Αγωνιστική Πρωτοβουλία στην Αγροτική Τράπεζα

Επιτυχημένη παρουσία στις εκλογές του σωματείου

Εκλογές έγιναν στον σύλλογο εργαζομένων Αγροτικής Τράπεζας Ελλάδας (ΣΕΑΤΕ) στις 20 και 21 Ιούνη. Στις εκλογές συμμετείχε η Αγωνιστική Πρωτοβουλία Εργαζομένων στην ΑΤΕ που συγκροτήθηκε πριν από δύο μήνες, «...με αφορμή και το ‘’εκβιαστικό’’ δίλλημα του τι ψηφίζουμε κάθε φορά στις εκλογές...», όπως αναφέρει και η διακήρυξη της παράταξης.

Οι εκλογές στον ΣΕΑΤΕ πραγματοποιήθηκαν σε μια κρίσιμη - για το μέλλον των εργαζομένων και του σωματείου τους - καμπή και σε μια δύσκολη - για το σύνολο των τραπεζοϋπαλλήλων - συγκυρία. Μετά και την δρομολογημένη ιδιωτικοποίηση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, η Αγροτική Τράπεζα θα παραμείνει πλέον η μοναδική τράπεζα στον ελλαδικό χώρο στην οποία το κράτος κατέχει την πλειοψηφία των μετοχών (77 %). Η πώληση των μετοχών που βρίσκονται υπό κρατική ιδιοκτησία και η ιδιωτικοποίηση της τράπεζας και τυπικά, είναι βέβαια στα μεσοπρόθεσμα σχέδια των κυβερνώντων, ωστόσο η ιδιόμορφη θέση της ΑΤΕ και οι ιδιαίτερες σχέσεις της με τον αγροτικό κόσμο, καθιστούν ακόμα αναγκαίο τον έλεγχο της τράπεζας από το κράτος. Μέσω της Αγροτικής Τράπεζας, μπορεί να ρυθμίζεται ο ρυθμός της –νομοτελειακής– καταστροφής των μεσαίων στρωμάτων της υπαίθρου.

Παρά την προβλεπόμενη παραμονή της ΑΤΕ στις αγκάλες της κρατικής ιδιοκτησίας για τα επόμενα χρόνια, οι διοικήσεις της τράπεζας δεν έμειναν με «σταυρωμένα χέρια» και προετοιμάζουν το έδαφος για την πώληση στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Ήδη από την περίοδο της προηγούμενης ΠΑΣΟΚικής διοίκησης έχουν προχωρήσει σε αρκετά τολμηρές κινήσεις στην κατεύθυνση της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητάς της, κινήσεις που δεν έχουν ακόμα γίνει σε πολλές από τις τράπεζες του ανταγωνισμού.

Βασική πλευρά των αλλαγών που σχεδιάστηκαν από την προηγούμενη διοίκηση και προωθούνται από τη σημερινή, είναι η μετατροπή των υπαλλήλων της τράπεζας σε πωλητές χρηματοοικονομικών προϊόντων και η σύνδεση της αμοιβής με την υλοποίηση του πλάνου πωλήσεων. Η διοίκηση της τράπεζας, διέταξε μάλιστα τον επιμερισμό των στόχων του κάθε καταστήματος ανά υπάλληλο, ενώ συνέδεσε τους ατομικούς πλέον στόχους με την αξιολόγηση του κάθε υπαλλήλου. Τα σχέδια αυτά σταμάτησαν κάτω από την αντίδραση του συλλόγου, καθώς το Δ.Σ. κάλεσε τους εργαζόμενους να μην υπογράψουν κανένα δελτίο ατομικών στόχων.

Αυτή η εξέλιξη, δε σημαίνει βέβαια ότι το ζήτημα έληξε. Η μεν ΔΑΚΕ είναι αναφανδόν υπέρ των ατομικών στόχων, ενώ η ΠΑΣΚΕ στήριξε την προώθηση των στόχων σε επίπεδο καταστήματος επί των ημερών της προηγούμενης διοίκησης και αντέδρασε στις κινήσεις της διοίκησης Μηλιάκου κατ’ αρχήν επειδή δεν ήταν «προϊόν διαβούλευσης». Τελικά, λόγω της πίεσης των αριστερών δυνάμεων, αλλά και λόγω της προεκλογικής περιόδου, πήρε θέση ενάντια στους ατομικούς στόχους. Πλέον το ζήτημα θα ανοίξει στα πλαίσια της διαπραγμάτευσης της επιχειρησιακής σύμβασης και το βάρος πέφτει στους ίδιους τους εργαζόμενους, αλλά και στις δυνάμεις της Αριστεράς οι οποίες οφείλουν να κινητοποιήσουν τις δυνάμεις τους και να αξιοποιήσουν όλες τις διαδικασίες του συλλόγου (συνελεύσεις καταστημάτων, νομαρχιακές συνελεύσεις).

Πέρα από το συγκεκριμένο κρίσιμο ζήτημα, οι εκλογές έγιναν σε μια περίοδο που οι τραπεζοϋπάλληλοι έχουν υποστεί σημαντικά πλήγματα στα εργασιακά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα, όπως η ένταξη τους στο ΙΚΑ αλλά και η επέκταση του ωραρίου σαββατοκύριακα και απογεύματα με αντάλλαγμα πενιχρές αυξήσεις στην κλαδική σύμβαση. Την ίδια περίοδο που τα κέρδη των τραπεζών έχουν απογειωθεί, το συνδικαλιστικό κίνημα στις τράπεζες αδυνατεί να αποσπάσει κατακτήσεις και μετράει απανωτές ήττες.

Σε αυτό το δύσκολο περιβάλλον καλείται να δράσει με αφετηρία τις εκλογές και η Αγωνιστική Πρωτοβουλία με την αυτοτελή της συγκρότηση. Αποτελούμενη από αγωνιστές που συμμετείχαν τα προηγούμενα χρόνια στους αγώνες του κλάδου και τις διαδικασίες του συλλόγου, ενώ συμμετέχουν και κάποιοι από τους συντρόφους που είχαμε πάρει την πρωτοβουλία για τη συγκρότηση παντραπεζικής κίνησης καταθέτοντας κείμενο.

Η Αγωνιστική Πρωτοβουλία εργαζομένων στην ΑΤΕ στη διακήρυξή της παίρνει θέση στα βασικά ζητήματα του κινήματος, αντιπαρατίθεται στη λογική της ταξικής συνεργασίας και των κοινών συμφερόντων καπιταλιστών και εργαζομένων, στη λογική ότι είμαστε «συνέταιροι» με τους τραπεζίτες. Παίρνει σαφή θέση ενάντια στην πολιτική των ατομικών στόχων και των bonus, πολιτική που διασπά τους εργαζόμενους και ωφελεί μόνο τους καπιταλιστές και τοποθετείται σε σχέση με τα γενικότερα πολιτικά ζητήματα (πόλεμος, καταστολή κλπ.)

Επιπλέον, αρνείται τη «λογική του εφικτού» στην οποία είναι εγκλωβισμένη η «Συσπείρωση» (παράταξη της ριζοσπαστικής Αριστεράς που σε επίπεδο ΟΤΟΕ στηρίζει την Αυτόνομη Παρέμβαση), καθώς και τη διασπαστική λογική της ΕΣΑΚ για την οποία γράφεται στην ιδρυτική διακήρυξη ότι «δεν προτάσσει την ενιαιομετωπική δράση των εργαζομένων στη βάση των κοινών συμφερόντων, των αναγκών και των προβλημάτων, αλλά στη βάση της συμμετοχής στο ΠΑΜΕ. Η επιλογή αυτή οδηγεί [...] τελικά στη μη προώθηση στην πράξη της ενωτικής δράσης των εργαζόμενων.»

Στόχος της Αγωνιιστικής Πρωτοβουλίας είναι η αναζωογόνηση του συλλόγου και του συνδικαλιστικού κινήματος, η αλλαγή των συσχετισμών και η κινητοποίηση των εργαζομένων στην τράπεζα, η ανατροπή της κατάστασης αδράνειας που έχουν επιβάλλει οι αστικής επιρροής δυνάμεις στο σωματείο. Αμέσως μετά τις εκλογές άλλωστε ανοίγει το ζήτημα της επιχειρησιακής σύμβασης, όπου διακυβεύεται όχι μόνο το ύψος του μισθού, αλλά και το ωράριο και ο ρόλος των εργαζομένων στην τράπεζα.

Στις εκλογές η Αγωνιστική Πρωτοβουλία πήρε 119 ψήφους (2,5 %) και εξέλεξε 2 αντιπροσώπους για την ΟΤΟΕ και 1 για το ΕΚΑ. Το αποτέλεσμα κρίνεται θετικό και αποτελεί μια καλή αφετηρία για τη συνέχεια, αν ληφθεί υπ’ όψη και το γενικότερο αλισβερίσι γύρω από τις εκλογές στο οποίο αυτήν την φορά πρωταγωνίστησε η κυβερνητική ΔΑΚΕ τάζοντας μεταθέσεις και προαγωγές. Ιδιαίτερα πρέπει να τονιστεί, το εκλογικό αποτέλεσμα στην Αθήνα, όπου το ψηφοδέλτιο της Αγωνιστικής Πρωτοβουλίας απέσπασε σχεδόν το 5% των ψήφων. Δείχνει ότι η σκοπιά από την οποία έθεσε τα ζητήματα η παράταξη είχε απήχηση στους εργαζόμενους της τράπεζας και ότι υπάρχει έδαφος για ευρύτερη συσπείρωση δυνάμεων και για πρωτοβουλίες που θα χρειαστεί να παρθούν εν’ όψει της αντιπαράθεσης με τη διοίκηση.