Απόφαση Πολιτικής Επιτροπής κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ

Η ρεβάνς των ηττημένων του 2015 συνεχίζεται,

η απόσυρση των νικητών του 2015 παρατείνεται

Οι κάλπες της 8ης Οκτωβρίου επιβεβαίωσαν την εικόνα που αποτυπώθηκε στις τελευταίες εθνικές εκλογές και την αλλαγή του αστικού κομματικού συστήματος από το μοντέλο του δικομματισμού στο μοντέλο του κυρίαρχου κόμματος.

Η αλλαγή αυτή είναι προϊόν της κρίσης και της ήττας του κινήματος της εργατικής τάξης.  Η κρίση ανέδειξε τη Νέα Δημοκρατία ως τον πιο αξιόπιστο και ανθεκτικό πόλο του αστικού κομματικού συστήματος.  Η αστική τάξη όντας κοινωνική μειοψηφία, διατηρεί την κυριαρχία της οικοδομώντας συμμαχίες με τους μικροαστούς και με τμήματα της εργατικής τάξης, αλλά και διαιρώντας και αποπροσανατολίζοντας την εργατική τάξη, μεταξύ άλλων και με τον έλεγχο συνδικαλιστικών και πολιτικών οργανώσεών της.

Η συγκεκριμένη μορφή που κάθε φορά παίρνει το αστικό κομματικό σύστημα είναι δευτερεύουσας σημασίας τακτικό ζήτημα.  Η λειτουργία επί πολλές δεκαετίες της δικομματικής εναλλαγής δεν συνεπάγεται ότι οι κεφαλαιοκράτες αναζητούν καλά και σώνει να αναστηλώσουν ξανά ένα τέτοιο μοντέλο, προσπαθώντας να οικοδομήσουν έναν κυβερνητικό δεύτερο πόλο απέναντι στη ΝΔ.  Προσπάθειες τέτοιες γίνονται, αλλά οι αστοί μπορούν να πορευτούν και με τα σημερινά δεδομένα και να διατηρήσουν την κυριαρχία τους και με τη σημερινή κατάσταση, όσο η εργατική τάξη παραμένει πολιτικά αδρανής χωνεύοντας την ήττα της προηγούμενης δεκαετίας.

Τα εκλογικά αποτελέσματα και η αυξανόμενη αποχή δείχνουν την απόσταση που τηρεί από τα πολιτικά δρώμενα, η βασική μερίδα του εκλογικού σώματος που είναι η εργατική τάξη, μη διακρίνοντας διέξοδο.  Οι νικητές του 2015, δηλαδή η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, παραμένουν αποτραβηγμένοι από το προσκήνιο.

Τα στοιχεία της εκλογικής αναμέτρησης για τις διοικήσεις των περιφερειών είναι τα εξής:

Η συμμετοχή κινήθηκε στο 52,5% έναντι 59,4% το 2019.  Υπάρχει πτώση της συμμετοχής κατά 7 μονάδες ή αλλιώς πήγαν στις κάλπες 674 χιλιάδες λιγότεροι ψηφοφόροι.  Τα άκυρα είναι 161.830 (3,2%) από 219.163 (3,8%) και τα λευκά 170.844 (3,3%) από 175.709 (3,0%).

Υπολογίζοντας μόνο τα αυτόνομα κατεβάσματα των κομμάτων, τα συνολικά αποτελέσματα είναι: ΝΔ 46,1%, ΣΥΡΙΖΑ 10,6%, ΚΚΕ 10,0% και ΠΑΣΟΚ 8,9%.  Τα «αντάρτικα» ψηφοδέλτια της ΝΔ συγκεντρώνουν 9,1%, το κοινό ψηφοδέλτιο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στην Κρήτη 5,1% (επί των εγκύρων πανελλαδικά) και τα 3 κοινά ψηφοδέλτια ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ 3,7% (το 2019 υπήρχαν 4 κοινά ψηφοδέλτια).  Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταγράφει 1,5%, η ΛΑΕ 1,3%, ενώ σε μία περιφέρεια (Δ. Μακεδονία) στήριξαν κοινό ψηφοδέλτιο.  Τέλος, οι φασίστες κατέγραψαν 0,68%, κατεβαίνοντας σε μία μόνο περιφέρεια.

Η πολιτική κυριαρχία της ΝΔ και της ευρύτερης δεξιάς επιβεβαιώνεται και σε αυτήν την κάλπη. Η ΝΔ χάνει 130.000 ψήφους περίπου, όμως λόγω πτώσης συμμετοχής αυξάνει το ποσοστό της  από 43,6% (στις περιφερειακές του 2019) στο 46,1%.  Το κοντράστ με τις εκλογές του 2014 όταν έγραφε 26,3% είναι εντυπωσιακό.  Ιδιαίτερη σημασία έχει το αποτέλεσμα στην περιφέρεια Αττικής όπου αυξάνει ψήφους και ποσοστό.  Στις περιφέρειες που πάνε σε δεύτερο γύρο, εκτός από τη Θεσσαλία, το αποτέλεσμα θα κριθεί σε «οικογενειακό ντέρμπι» με τον επίσημο νεοδημοκράτη να αντιμετωπίζει αντάρτη νεοδημοκράτη ή ανεξάρτητο προερχόμενο από τη ΝΔ.  Τα συνολικά ποσοστά των ψηφοδελτίων της δεξιάς κινούνται πάνω από το 55% των εθνικών εκλογών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει την καθοδική του πορεία.  Από τότε που εκτοξεύτηκε η εκλογική του επιρροή, είχε γίνει φανερό ότι δεν ήταν δυνατό του σημείο οι τοπικές εκλογές και πάντα η επιρροή του γινόταν βορά των τοπικών δικτύων, με αποτέλεσμα να γράφει σημαντικά μικρότερα ποσοστά σε σχέση με αυτό που έπαιρνε στην κάλπη των βουλευτικών εκλογών.  Η νέα πτώση στις περιφερειακές εκλογές, απλά επιβεβαιώνει τη γενικότερη τάση.  Σημαντικό τμήμα πρώην ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να κινήθηκαν προς τα Αριστερά, ενισχύοντας το ΚΚΕ, αλλά και τους μικρότερους σχηματισμούς.

Ο Ανδρουλάκης βιάστηκε να απονείμει στο ΠΑΣΟΚ τη 2η θέση στην τοπική αυτοδιοίκηση.  Κάτι τέτοιο μπορεί να προκύψει μόνο με διασταλτική ερμηνεία των αποτελεσμάτων.  Το αποτέλεσμα δεν δείχνει κάποια ιδιαίτερη δυναμική του ΠΑΣΟΚ.

Το ΚΚΕ έχει λόγους να είναι ευχαριστημένο.  Πλησιάζει τις ψήφους που πήρε το 2014 και το ποσοστό που είχε το 2010.  Φαίνεται ότι κέρδισε τμήμα των αποχωρούντων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι φασίστες εμφάνισαν μόλις ένα ψηφοδέλτιο (στην Κεντρική Μακεδονία), ενώ το ψηφοδέλτιο Κασιδιάρη στον Δήμο της Αθήνας παρουσίασε νέα πτώση σε ψήφους και ποσοστό.  Οι αντιλήψεις τους είναι παρούσες στην κοινωνία και οι υποστηρικτές αυτών των αντιλήψεων ζουν ανάμεσά μας, όμως, η οργανωτική τους διάλυση οδηγεί σε αδυναμία ισχυρής πολιτικής τους έκφρασης και η επιρροή τους λεηλατείται εκλογικά από τη Νέα Δημοκρατία.

Η ΛΑΕ κατέβηκε σε μόλις 6 περιφέρειες (από 10 το 2019) και παρά την υποστήριξη του ΜΕΡΑ25 δεν πέρασε πουθενά το όριο του 3% και δεν εξέλεξε κανέναν περιφερειακό σύμβουλο.  Στις 6 περιφέρειες που κατέβηκε έγραψε 2,23%.  Στις ίδιες περιφέρειες το 2019 είχε 1,96%, άρα καταγράφει μια μικρή ενίσχυση, όπου εμφάνισε ψηφοδέλτιο.  Κι εδώ φαίνεται να κατευθύνθηκε ένα μικρό ρεύμα πρώην ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ.

Το ίδιο ισχύει και για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η οποία κατέβηκε σε 9 περιφέρειες (από 12 το 2019).  Στις περιφέρειες αυτές καταγράφει 1,95% έναντι 1,71% στις ίδιες περιφέρειες το 2019.  Σε μία περιφέρεια (Δυτ. Μακεδονία) το ψηφοδέλτιο είναι σε συνεργασία με τη ΛΑΕ και είναι αυτό που καταγράφει το πιο ψηλό ποσοστό από τα ψηφοδέλτια που στηρίζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ (2,58%).

Στις εκλογές σε δήμους, σημαντική επιτυχία για την Αριστερά ήταν το 6,1% του Παπαδάκη, αλλά και το 5,5% της «Πόλης Ανάποδα» στη Θεσσαλονίκη.  Το αποτέλεσμα του Παπαδάκη στην Αθήνα ξεπέρασε κατά πολύ το άθροισμα των αποτελεσμάτων του 2019 των συνδυασμών που τον στήριξαν και ήταν το καλύτερο ιστορικά αποτέλεσμα του χώρου της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς στον Δήμο.  Με βάση τα αποτελέσματα στον Δήμο και την κατάκτηση της 2ης θέσης από συνδυασμό που πήρε μόλις 14,2%, είναι βάσιμο να υποστηριχθεί ότι, αν η καμπάνια του Παπαδάκη είχε ξεκινήσει νωρίτερα, θα μπορούσε να διεκδικήσει την είσοδο στον 2ο γύρο.

Βασικό ρόλο στο θετικό αποτέλεσμα έπαιξαν οι τοποθετήσεις του επικεφαλής της «Ανατρεπτικής συμμαχίας για την Αθήνα» οι οποίες ξέφευγαν από τη συνήθη μιζέρια της μη κυβερνητικής Αριστεράς που αυτοπεριορίζεται σε ρόλο διαμαρτυρίας και έβαζαν τον τόνο στη διεκδίκηση της πλειοψηφίας και της εξουσίας.

Η μάχη του 2ου γύρου

Η Νέα Δημοκρατία επιδιώκει να ολοκληρώσει τη μάχη των εκλογών για τοπική διοίκηση χωρίς ψεγάδια και ρωγμές.  Θέλει το χάρτη να βάφεται μπλε σε όλες τις περιφέρειες (ακόμα κι αν οι νικητές δεν έχουν το επίσημο χρίσμα του κόμματος) και να κερδίσει όσο περισσότερους Δήμους μπορεί και ειδικά τον Δήμο της Αθήνας.  Η εικόνα της σαρωτικής νίκης της κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας μπορεί να «λεκιαστεί» μόνο από ήττες των «γαλάζιων» υποψήφιων που διεκδικούν την Περιφέρεια Θεσσαλίας, τον Δήμο της Αθήνας και τον Δήμο της Πάτρας.

Στο Δήμο της Πάτρας, ο υποψήφιος που προέρχεται από τη Νέα Δημοκρατία αντιμετωπίζει τον δήμαρχο Πελετίδη που έχει την υποστήριξη σχεδόν του συνόλου της Αριστεράς.

Στη Θεσσαλία ο νυν περιφερειάρχης Αγοραστός φέρει εγκληματικές ευθύνες για την κατάσταση που επικρατεί στη Θεσσαλία.  Είναι υπεύθυνος για έργα που εξαγγέλθηκαν και δεν έγιναν και πόρους που σπαταλήθηκαν, π.χ. από τον Ιανό, που χαραμίστηκαν σε μερεμέτια σε χωριά, με μόνους κερδισμένους τους εργολάβους που έκαναν πάρτι.  Είναι επίσης υπεύθυνος διότι, παρόλο που οι μετεωρολόγοι προειδοποιούσαν, δεν έλαβε τα απαραίτητα μέτρα και δεν ενεργοποίησε έγκαιρα και πλήρως όλο τον μηχανισμό της Περιφέρειας και ευρύτερα τον κρατικό μηχανισμό πολιτικής προστασίας με αποτέλεσμα να έχουμε νεκρούς.  Αυτές οι ευθύνες του καταλογίζονται από το λαό της Θεσσαλίας, όπως δείχνει το εκλογικό αποτέλεσμα του συνδυασμού του που χάνει 78 χιλιάδες ψήφους και 14 μονάδες από το 2019, αλλά και το γεγονός ότι εκατοντάδες στρέφονται νομικά εναντίον του.

Στην Αθήνα, ο νυν δήμαρχος Μπακογιάννης διακρίθηκε για την ανικανότητά του με εμβληματικό παράδειγμα τον «μεγάλο περίπατο» στην Πανεπιστημίου και τις σχέσεις του με εργολάβους και ιδιωτικά συμφέροντα.

Οι αντίπαλοί τους δεν πρεσβεύουν κάποια διαφορετική πολιτική, καθώς προέρχονται και στηρίζονται από μνημονιακά κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ), ωστόσο τα ψηφοδέλτιά τους είναι τα μοναδικά διαθέσιμα «όπλα» που υπάρχουν για να πληρώσουν το πολιτικό κόστος που τους αναλογεί, τόσο οι Μπακογιάννης και Αγοραστός, όσο και το κόμμα τους και η κυβέρνηση που τους στηρίζει.

14.10.2023, Π.Ε. της κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ