Επιστολή-τοποθέτηση του Γιώργου Ρούση για τη Συμπόρευση

Επιστολή-τοποθέτηση του Γιώργου Ρούση για τη Συμπόρευση

 

1. Ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της, και κάθε κυβέρνησης με αντιλαϊκή πολιτική.

2.Μονομερή κατάργηση των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων και όλων των εφαρμοστικών νόμων, πράξεων νομοθετικού περιεχομένου και υπουργικών αποφάσεων.

3. Άρνηση πληρωμής - διαγραφή του χρέους.

4. Έξοδος από το ευρώ και ελεγχόμενη διολίσθηση του εθνικού νομίσματος ως άλλου ένα σοβαρού εργαλείου άσκησης φιλολαϊκής πολιτικής.

5. Ρήξη με την ΕΕ, έως και έξοδος από αυτήν δεδομένου ότι αυτή ως ιμπεριαλιστικός οργανισμός καταπατά μόνιμα και βάναυσα τα συμφέροντα των λαών και πρέπει να διαλυθεί σε συνεργασία με όλες τις ριζοσπαστικές και ανατρεπτικές δυνάμεις των χωρών της Ευρώπης.

6. Άμεσα μέτρα βελτίωσης της θέσης όλων των λαϊκών στρωμάτων που επλήγησαν από τα μνημονιακά μέτρα. Εφαρμογή πραγματικού συστήματος προοδευτικής φορολογίας έτσι ώστε να πληρώνουν οι «έχοντες και κατέχοντες» και να ανακουφισθούν τα λαϊκά εισοδήματα με ταυτόχρονα κυνήγι της φοροδιαφυγής και ιδιαίτερα αυτής του μεγάλου κεφαλαίου.

7. Εθνικοποίηση και εργατικός - κοινωνικός έλεγχος του τραπεζικού συστήματος.

8. Παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας με πρόταγμα την κάλυψη των λαϊκών αναγκών και με βάση το δημοκρατικό κοινωνικό σχεδιασμό. Δημόσια ιδιοκτησία και εργατικός έλεγχος των βασικών στρατηγικών κλάδων της οικονομίας και εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση των επιχειρήσεων που χρειάζεται. Δημόσια παροχή παιδείας, υγείας και υπηρεσιών κοινής ωφέλειας.

9. Απελευθέρωση από τα δεσμά των πολυεθνικών ομίλων και των πολιτικών, οικονομικών και στρατιωτικών ιμπεριαλιστικών οργανισμών όπως το ΝΑΤΟ. Αποχώρηση της χώρας από αυτούς και τους σχεδιασμούς τους. Απόκρουση κάθε επέμβασης τους στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας.

10. Επανάκτηση, διεύρυνση και ουσιαστικοποίηση της δημοκρατίας, λαϊκής κυριαρχίας και των λαϊκών ελευθεριών. Αυστηρά μέτρα κατά όλων όσων τις επιβουλεύονται. Διαρκής αγώνας ενάντια στο φασισμό, την κρατική τρομοκρατία, την εργοδοτική δεσποτεία και τον Ευρωενωσιακό ολοκληρωτισμό.

 

Τέλος ανοχής

Η κρισιμότητα των καιρών καθιστά επιτακτική την κεντρική πολιτική μετωπική συμπόρευση των δυνάμεων που κινούνται στο παραπάνω πλαίσιο. Όσοι την αρνούνται:

  • Στερούν από το λαϊκό κίνημα την ισχυρή τονωτική ώθηση την οποία θα προκαλούσε η εξαγγελία και μόνον της συγκρότησης αυτού του μετώπου.

  • Ενισχύουν πρωτίστως τον κυβερνητισμό του ΣΥΡΙΖΑ και δευτερευόντως την ψευκοκαθαρότητα του ΚΚΕ.

  • Ανάγουν στη συνείδηση ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων τη «Χρυσή Αυγή» σε ηγεμονεύουσα αντισυστημική δύναμη.

  • Αδρανοποιούν και στέλνουν σπίτια τους χιλιάδες αγωνιστές της Αριστεράς που αναμένουν χρόνια τώρα αυτό το μέτωπο για να μπορέσουν κάπου να ακουμπήσουν πολιτικά.

  • Καθιστούν την όποια εκλογική συνεργασία συγκυριακή και οπορτουνιστική

  • Μη εντάσσοντας τες σε μια ενιαία μετωπική στρατηγική καθιστούν τις επί μέρους θεματικές συνεργασίες περιορισμένης εμβέλειας κινήσεις τακτικής, δίχως στρατηγική.

Και όλα αυτά, στο όνομα όχι πραγματικών, ουσιαστικών διαφορών, αλλά του φόβου της αμφισβήτησης μιας πρωτοκαθεδρίας κατακτημένης στους μικρόκοσμους των οργανώσεων τους και στην καλύτερη περίπτωση της μη αποσαφήνισης από μέρους τους θεμελιακών στρατηγικών και τακτικών επιλογών.

Όμως ο κόσμος της ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν είναι δυνατόν να συγχρονίζεται με αυτές τις πολιτικές μικρότητες ή αδυναμίες, ούτε έχει κανένα λόγο από τη μια να καταγγέλλει τον κουκουεδίστικο σεχταρισμό και από την άλλη να ανέχεται αδιαμαρτύρητα την σε μικρογραφία αναπαραγωγή του.

Για ύστατη λοιπόν φορά καλούνται οι δυνάμεις που έχουν τοποθετηθεί με αποφάσεις τους υπέρ μιας κεντρικής πολιτικής μετωπικής συμπόρευσης να την υλοποιήσουν άμεσα δίχως να προβάλουν προσχηματικά εμπόδια. Και όσοι τελικά θεωρούν ότι αυτή είναι ανέφικτη να βγουν να το δηλώσουν ευθαρσώς και να αναφέρουν τους συγκεκριμένους λόγους, έτσι ώστε όλοι να κριθούν και να αντιμετωπιστούν ανάλογα από τον κόσμο της ριζοσπαστικής αριστεράς.

Και για να είμαστε ξεκάθαροι, γνωρίζοντας γύρω από ποια ζητήματα υπάρχουν πραγματικές αποκλίσεις, από την πλευρά μας δηλώνουμε ότι:

  • Το προτεινόμενο πολιτικό πρόγραμμα της μετωπικής συμπόρευσης δεν μπορεί ούτε να προϋποθέτει το πέρασμα στον σοσιαλισμό, ούτε να ταυτίζεται με αυτόν. Αποτελεί μεταβατικό πρόγραμμα, το οποίο δημιουργεί ρήγματα στο κυρίαρχο σύστημα, κατάληψη κάποιων σημαντικών οχυρών του, που διευκολύνουν την απαραίτητη επαναστατική ρήξη, δίχως όμως να το υπερβαίνει και να το ανατρέπει ολοκληρωτικά.

     

  • Δεν είναι δυνατόν να τίθεται ως προϋπόθεση της μετωπικής σύμπλευσης η ταύτιση απόψεων πάνω σε θεωρητικά ζητήματα, ή ακόμη σε γενικότερες πολιτικές αναλύσεις. Μια κοινή καταδίκη της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων και ένα ριζοσπαστικό αριστερό πρόγραμμα εξόδου από αυτήν, σε σοσιαλιστική κατεύθυνση σαν εκείνο που λίγο πολύ προτείνουν όλοι όσοι συμφωνούν με τη συμπόρευση αρκεί.

  • Η υλοποίηση αυτού του προγράμματος είναι αδύνατον να πραγματοποιηθεί αν πέρα από την έξοδο από το ευρώ δεν έλθουμε σε ρήξη και με την ίδια την ΕΕ, αν δεν αρνηθούμε να τηρούμε τους κανόνες της.

     

  • Όταν το επιτρέψουν οι συσχετισμοί τουλάχιστον ορισμένες από τις δυνάμεις που συγκροτούν το μέτωπο θα πρέπει να αποδεχτούν να συμμετέχουν σε μια κυβέρνηση που θα το υλοποιήσει, κάτι το οποίο προφανώς είναι αδύνατον να πραγματοποιηθεί δίχως τη στήριξη και τη συμμετοχή ενός ισχυρού λαϊκού κινήματος.

     

  • Το ποίες δυνάμεις και πρόσωπα θα ηγεμονεύσουν πολιτικά και ιδεολογικά αυτής της σύμπλευσης στη συνείδηση των αγωνιστών της ριζοσπαστικής αριστεράς δεν είναι δυνατόν να προκαθοριστεί. Είναι κάτι που θα κατακτηθεί μέσα από την πράξη της συμπόρευσης και των μελλούμενων αγώνων.

Αν πράγματι υπήρχε η ξεκάθαρη βούληση για τη συγκρότηση του μετώπου, αυτές οι αποκλίσεις θα έπρεπε ήδη να έχουν ξεπεραστεί.

Η ανοχή μας στο faitesvosjeuxάντε τα παιγνίδια σας] τελείωσε οριστικά. Σήμανε πια το rien nevaplusίποτε δεν πάει άλλο (όπως πριν)].

Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του και το πολιτικό κόστος αυτών των ευθυνών.

Γιώργος Ρούσης