Απάντηση στο ανοιχτό κάλεσμα της

«Πρωτοβουλίας για την ανασυγκρότηση του Κομμουνιστικού κινήματος»

Στο δημόσιο και ανοιχτό κάλεσμα της «Πρωτοβουλίας για την ανασυγκρότηση του Κομμουνιστικού κινήματος», απαντάμε – επίσης δημόσια – τα εξής:

1. Η συγχώνευση πολιτικών οργανώσεων για να επιτευχθεί μια ποιοτικά ανώτερη ενότητα είναι μια μεθοδολογία με την οποία καταρχήν συμφωνούμε. Άλλωστε, προερχόμαστε από μια τέτοια διαδικασία και αυτοπροσδιοριζόμαστε σαν μια μεταβατική κομμουνιστική οργάνωση, πάντοτε έτοιμοι να αναιρέσουμε την αυτοτέλειά μας για να συμβάλουμε σε μια νέα οργανωτική ενότητα.

2. Σωστά αναφέρεται στο κάλεσμα ότι «η ανασυγκρότηση του ΚΚ δεν μπορεί να συμβεί εν κενώ, μέσα μόνο ή κυρίως από πολιτικές και ιδεολογικές ζυμώσεις» [...] «Αντιθέτως, απαιτείται η από κοινού πολιτική παρέμβαση ...». Σε αυτό θα προσθέταμε ότι απαιτείται και η κοινή πολιτική εκτίμηση για την κατάσταση. Η αναγκαιότητα επαναστατικού κόμματος δεν είναι κάποιο φετίχ, αλλά προκύπτει – μεταξύ άλλων – και από την πολύ πρόσφατη εμπειρία όλων μας και τις επαναστατικές δυνατότητες που αναδείχτηκαν την περίοδο 2010-2015. Από την επαναστατική κατάσταση που κατά τη γνώμη μας εμφανίστηκε στα τέλη του 2011 (απότομη πτώση του βιοτικού επιπέδου, διχασμός στις κορυφές, ασυνήθιστη δραστηριότητα των μαζών), κατά την διάρκεια της οποίας έγινε εμφανές το κενό επαναστατικής ηγεσίας, αλλά και από την επαναστατική ευκαιρία του 2015. Η συζήτηση πάνω σε αυτά τα γεγονότα στα οποία ήμασταν όλοι παρόντες έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από οποιαδήποτε θεωρητική συζήτηση «εν κενώ». Χωρίς κοινή εκτίμηση για αυτήν την περίοδο, είναι αδύνατο να γίνουν σοβαρά βήματα ενοποίησης. Ο λόγος γι' αυτό είναι, τουλάχιστον στα μάτια μας, προφανής: η αναγκαιότητα κομμουνιστικού κόμματος πηγάζει από την αναγκαιότητα της επανάστασης, από την αναγκαιότητα της ανατροπής του καπιταλισμού. Η συζήτηση για την περίοδο 2010-2015 θέτει ακριβώς το ζήτημα τον όρων της επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού: πότε έχουμε επαναστατική κατάσταση, με τι μέσα και με τι όρους γίνεται μια επανάσταση στην Ελλάδα, τι οικοδομείται στη θέση του καπιταλισμού, κτλ.

3. Η περίοδος 2010-2015 και ειδικά οι εξελίξεις το 2015, προσφέρουν απαντήσεις και στα προγραμματικά ζητήματα. Το καλοκαίρι του 2015 σχεδιάστηκε και ήταν έτοιμο να τεθεί σε κίνηση ένα σχέδιο πραξικοπηματικής ανατροπής της κυβέρνησης στο οποίο είχαν εμπλοκή πολιτικές ηγεσίες, υπηρεσιακοί παράγοντες, συνδικαλιστές, καθώς και ορισμένοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αστικά έντυπα γράφτηκε ότι το 2015 «περάσαμε ξυστά από τον εμφύλιο», δείγμα ότι η αστική τάξη προετοιμαζόταν ακριβώς για αυτό και ότι ήταν διατεθειμένη να μεταχειριστεί όλα τα μέσα για να υπερασπιστεί τα προνόμιά της: τη συμμετοχή στην ΕΕ και την ευρωζώνη, το – συνταγματικά κατοχυρωμένο – αφορολόγητο του εφοπλιστικού κεφαλαίου, την ιδιωτική ιδιοκτησία των τραπεζών που διασώθηκαν με δημόσιο χρήμα, την εκμετάλλευση των εθνικών οδών από τις κατασκευαστικές εταιρείες, την απρόσκοπτη επιδότηση βιομηχάνων και επιχειρηματιών από τον κρατικό κορβανά, το αφορολόγητο της εκκλησίας και την κρατική μισθοδοσία του παπαδαριού. Το 2015 φάνηκε καθαρά ότι οι αναγκαίες για τα εργατικά συμφέροντα μεταρρυθμίσεις δεν θα είναι υπόθεση κοινοβουλευτικών ψηφοφοριών, αλλά θα υλοποιηθούν με τη φωτιά και το σίδερο. Φάνηκε τότε ότι απέναντι στην καπιταλιστική κρίση υπήρξαν τελικά μόνο δύο ρεαλιστικές απαντήσεις: η βάρβαρη ταξική πολιτική που συμπυκνώθηκε στον όρο «μνημόνιο» από τη μία και από την άλλη η σοσιαλιστική επανάσταση. Οι επαναστατικοί όροι πραγματοποίησης ενός φιλεργατικού προγράμματος, στον αντίποδα των μνημονίων, δεν είχαν συνειδητοποιηθεί τότε. Φαίνεται ούτε και σήμερα έχει γίνει κατανοητό πώς μπορούν να πραγματοποιηθούν στόχοι του εργατικού κινήματος όπως η διαγραφή του χρέους και η εθνικοποίηση των τραπεζών. Η συζήτηση για αυτά τα ζητήματα θα προσφέρει πολύ καλό έδαφος για την ανάπτυξη ενός προγράμματος, και κυρίως τους όρους πραγματοποίησής του, που θα μπορούσε να ενοποιήσει κομμουνιστικές δυνάμεις.

Θεωρούμε ότι κάθε προσπάθεια που κινείται στο παραπάνω πλαίσιο, έχει προϋποθέσεις να είναι γόνιμη και δηλώνουμε ότι θα την παρακολουθήσουμε.

Η Πολιτική Επιτροπή της κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, 06-01-2024