται δύσκολη η αντίσταση της εργατικής τάξης απέναντι σ’ αυτά τα μέτρα.

Επιπλέον όλων αυτών, που ήταν διακηρυγμένη πολιτική της ΝΔ, η πανδημία αξιοποιήθηκε για να επιφέρει επιπλέον πλήγματα στους όρους ζωής και την ελευθερία της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Η κυβέρνηση φέρει εγκληματικές ευθύνες για τους δεκάδες χιλιάδες θανάτους από κορωνοϊό που θα είχαν αποφευχθεί εάν δεν αντιμετώπιζε την πανδημία με τη φιλελεύθερη λογική της ατομικής ευθύνης και δεν άφηνε το δημόσιο σύστημα υγείας να καταρρεύσει. Τα μέτρα που πάρθηκαν είχαν κριτήριο τη απρόσκοπτη συνέχιση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου. Γι’ αυτό τα λοκντάουν δεν εμπόδισαν τις βιομηχανίες και τα εργοτάξια να δουλεύουν και τους εργαζόμενους να σαρδελοποιούνται στα λεωφορεία. Ακόμα και η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού στρέφεται κυρίως κατά των υγειονομικών με σκοπό τη μεγαλύτερη αποδυνάμωση του δημόσιου συστήματος υγείας και την ενίσχυση του ιδιωτικού. Οι καπιταλιστές μπουκώθηκαν στο χρήμα, οι εργάτες ζουν υπό το φόβο της ανεργίας, του χαμηλού μισθού και της νόσησης από κορωνοϊό.

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση και η αστική τάξη εμπλέκουν τη χώρα πιο βαθιά στα αμερικανονατοϊκά σχέδια. Αξιοποιώντας τη στάση της Τουρκίας, ξοδεύουν αφειδώς την υπεραξία που παράγει η εργατική τάξη σε αγορές πολεμικού υλικού, ενώ η χώρα παραχωρείται ως βάση για τα αμερικανικά, γαλλικά και νατοϊκά πολεμικά σχέδια, μέσω των συμφωνιών με ΗΠΑ και Γαλλία.

Είναι ακριβώς αυτή η άθλια κατάσταση που φέρνει στο προσκήνιο την επικαιρότητα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Μόνο που τώρα η εργατική τάξη, η νεολαία, οι εργαζόμενοι μικροαστοί χρειάζονται κάτι παραπάνω: μια πραγματική επανάσταση που θα ανατρέψει συθέμελα το σάπιο καθεστώς του καπιταλισμού στην Ελλάδα, και όχι απλώς την πολιτική του έκφραση.

Αυτό ακριβώς φοβούνται η κυβέρνηση, τα αστικά κόμματα και οι κεφαλαιοκράτες. Γι’ αυτό επιθυμούν και προσπαθούν να υπονομεύσουν, να ξεδοντιάσουν, να θάψουν το Πολυτεχνείο.

Το βασικό πολιτικό πλεονέκτημα της κυβέρνησης είναι ότι δεν υπάρχει άλλη πολιτική πρόταση (πλην της ανεδαφικής σοσιαλδημοκρατικής πρότασης του ΜΕΡΑ25). Τα υπόλοιπα αστικά κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, Ελλ. Λύση) αποδέχονται το ίδιο μνημονιακό πλαίσιο άσκησης πολιτικής, ενώ η Αριστερά έχει αυτοεξαιρεθεί από την ουσία της πολιτικής που είναι η διεκδίκηση της εξουσίας και βουλιάζει στην απαξίωση. Ωστόσο, αυτή η πολιτική κυριαρχία δεν οδηγεί σε κοινωνική ειρήνη και ηρεμία. Οι αγώνες που αναπτύσσονται στη βάση των οξυμένων κοινωνικών προβλημάτων αποτελούν την απόδειξη για αυτό.

Αυτή η κατάσταση θέτει και το άμεσο καθήκον των κομμουνιστών, όπου και αν βρίσκονται, σε όποια οργάνωση ή ανένταχτοι: το άμεσο καθήκον δεν είναι απλά η διαρκής ζύμωση και προβολή της ανωτερότητας του σοσιαλισμού. Είναι η εκ νέου εισχώρηση μέσα στην εργατική τάξη και το μαζικό κίνημα, η ανάπτυξη δεσμών με αυτή, η οργάνωση της πάλης της εργατικής τάξης στη βάση των προβλημάτων της ενάντια στον καπιταλισμό, και η ενότητα των δυνάμεών τους σε προγραμματική βάση με την πολιτική του ενιαίου μετώπου, στην κατεύθυνση της επαναστατικής ανατροπής της αστικής εξουσίας και της κυβέρνησής της και η εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας, της δικτατορίας του προλεταριάτου, που αποτελεί τη μοναδική πόρτα για την είσοδο στον σοσιαλισμό-κομμουνισμό.

Όλοι στις πορείες για την εξέγερση του Πολυτεχνείου 

Προσυγκέντρωση κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ στην Αθήνα 

Σταδίου και Βουκουρεστίου, 4:30 μμ

κομμουνιστική οργάνωση ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ

www.anasyntaxi.gr