Σημειώσεις για το συνδικαλισμό των καθηγητών Μέσης Εκπαίδευσης

με αφορμή τις αρχαιρεσίες στην ΕΛΜΕ Πειραιά

Από το Πρωτοδικείο Πειραιά, όπου κατέληξε για επικύρωση, θα πληροφορηθούμε και φέτος το τι ακριβώς γράφει το πρακτικό της εφορευτικής επιτροπής για τις αρχαιρεσίες της ΕΛΜΕ Πειραιά που – το μόνο σίγουρο – δεν υπέγραψε το μέλος της εφ. επιτροπής που είχε προταθεί από τις Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών Πειραιά. Κι αυτό γιατί ενώ επιτέλους στη ΓΣ φέτος αποφασίστηκε (μετά από επίμονη πρόταση των Αγ. Κινήσεων) η απλή αναλογική να εφαρμοστεί όπως προβλέπεται από το καταστατικό, σθεναρή ήταν η άρνηση αποδοχής της από ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ και την μια εκ των δύο δικαστικών αντιπροσώπων, που με ευλάβεια επέμεναν στην εφαρμογή του 1264/82. Τι κι αν αποφάσισε η ΓΣ!

Οι υπόλοιπες “πρακτικές” προτάσεις των Αγ. Κινήσεων (να μην είναι μέλη του σωματείου οι επιλεγμένοι από το κράτος προϊστάμενοι της διεύθυνσης και των γραφείων για το διάστημα που αυτοί έχουν τις υψηλές διοικητικές θέσεις, να συγκροτηθούν επιτροπές δράσης του σωματείου για τις εργασιακές σχέσεις (ωρομισθία, αναπλήρωση) και τα ασφαλιστικά ζητήματα δε φαίνεται να βρίσκουν πρόθυμα ώτα στις παρατάξεις που, με εξαίρεση τις περιόδους μεγάλων αγωνιστικών κινητοποιήσεων, λειτουργούν ως “εκπρόσωποι” των μελών του σωματείου στις ΓΣ απαρτίζοντας σε μεγάλο ποσοστό και ταυτόχρονα διαμελίζοντας το σώμα της ΓΣ

Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας απέτρεψε την παραπέρα όξυνση της αντιπαράθεσης καθώς η ΠΑΣΚΕ πήρε τέσσερις ψήφους λιγότερες από όσες θα χρειαζόταν προκειμένου απαιτώντας την εφαρμογή του 1264/82 να πάρει την έδρα από την Αγωνιστική Συνεργασία.

Παροπλισμένο μέσα σε συνθήκες κρίσης εμφανίζεται το σ.κ. στο χώρο της Μ. Εκπαίδευσης από το ξεκίνημα κι αυτής της σχολικής χρονιάς, έξι μόλις μήνες μετά το συνέδριο της ΟΛΜΕ, με τις όποιες θέσεις και αιτήματα του κλάδου γράμματα σε χαρτί κιτρινισμένο απ' την πολυκαιρία, παρά τα προβλήματα κενών θέσεων εργασίας και χαμένων ωρών μαθημάτων, μισθός, ασφάλιση, περίθαλψη, σύνταξη, εργασιακές σχέσεις – με τη φενάκη της αξιοκρατίας-αξιολόγησης και στόχο αφ' ενός το δραστικό περιορισμό του δικαιώματος στην εργασία και αφ' ετέρου τον πειθαναγκασμό των εργαζομένων - ....όλα ανοιχτά και μετέωρα. Το σ.κ. αδυνατεί να συσπειρώσει την πλειονότητα των καθηγητών, μόνιμους (με και χωρίς οργανική θέση!), αναπληρωτές, ωρομίσθιους που ο αριθμός τους αυξάνεται, άνεργους.

Προσκολλημένο στις παραταξιακές συμμαχίες με τους κανόνες του κοινοβουλευτικού παιχνιδιού παραμένει υπό την αστική επιρροή. Οι “μάχες” και οι “συνεργασίες” των εκπροσώπων δεν αποδίδουν παρά καλέσματα σε συγκεντρώσεις για την τιμή των όπλων με 3ωρες διευκολυντικές στάσεις εργασίας ή σποραδικές 24ωρες απεργίες. Πολύ απέχουν από τις διαδικασίες που μπορούν να εξασφαλίσουν μαζική συμμετοχή στη ζωή των πρωτοβάθμιων σωματείων, λήψη των αποφάσεων στις γενικές συνελεύσεις και δράση οργανωμένη, αποτελεσματική, ενωτικούς νικηφόρους αγώνες.

Διόλου μικρής σημασίας και τυπικό ζήτημα είναι πως το αστικό κράτος έχει φροντίσει με ασφυκτικό εναγκαλισμό να “προστατεύει” το συνδικαλισμό. Ο νυν, ακόμα σε ισχύ(!), νόμος 1264 του 1982 περιφρουρεί τα όρια της αστικής νομιμότητας της συγκρότησης και δράσης των εργατικών ενώσεων. Επιβάλλει δικαστική έγκριση καταστατικού, εκλογικό σύστημα εκπροσώπησης (ενισχυμένη αναλογική), επιτήρηση αρχαιρεσιών μέσω συμμετοχής με ψήφο δικαστικών αντιπροσώπων – αμειβομένων από το σωματείο αδρά – στην εφορευτική επιτροπή που είναι όργανο εκλεγμένο από τη ΓΣ και ενεργεί βάση της εντολής της (!) και το κερασάκι στην τούρτα, τα αποτελέσματα των αρχαιρεσιών επικυρώνονται από το πρωτοδικείο! Ω! Της ανεξαρτησίας του ελεύθερου, δημοκρατικού, εργατικού – ταξικού συνδικαλισμού! Η συνήθεια (της κηδεμονίας) δευτέρα φύσις!

Πότε άραγε θα περάσουμε από τις εκθέσεις ιδεών στην πράξη του ακηδεμόνευτου και ανεξάρτητου απ' την αστική χειραγώγηση, συνδικαλιστικού κινήματος, στην άμεση εργατική δημοκρατική λειτουργία και την αντιπροσώπευση με αιρετούς και ανά πάσα στιγμή ανακλητούς από τις ΓΣ. Οι καιροί ου μενετοί!