ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

ΜΑΥΡΟ ΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ!

ΕΝΙΑΙΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΠΑΛΗΣ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣ - ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΟΥ ΛΑΟΥ!

Να μην επιτρέψουμε να νεκρανασταθεί το σάπιο και χρεοκοπημένο αστικό πολιτικό σύστημα.

Να μαυριστούν τα κόμματα των Μνημονίων και όλες οι πολιτικές δυνάμεις που σκοπεύουν να βάλουν πλάτη για την χρεοκοπία της εργατικής τάξης και του λαού.

Μαύρο στη ναζιστική συμμορία Χρυσή Αυγή, στελέχη και υποψήφιοι της οποίας αποτελούν έμμισθα όργανα των κρατικών υπηρεσιών.

Να ενισχυθούν οι εργατικοί και λαϊκοί αγώνες, η οργάνωση και η αυτενέργεια του κινήματος.

Να ενισχυθεί η προοπτική της εργατικής κυβέρνησης, η προοπτική της νίκης του αγωνιζόμενου λαού, η προοπτική της απελευθέρωσής του από τα δεσμά του καπιταλισμού.

Εργαζόμενοι, εργαζόμενες, νέοι, άνεργοι, συνταξιούχοι:

Η καπιταλιστική κρίση και η ύφεση βαθαίνουν στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Ο καπιταλισμός είναι ανίκανος να διασφαλίσει στην εργατική τάξη και στα φτωχά λαϊκά στρώματα τα στοιχειώδη ακόμη: εργασία, αξιοπρεπή διαβίωση, κοινωνική ασφάλιση και σύνταξη, δωρεάν δημόσια υγεία-πρόνοια-παιδεία. Αντίθετα, οι καπιταλιστές σε όλο τον κόσμο απαιτούν να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης τους – είτε είναι κρίση τραπεζών είτε κρίση δημόσιου χρέους – στους εργαζόμενους.

Το ξεπέρασμα της κρίσης για τους καπιταλιστές σημαίνει να ανακάμψουν τα κέρδη τους και να διασφαλιστεί η ιδιοκτησία και η εξουσία τους. Και ο μοναδικός δρόμος που έχει ο καπιταλισμός για να ξεπεραστεί η κρίση είναι η συντριβή – οικονομική και πολιτική – της εργατικής τάξης, που περιλαμβάνει:

• συμπίεση μισθών και συντάξεων, οικονομική εξαθλίωση και ανεργία

• χτύπημα των συλλογικών διαπραγματεύεων, κατακτημένων με αιματηρούς αγώνες εργασιακών δικαιωμάτων και της συνδικαλιστικής οργάνωσης της εργατικής τάξης

• μετατροπή της υγείας, της παιδείας και της πρόνοιας σε εμπορεύματα στα οποία η πλειοψηφία των εργαζομένων δεν έχει πρόσβαση

• εκποίηση δημόσιας περιουσίας, που δημιουργήθηκε από τον ιδρώτα και των εργαζομένων

• καταστολή και συρρίκνωση των δημοκρατικών δικαιωμάτων

• χτύπημα των οργανώσεων της εργατικής τάξης

• υποδαύλιση του φασισμού, των διαχωρισμών και του μίσους ανάμεσα στους εργαζόμενους.

Φτώχεια, ανεργία, εξαθλίωση, πείνα, αδιέξοδα και αυτόχειρες, εγκληματικότητα, άνοδο του φασισμού, αναζωπύρωση πολεμικών συγκρούσεων. Αυτά είναι που «εξασφαλίζει» στους εργαζόμενους ο γερασμένος και σαπισμένος καπιταλισμός!

Είναι επιτακτική ανάγκη η επαναστατική ανατροπή του.

Η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα το μόνο που έχουν να χάσουν από την ανατροπή του καπιταλισμού, είναι οι αλυσίδες της εξαθλίωσης και της απόγνωσης.

Και έχουν να κερδίσουν τον κόσμο ολόκληρο!

Εργαζόμενοι, εργαζόμενες, νέοι, άνεργοι, συνταξιούχοι:

Πριν τις εκλογές της 6ης του Μάη και με πολύ μεγαλύτερη σφoδρότητα μετά, όλες οι πολιτικές δυνάμεις και τα δημοσιογραφικά κέντρα που εκπροσωπούν το κεφάλαιο συντεταγμένα θέτουν με εκβιαστικό τρόπο ψευτοδιλήμματα στους εργαζόμενους του τύπου «Παραμονή στο ευρώ ή οικονομική καταστροφή», «Ευρωπαϊκή Ένωση ή χάος». Οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης παρεμβαίνουν απροκάλυπτα στην πολιτική ζωή της χώρας στηρίζοντας τα κόμματα των Μνημονίων και εκβιάζοντας με τη διακοπή της παροχής δανείων. Απειλούν για την «αποπομπή» της χώρας από το ευρώ την ώρα που οι ίδιοι τρέμουν τις επιπτώσεις της. Προβάλλουν την τήρηση του Μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων ως το μοναδικό δρόμο διεξόδου από την κρίση! Τάζουν «ανάπτυξη» με κάποια ψίχουλα για να χρυσώσουν το χάπι του Μνημονίου σαν να απευθύνονται σε αμόρφωτους ιθαγενείς!

Ο ελληνικός λαός δεν δείλιασε την 6η του Μάη και καταδίκασε την πολιτική του Μνημονίου, καταφέρνοντας συντριπτικό πλήγμα στο δικομματισμό, τιμωρώντας τα κόμματα που την εφάρμοσαν και εμποδίζοντας τη δημιουργία κυβέρνησης για τη συνέχιση της εφαρμογής της. Δεν πρέπει σε αυτές τις εκλογές να οπισθοχωρήσει! Αντίθετα πρέπει να καταδικάσει ακόμα πιο μαζικά και δυναμικά και να ανοίξει το δρόμο για την ακύρωση των Μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων.

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να παγιδευτούν από τα ψευτοδιλήμματα.

• «Χάος», καταστροφή και πραγματική κόλαση για τους εργάτες και τον εργαζόμενο λαό είναι αυτό που ήδη ζουν! Η μόνη «σωτηρία» που επιδιώκεται από τα Μνημόνια και την Τρόικα είναι η σωτηρία του μεγάλου κεφαλαίου και η αύξηση της κερδοφορίας του. Την ίδια στιγμή που από τους εργαζομένους αφαιρούνται τα μέσα για να επιβιώσουν, οι τραπεζίτες διασώζονται ξανά και ξανά από τη χρεοκοπία, οι βιομήχανοι και οι εφοπλιστές αποσπούν φοροαπαλλαγές και «κίνητρα επένδυσης», Έλληνες και ξένοι καπιταλιστές βάζουν στο χέρι δημόσια περιουσία.

• Δεν υπάρχει επωφελής επαναδιαπραγμάτευση για «καλύτερο Μνημόνιο», δεν υπάρχει βελτίωση της κατάστασης των εργαζομένων εντός του Μνημονίου, δεν υπάρχει ανάπτυξη που δήθεν θα συνδιαστεί με αυτή την πολιτική. Αντίθετα, υπάρχουν μπροστά μας ακόμα χειρότερα! Υπάρχουν χιλιάδες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, νέες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα, κατάργηση δημοσίων υπηρεσιών, κλείσιμο και μαζική εξαθλίωση Νοσοκομείων, Πανεπιστημίων και σχολείων. Τίποτα όμως δεν σώζει την ελληνική οικονομία. Είναι φανερό ότι μέσα από την ύφεση τα δημόσια οικονομικά δεν θα βελτιωθούν και γι’ αυτό και η εξυπηρέτηση του χρέους είναι ακόμα στον αέρα. Έτσι θα οδηγούμαστε σε νέες «διασώσεις» της χώρας από την ΕΕ με ακόμα χειρότερους τοκογλυφικούς όρους, όπως η επιβολή διπλού νομίσματος. Η τύχη της ελληνικής οικονομίας είναι αποκλειστικά πλέον στο έλεος των θεσμικών δανειστών της (ΕΕ, ΔΝΤ) μιας και έχει αποκλειστεί από τις χρηματαγορές και οι δανειστές θα δύνανται να την αφήσουν σε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία.

• Απέναντι στη λαϊκή οργή και αντίσταση στα Μνημονία, θα «αξιοποιηθούν» κάθε κατασταλτικός μηχανισμός, η ξενοφοβία και ο ρατσισμός και κάθε δυνατότητα διάσπασης και διάλυσης του εργατικού κινήματος.

• Ούτε η χώρα μας εντός ευρωζώνης αλλά ούτε και το ίδιο το ευρώ δεν σώζεται! Η ΕΕ δεν έχει άλλη προοπτική παρά μόνο να εντείνει την επίθεση ενάντια σε όλους τους εργαζόμενους και να καταδικάσει σε εξαθλίωση και υποδούλωση τους εργαζόμενους των χωρών που πλήττονται από την καπιταλιστική κρίση. Σήμερα προστίθεται σε αυτές η Ισπανία και πιθανότατα αύριο η Ιταλία.

• Το ελληνικό δημόσιο χρέος δεν πληρώνεται! Ποτέ καμιά άλλη χώρα στον κόσμο δεν πλήρωσε τέτοιο χρέος.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Μπροστά στη λυσσαλέα προσπάθεια των καπιταλιστών να συνεχίσουν την επίθεση τους στην εργατική τάξη και μετά τις εκλογές, αφού παρουσιάσουν τη διάσωση των δικών τους συμφερόντων ως την αναγκαία «εθνοσωτήρια» πολιτική, η εργατική τάξη πρέπει να δώσει τη δική της επαναστατική απάντηση, πρέπει να απαντήσει με το δικό της πρόγραμμα εξουσίας.

Κανένας αμυντικός αγώνας δεν μπορεί να διασώσει τους μισθούς, τις θέσεις εργασίας, το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και των φτωχότερων μικρομεσαίων στρωμάτων της χώρας. Αυτό πρέπει να το κατανοήσει επιτέλους η Αριστερά αλλά και ολόκληρο το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Απέναντι στο μέτωπο των δυνάμεων του κεφαλαίου η εργατική τάξη πρέπει να απαντήσει με την οικοδόμηση ενός ενιαίου εργατικού μετώπου πάλης και εξουσίας.

Ενιαίο εργατικό μέτωπο πάλης και εξουσίας με την ανασύνταξη του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος για να διώξουμε τους πράκτορες της εργοδοσίας από τα σωματεία, να τα αποδεσμεύσουμε από τον ασφυκτικό έλεγχο του κρατικού παρεμβατισμού.

Ενιαίο μέτωπο στη βάση των προβλημάτων που γεννάει και ξαναγεννάει ο καπιταλισμός, για να γίνει ικανή η εργατική τάξη να επιβάλει τη δική της διέξοδο από την καπιταλιστική κρίση.

Ήδη από την έναρξη της κρίσης, η κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ κάλεσε όλες τις δυνάμεις της αριστεράς να εργαστούν από κοινού για τη συγκρότηση Ενιαίου Πολιτικού Μετώπου στη βάση ενός μεταβατικού προγράμματος που αποτελεί άμεση πρόταση διεξόδου, από την παρούσα κρίση και από εργατική σκοπιά.

Ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα που έπαιξε ήδη καταλυτικό ρόλο στους αγώνες της εργατικής τάξης, που δείχνει την αναγκαιότητα να αντικατασταθεί ο χρεοκοπημένος αστικός κοινοβουλευτισμός με την εργατική δημοκρατία, να αντικατασταθεί ο χρεοκοπημένος καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής.

Ένα πρόγραμμα για το σήμερα, το οποίο θα δείχνει και το δρόμο για το αύριο, για την εξουσία της εργατικής τάξης, για μια κοινωνία όπου οι εργαζόμενοι θα είναι αφεντικά στον τόπο τους.

Μια τέτοια πολιτική πρόταση έχει ως σημεία αιχμής:

- Τη μονομερή διαγραφή του χρέους (εκτός αυτού προς τα ασφαλιστικά ταμεία).

- Έξοδο από την ΕΕ και το ΕΥΡΩ, απεμπλοκή από το ΔΝΤ και όλους τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς.

- Εθνικοποίηση όλων των τραπεζών και των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο.

- Δήμευση των προσωπικών περιουσιών όλων των καπιταλιστών που πτωχεύουν, αυτών και των οικογενειών τους.

- Σε όλες τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις να επιβληθεί άρση του επιχειρηματικού απορρήτου και εργατικός έλεγχος στην παραγωγή.

- Δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας, αποδημοσιοϋπαλληλοποίηση των κληρικών και πλήρης χωρισμός κράτους-εκκλησίας.

- Να τιμωρηθούν παραδειγματικά όλοι αυτοί, πολιτικό και διοικητικό προσωπικό του κράτους και καπιταλιστές που ευθύνονται και εμπλέκονται στη διασπάθιση δημοσίου χρήματος, τη διαφθορά, το ξεπούλημα δημόσιας περιούσιας.

- Να τιμωρηθούν αυτοί που ευθύνονται για πράξεις βίας ενάντια στο εργατικό κίνημα.

- Ικανοποίηση των ώριμων διεκδικήσεων του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος.

- Διαγραφή των χρεών των εργατικών οικογενειών και των φτωχών αγροτών, των αυτο-απασχολουμένων και των επαγγελματιών που προλεταριοποιούνται. Ρύθμιση των χρεών των εργαζόμενων επαγγελματιών, φροντίδα για να αποκτήσουν οι εργαζόμενοι στέγαση, δουλειά, ικανοποιητικό μισθό.

- Δημόσια δωρεάν και αναβαθμισμένη Πρόνοια, Υγεία και Παιδεία για την εργατική τάξη και το λαό.

- Ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής μέσω των παραγωγικών αγροτικών συνεταιρισμών.

- Παραγωγική ανασυγκρότηση με βάση τις ανάγκες της εργατικής τάξης και του λαού.

Ένα τέτοιο πρόγραμμα για να υλοποιηθεί απαιτεί μια κυβέρνηση που να στηρίζεται και να ελέγχεται πρωτίστως από την ίδια την εργατική τάξη, μια Εργατική Κυβέρνηση. Μια τέτοια εργατική κυβέρνηση θα πρέπει να αναλάβει αποφασιστικά τον αγώνα ενάντια στους καπιταλιστές και τους τραπεζίτες, ντόπιους και ξένους, στο ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Στις προηγούμενες εκλογές οι εργαζόμενοι στράφηκαν στην Αριστερά μαζικότερα από ποτέ. Η στροφή μεγάλων τμημάτων της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων προς το ΣΥΡΙΖΑ κατέδειξε αφενός την αποδοκιμασία της πολιτικής των Μνημονίων και την υποστήριξη μιας άλλης πολιτικής, αφετέρου την αδυναμία των δυνάμεων της κομμουνιστικής Αριστεράς, των δυνάμεων που συγκλίνουν στο μεταβατικό πρόγραμμα, να το υποστηρίξουν ολοκληρωμένα και μέχρι το τέλος, να αποδείξουν την ανεδαφικότητα, τις αντιφάσεις και το μεσοβέζικο χαρακτήρα του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν και να οδηγήσουν την εργατική τάξη και τον εργαζόμενο λαό σε μια πιο συνολική απάντηση, άρα και σύγκρουση με τις δυνάμεις του κεφαλαίου. Οι εργαζόμενες τάξεις αναζήτησαν μια στοιχειώδη αντίθεση στην αστική στρατηγική μέσω μίας άμεσης πρότασης για εναλλακτική εξουσία και πολιτική. Δεν πήγαν πέρα από αυτό γιατί κανείς δεν τους το ζήτησε. Το μεταβατικό πρόγραμμα δεν τέθηκε ως άμεση πρόταση διεξόδου, η εργατική κυβέρνηση δεν τέθηκε ως στόχος. O ΣΥΡΙΖΑ με το ανεπαρκές, ρεφορμιστικό και γεμάτο αυταπάτες πρόγραμμά του, κατέθεσε μια άμεση πρόταση διακυβέρνησης, θέτοντας το στόχο της αριστερής κυβέρνησης.

Ούτε απέναντι στην πρόταση και το ενδεχόμενο της αριστερής κυβέρνησης υπήρξε τοποθέτηση της κομμουνιστικής Αριστεράς από την σκοπιά των εργατικών συμφερόντων. Η άρνηση ή η αμηχανία δεν συνιστούν απάντηση. Οι κομμουνιστές οφείλουν να αντιπροτείνουν το πρόγραμμα της εργατικής κυβέρνησης ως πρόγραμμα προς άμεση υλοποίηση με την στήριξή τους, προκειμένου να αποκαλύψουν ότι ακόμα και τα μεσοβέζικα μέτρα που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ για την αριστερή κυβέρνηση, δεν γίνονται εντός ευρώ και ΕΕ και να προετοιμάσουν το λαό για τις μάχες που πρέπει – ούτως ή άλλως – να δώσει ακόμα. Ως δεύτερο βήμα και αφού ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποδεχθεί το μεταβατικό πρόγραμμα, οι κομμουνιστές μπορούν να παρέχουν σε κοινοβουλευτικό επίπεδο ψήφο ανοχής υπό όρους σε μια αριστερή κυβέρνηση. Οι όροι της ανοχής αυτής, προκύπτουν από το μεταβατικό πρόγραμμα, είναι συμβατές με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και οδηγούν σε ευθεία ρήξη με την αστική τάξη, τους δανειστές και την Τρόικα:

• Άμεση παύση πληρωμών προς τους τοκογλύφους-δανειστές και αποδέσμευση από τις δανειακές συμβάσεις.

• Άμεση καταγγελία και μη εκπλήρωση των μνημονίων.

• Ικανοποίηση των διεκδικήσεων του εργατικού και λαϊκού κινήματος

Για τους κομμουνιστές, είναι απόλυτα σαφές ότι κανένας από τους παραπάνω όρους δεν μπορεί να υλοποιηθεί αν η όποια αριστερή κυβέρνηση δεν έρθει σε ρήξη με την αστική τάξη, με την κεφαλαιοκρατική ιδιοκτησία και με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ είχε καλέσει από τις προηγούμενες εκλογές όλες τις δυνάμεις που υιοθετούν το μεταβατικό πρόγραμμα, να συνεργαστούν για να προωθηθεί το ενιαίο μέτωπο όλων των εργαζομένων ενάντια στον καπιταλισμό, για την ανατροπή της κατάστασης που βιώνει σήμερα η εργατική τάξη και ο λαός. Καλεί και σήμερα τις δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τις πιο μαζικές δυνάμεις-φορείς που υιοθετούν ένα τέτοιο μεταβατικό πρόγραμμα να βγουν από την αδράνεια, η οποία διευκολύνει στην πράξη τις δυνάμεις του κεφαλαίου και ωφελεί άμεσα τον ρεφορμισμό, και να λάβουν πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση ενιαίου εργατικού μετώπου.

Η κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ επιδίωξε μπροστά στις επερχόμενες εκλογές να προωθήσει με κάθε δυνατό τρόπο την ενιαιομετωπική λογική και τον στόχο της εργατικής κυβέρνησης. Θα συνεχίσουμε και μετεκλογικά με όλες μας τις δυνάμεις αυτήν την προσπάθεια. Απευθυνόμαστε γι’ αυτό σε όλες τις δυνάμεις που υιοθετούν το μεταβατικό πρόγραμμα, σε οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, στο ΚΚΕ, σε τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Η κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ δίνει τη μάχη των εκλογών της 17ης Ιουνίου, μέσα από τα ψηφοδέλτια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκφράζοντας:

• Την εργατική απάντηση στην κρίση. Η λύση στο σημερινό αδιέξοδο θα είναι λύση προς όφελος είτε της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων είτε των καπιταλιστών.

• Την ανάγκη ενιαίου πολιτικού μετώπου εξουσίας.

• Την πρόταση εξουσίας που συμπυκνώνεται στο σύνθημα της εργατικής κυβέρνησης, ως πρώτο βήμα της ενιαίας επαναστατικής διαδικασίας που θα οδηγήσει στην εξουσία της εργατικής τάξης.

Αυτήν την προοπτική εκφράζει η κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ