Για τις εξελίξεις στην Ουκρανία

Οι ανταγωνισμοί μεταξύ μεμονωμένων καπιταλιστών και κρατών είναι διαρκείς στον καπιταλισμό τόσο σε περιόδους ανάπτυξης, όσο και σε περιόδους κρίσης.  Σε περίοδο κρίσης, όμως, ο ανταγωνισμός γίνεται οξύτερος, η διαπάλη για πρώτες ύλες, αγορές και σφαίρες επιρροής εντείνεται και οι πολεμικές αναμετρήσεις μπαίνουν στην ημερήσια διάταξη.  Τα σύνορα, οι εμπορικές συμφωνίες και οι διεθνείς συνθήκες που αποκρυσταλλώνουν τους συσχετισμούς δύναμης της προηγούμενης περιόδου, πρέπει να αναπροσαρμοστούν με βάση τους νέους συσχετισμούς.  Η εξέλιξη στην Ουκρανία έχει τη ρίζα της στη διεθνή καπιταλιστική κρίση, η οποία υποτροπίασε λόγω της πανδημίας.

Το πρώτο θύμα ενός πολέμου είναι η αλήθεια.  Αυτό ισχύει απόλυτα στις μέρες μας.  Τα ΜΜΕ παίζουν κεντρικό ρόλο στην υποστήριξη της πολιτικής του κράτους τους, με στόχο να πειστούν οι καταπιεζόμενες τάξεις για το «δίκαιο του αγώνα».  Από όσα μεταδίδουν ή δεν μεταδίδουν τα ΜΜΕ, μπορούν ωστόσο να βγουν κάποια ασφαλή συμπεράσματα. Οι εικόνες που καταγράφονται και κυκλοφορούν δείχνουν εκρήξεις και βομβαρδισμούς στις περιοχές των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ, εικόνες που όμως δεν βρίσκουν θέση στα δελτία ειδήσεων των μεγάλων δυτικών ΜΜΕ.  Αντίστοιχες εικόνες από βομβαρδισμούς σε περιοχές που ελέγχονται από το ουκρανικό κράτος δεν υπάρχουν και μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι, αν υπήρχαν, θα προβάλλονταν κατά προτεραιότητα.

Επομένως, παρά τη συγκέντρωση ρωσικών στρατευμάτων στα ρωσο-ουκρανικά σύνορα, είναι ο ουκρανικός στρατός που όλη αυτήν την περίοδο σφυροκοπά τις αυτονομημένες περιοχές, όπως άλλωστε κάνει διαρκώς από το 2014 μέχρι σήμερα με πολύ μικρά διαλείμματα.  Οι αυτόνομες περιοχές των Λαϊκών Δημοκρατιών βρίσκονται υπό συνεχή στρατιωτική πίεση και το έδαφος που ελέγχουν έχει περιοριστεί και απέχει πολύ από τα όρια των διοικητικών περιφερειών του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ που απεικονίζεται στους χάρτες που προβάλλουν τα ΜΜΕ, δημιουργώντας την ψευδή εντύπωση ότι το σύνολο των περιοχών αυτών βρίσκεται υπό τον έλεγχο των Λ.Δ.

Παρά, δηλαδή, την απειλή εισβολής από τη Ρωσία, ο ουκρανικός στρατός μαζί με ακροδεξιές πολιτοφυλακές που δρουν στην περιοχή, συνεχίζει να επιτίθεται στους πληθυσμούς αυτών των περιοχών.

Το ουκρανικό καθεστώς χρωστάει την ύπαρξή του κυρίως στις ΗΠΑ.  Υπό αμερικάνικη κάλυψη και στήριξη έδρασαν οι νεοναζιστικές πολιτοφυλακές που ανέτρεψαν την κυβέρνηση Γιανουκόβιτς.  Σήμερα αποτελεί την αιχμή του δόρατος της πολιτικής των ΗΠΑ, ρισκάροντας ακόμα και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας.

Η πολιτική των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή έχει δύο κύριους στόχους.

Ο πρώτος είναι ο διαχρονικός στόχος του περιορισμού της γεωπολιτικής ισχύος του ρωσικού ιμπεριαλισμού μέσω της περικύκλωση της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ και η Ουκρανία είναι ο τελευταίος, αλλά πλέον σημαντικός κρίκος αυτής της αλυσίδας που περιλαμβάνει τις χώρες της Βαλτικής, την Πολωνία, τη Σλοβακία, την Ουγγαρία, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία.  Η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ είχε στόχο να μετατρέψει τη Μαύρη θάλασσα σε περιοχή του ΝΑΤΟ –αν η Κριμαία δεν είχε καταληφθεί από τη Ρωσία– και να θέσει υπό ΝΑΤΟικό και αμερικάνικο έλεγχο τη ροή των ενεργειακών αγωγών που συνδέουν τη Ρωσία με τη Δυτική Ευρώπη.

Ο δεύτερος στόχος του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού είναι η διάρρηξη των δεσμών Ρωσίας–ΕΕ και ο έλεγχος της ενέργειας που εισάγεται από τις χώρες–μέλη.  Η ΕΕ και ειδικά η Γερμανία, λόγω της ιδιαίτερης σχέσης της με τη Ρωσία βρίσκεται σε δύσκολη θέση.  Η εισαγωγή φυσικού αερίου από τη Ρωσία ήταν απολύτως απαραίτητη μια και είχε επιλεγεί σαν καύσιμο-«γέφυρα» για την πράσινη μετάβαση.  Οι ΗΠΑ επιδιώκουν να αντικαταστήσουν το ρωσικό φυσικό αέριο με υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) δικής τους παραγωγής.  Οι διαβεβαιώσεις Σολτς ότι η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ δεν θα αποτελέσει ζήτημα για πολλά χρόνια ήταν μια απελπισμένη προσπάθεια να κρατήσει ισορροπίες.  Πιο «απελευθερωμένος» ο Κροάτης πρόεδρος Μιλάνοβιτς, είπε αυτά που θα ήθελε να πει ο Σολτς, δηλώνοντας: «Αρκετά με την επέκταση του ΝΑΤΟ».  Η επικράτηση του ακριβότερου αμερικάνικου LNG στην ευρωπαϊκή αγορά, θα επιβαρύνει την ευρωπαϊκή εργατική τάξη.  Κερδισμένοι από μια τέτοια εξέλιξη θα είναι –μεταξύ άλλων– και οι Έλληνες εφοπλιστές που έχουν προετοιμαστεί κατάλληλα, παραγγέλνοντας αρκετά πλοία μεταφοράς LNG.

Σε αυτήν την «παρτίδα» της σκακιέρας του γεωπολιτικού ανταγωνισμού, η Ρωσία βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση και η ηγεσία της κλήθηκε να αποφασίσει με ποιο τρόπο θα ηττηθεί.  Ο ρώσικος ιμπεριαλισμός βρίσκεται έτσι κι αλλιώς σε πορεία παρακμής, με αδύναμη οικονομία, πληθυσμό που μειώνεται και περιορισμένες συμμαχίες.  Οι επιλογές που είχε μπροστά της η Ρωσία ήταν είτε να αφήσει την Ουκρανία ανενόχλητη, ενώ θα προσχωρούσε στο ΝΑΤΟ και θα μακέλευε τους πληθυσμούς των Λ.Δ., είτε να επέμβει στρατιωτικά και να υποστεί οικονομικές κυρώσεις, χάνοντας την αγορά αερίου της Ευρώπης προς όφελος των ΗΠΑ.

Οι εξελίξεις δείχνουν ότι οι ΗΠΑ θα βγουν κερδισμένες στην περιοχή.  Όμως, στα μάτια των λαών του κόσμου γίνεται ακόμα πιο φανερό ότι οι αμερικανοί ιμπεριαλιστές δεν είναι οι προστάτες της ελευθερίας, της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων αυτοδιάθεσης των λαών.  Αντιθέτως, χρησιμοποιούν αυτές της έννοιες ως σημαίες ευκαιρίας για να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα μέσω της υπονόμευσης της κυριαρχίας των αντίπαλων δυνάμεων.  Έτσι, οι Κοσοβάροι της Γιουγκοσλαβίας ή οι Κούρδοι του Ιράκ έχουν δικαιώματα που πρέπει να προστατευτούν.  Οι Κούρδοι της Τουρκίας ή οι ρωσόφωνοι της Ουκρανίας δεν έχουν ανάλογα δικαιώματα.  Όταν ακούμε να μιλάνε οι αμερικανοί ιμπεριαλιστές και τα τσιράκια τους για δημοκρατία και δικαιώματα πρέπει να είναι πλέον ξεκάθαρο: μιλάνε για την ενίσχυση των συμφερόντων και των «δικαιωμάτων» των δικών τους μονοπωλίων έναντι των μονοπωλίων άλλων χωρών.

Οι λαοί των ΛΔ διεκδικούν το δικαίωμά τους στην αυτοδιάθεση, καθώς κινδυνεύουν με αφανισμό σε περίπτωση ελέγχου των περιοχών τους από το ουκρανικό κράτος.  Διεκδικούν το δικαίωμά τους να ανεξαρτητοποιηθούν από την Ουκρανία ή να ενωθούν με τη Ρωσική Ομοσπονδία.  Ο μοναδικός τρόπος να κατακτήσουν την αυτοδιάθεσή τους είναι να τεθούν υπό την προστασία της Ρωσίας.

Η πιθανότητα να ξεσπάσει μια ακόμα πολεμική αναμέτρηση στο ευρωπαϊκό έδαφος και το ενδεχόμενο αυτή να πυροδοτήσει μια μεγάλης κλίμακας σύγκρουση δείχνει ότι ο σημερινός καπιταλισμός, στο ώριμο ιμπεριαλιστικό του στάδιο, δεν έχει τίποτα το προοδευτικό να προσφέρει στην ανθρωπότητα. Με το σάπισμά του παρασύρει όλο και περισσότερο την ανθρωπότητα στον όλεθρο.

Η σαπίλα του ιμπεριαλισμού φαίνεται και από τα πρόσωπα που εκπροσωπούν τις μεγάλες δυνάμεις.  Στις ΗΠΑ φαίνεται πολύ πιθανό ενδεχόμενο να επιστρέψει ως πρόεδρος ένα γελοίο υποκείμενο όπως ο Τραμπ.  Ακόμα χειρότερα, οι Δημοκρατικοί έχουν ξεμείνει από επιλογές και απογοητευμένοι από την ανικανότητα του Μπάιντεν, σκέφτονται να δοκιμάσουν άλλη μια φορά την τύχη τους με τη σιχαμερή Χίλαρι.  Στη Ρωσία ηγείται ένα δεξιός αντικομμουνιστής πολιτικός που σταδιοδρόμησε στο σοβιετικό σύστημα, αλλά το ρητορικό του ρεπερτόριο περιλαμβάνει πατριωτικές εξάρσεις, παπαδίστικες ανοησίες του περασμένου αιώνα (που τον έχουν κάνει ιδιαίτερα δημοφιλή στην ελληνική άκρα δεξιά) και αντικομμουνιστικές κορώνες, τις οποίες χρησιμοποίησε και στο προχθεσινό του διάγγελμα.

Η διεθνής καπιταλιστική κρίση, που ξέσπασε το 2007 και οι αναταράξεις της συνεχίζονται μέχρι και σήμερα, μπορεί να λυθεί με δύο τρόπους: είτε με τον τρόπο των καπιταλιστών, δηλαδή με μια μεγάλης κλίμακας καταστροφή κεφαλαίου που μπορεί να συμβεί μόνο με πόλεμο είτε με τον τρόπο της εργατικής τάξης, δηλαδή με την ανατροπή του σημερινού εκμεταλλευτικού συστήματος και την επιβολή της δικτατορίας του προλεταριάτου, του μοναδικού δρόμου που οδηγεί στον σοσιαλισμό–κομμουνισμό.

Στη συγκεκριμένη μάχη που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ουκρανία, παίρνουμε θέση ενάντια στη δική μας αστική τάξη και στο μπλοκ δυνάμεων στο οποίο συμμετέχει.

-Καμία εμπλοκή.  Να κλείσουν οι Νατοϊκές βάσεις.  Ούτε σπιθαμή ελληνικού εδάφους, θαλάσσιου και εναέριου χώρου για τα σχέδια του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών.  Κανένας Έλληνας στρατιώτης να μη συμμετάσχει στα σχέδια των Αμερικανών.  Έξοδος από το ΝΑΤΟ και διάλυσή του.

-Ανατροπή της φιλοπολεμικής και εθνικιστικής πολιτικής της κυβέρνησης.  Χρήματα για τις ανάγκες του λαού και όχι για πολεμικούς εξοπλισμούς και πολεμικές επιχειρήσεις.

-Δεν θα σκοτωθούμε για τα αφεντικά μας.  Στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο οι εργάτες έχουμε τον ίδιο εχθρό: τους καπιταλιστές και τις κυβερνήσεις τους.