Όχι στην επέμβαση των Αμερικανών στη Βενεζουέλα.

Αλληλεγγύη στο λαό της Βενεζουέλας.

Η Μπολιβαριανή διαδικασία να ολοκληρωθεί με σοσιαλιστική επανάσταση.

 

Ο «ειρηνοποιός» Τραμπ αποκαλύπτεται ως αυτό που είναι: ο πολιτικός εκπρόσωπος του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ, οι οποίες πάνω από ένα αιώνα τώρα κάνουν στρατιωτικές επεμβάσεις και σφαγιάζουν λαούς για τα συμφέροντα του αμερικανικού μονοπωλιακού κεφαλαίου. Για να ικανοποιήσει αυτά τα συμφέροντα, η στρατιωτική μηχανή των ΗΠΑ ετοιμάζεται να επέμβει στη Βενεζουέλα και να ανατρέψει τη νόμιμη κυβέρνησή της με σκοπό:

- να υφαρπάξει τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου της χώρας (τα οποία είναι τα μεγαλύτερα γνωστά κοιτάσματα υδρογονανθράκων στον κόσμο), και

- να αποκλείσει την Κίνα και τη Ρωσία από το να έχουν οικονομικές και στρατιωτικές δραστηριότητες στην αμερικάνικη Ήπειρο, την οποία οι ΗΠΑ τη θεωρούν δικό τους κτήμα.

Δεν υπάρχει κανόνας διεθνούς δικαίου που να μην έχουν παραβιάσει ήδη οι αμερικανοί ιμπεριαλιστές, καθώς ετοιμάζονται για στρατιωτική επέμβαση στη Βενεζουέλα και σφίγγουν τον οικονομικό κλοιό απέναντί της. Από τον Σεπτέμβριο έχουν εκτελέσει εν ψυχρώ τουλάχιστον 87 άτομα σε πάνω από 20 επιθέσεις σε πλοία στην Καραϊβική και στον Ειρηνικό χωρίς καμιά προειδοποίηση, παρά μόνο με τη δική τους εκτίμηση ότι μετέφεραν ναρκωτικά. Καταλαμβάνουν πειρατικά τάνκερς που μεταφέρουν πετρέλαιο της Βενεζουέλας, και σχετίζονται με το Ιράν, τη Ρωσία και την Κίνα, μια πράξη κανονικής ληστείας και πειρατείας, και έχουν ήδη προχωρήσει σε επιβολή ολοκληρωτικού αποκλεισμού στα τάνκερς προς και από τη Βενεζουέλα, με σκοπό να στραγγαλίσουν οικονομικά τη χώρα.

Η κυβέρνηση Τραμπ χρησιμοποιεί την «εργαλειοθήκη» της διακυβέρνησης Ρήγκαν, η οποία χρησιμοποιούσε τις ίδιες μεθόδους απέναντι στην κυβέρνηση των Σαντινίστας στη Νικαράγουα, χαρακτηρίζοντάς την εγκληματικό καθεστώς που εμπλέκεται μέχρι και στο εμπόριο ναρκωτικών.

Σύμμαχος των ΗΠΑ είναι η αστική τάξη της Βενεζουέλας, που, αντί να υπερασπίζεται τον λαό και την εργατική τάξη της Βενεζουέλας, απαιτεί να εισβάλουν οι ΗΠΑ στη χώρα, να εκδιώξουν τη νόμιμη κυβέρνησή της για να προσφέρουν οι ΗΠΑ, και όχι ο λαός της Βενεζουέλας, την εξουσία στο πιάτο στους ηγέτες της αστικής αντιπολίτευσης. Γι’ αυτήν την καθαρά προδοτική συμπεριφορά τους, η ηγέτης αυτής της αντιπολίτευσης τιμήθηκε με Νόμπελ Ειρήνης! Όπως συμβαίνει συχνά στην ιστορία (έχουμε εμπειρία και στην Ελλάδα), οι καπιταλιστές μιας χώρας συμπεριφέρονται ως κοινοί προδότες απέναντι στην πατρίδα τους και τον λαό τους για να διασώσουν την εξουσία και τα προνόμιά τους.

Η εργατική τάξη της Βενεζουέλας είδε κάποια βελτίωση στη ζωή της από την Μπολιβαριανή επανάσταση, κυρίως στα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης του Τσάβες μέσα από τα προγράμματα για δημιουργία κέντρων υγείας, κατοικίας, στήριξης της διατροφής, αυξήσεων στους μισθούς, κτλ. Αλλά και αυτά γρήγορα κατάντησαν πιο πολύ φιλανθρωπική βοήθεια και είναι εντελώς αναντίστοιχα με τις οικονομικές δυνατότητες της Βενεζουέλας. Η πτώση στις τιμές πετρελαίου, το κύριο εισόδημα της κυβέρνησης, οδήγησε τα τελευταία χρόνια σε ακραία φτώχεια, εγκληματικότητα, και μαζική μετανάστευση.

Η βασική αιτία για αυτές τις αρνητικές εξελίξεις δεν είναι η αποτυχία των «σοσιαλιστικών» μέτρων, όπως επιθυμούν να διατείνονται οι νεοφιλελεύθεροι όλου του κόσμου (και εδώ στην Ελλάδα). Οι αιτίες είναι κυρίως δύο:

Πρώτον, οι προσπάθειες των ΗΠΑ να ανατρέψουν το καθεστώς που έγιναν με την επιβολή εμπάργκο και περιοριστικών μέτρων σε βάρος της Βενεζουέλας, και, δεύτερον, και πιο σημαντικό από την πλευρά του εργατικού και επαναστατικού κινήματος, η αιτία είναι ότι τα μέσα παραγωγής δεν πέρασαν στον έλεγχο της εργατικής τάξης αλλά παρέμειναν στους καπιταλιστές ιδιοκτήτες τους.

Στην πραγματικότητα, η οικονομική εξουσία της αστικής τάξης στη Βενεζουέλα δεν τερματίστηκε ποτέ, με εξαίρεση τον πετρελαϊκό τομέα, του οποίου τον έλεγχο ανέλαβε πλήρως η κυβέρνηση του Τσάβες. Όμως και εκεί, όπως συμβαίνει συνήθως όταν δεν κυριαρχεί η εργατική τάξη, ο εθνικοποιημένος τομέας του πετρελαίου δεν ήταν μόνο το εργαλείο για την επιστροφή μέρους της παραγόμενης υπεραξίας στην εργατική τάξη μέσω προνοιακών προγραμμάτων αλλά και εργαλείο διαφθοράς και πλουτισμού για την ανώτερη γραφειοκρατία και τον στρατό.

Η βασική οικονομική αλήθεια του μαρξισμού παραμένει: «σοσιαλισμός» με ιδιωτική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και κάποια αναδιανομή της παραγόμενης αξίας προς όφελος της εργατικής τάξης δεν είναι σοσιαλισμός αλλά συνταγή για τη διατήρηση της εξουσίας της αστικής τάξης (ή της επιστροφής της στην εξουσία). Για πραγματική εξουσία της εργατικής τάξης μπορούμε να μιλάμε όταν η εργατική τάξη αποκτήσει την κατοχή των μέσων παραγωγής και ελέγχει άμεσα την παραγωγή μέσα από τα όργανά της (δηλαδή, όταν τσακίσει την αστική κρατική μηχανή). Στη Βενεζουέλα τίποτα από τα δύο δεν έχει γίνει: ο ιδιωτικός τομέας ζει και βασιλεύει μαζί με τους καπιταλιστές, ενώ όλα τα κρατικά όργανα εξουσίας παραμένουν όπως ήταν πριν την Μπολιβαριανή επανάσταση και σ’ αυτά συμμετέχει κανονικά η αστική τάξη.

Αυτή η κατάσταση αποδυναμώνει τις διαθέσεις της εργατικής τάξης να υπερασπιστεί την κυβέρνηση του Μαδούρο από την επίθεση των ΗΠΑ και του εσωτερικού εχθρού, της αστικής τάξης της Βενεζουέλας. Εδώ και πολλά χρόνια, είναι χάρη στην ηρωική αντίσταση της εργατικής τάξης που δεν έχει ανατραπεί το καθεστώς Μαδούρο. Από την άλλη, ακόμα κι αν εργατική τάξη δεν έχει πολλούς λόγους να υπερασπιστεί το καθεστώς Μαδούρο, έχει πολύ περισσότερους λόγους να μη επιτρέψει στους αμερικανούς να κάνουν κουμάντο στη χώρα και στις αμερικάνικες εταιρείες να λεηλατήσουν τον πλούτο της μαζί με τους ντόπιους φιλο-αμερικανούς καπιταλιστές.

Στη επερχόμενη σύγκρουση η εργατική τάξη της Βενεζουέλας, όπως και η παγκόσμια εργατική τάξη, πρέπει να υπερασπιστεί τα ταξικά της συμφέροντα: την ανάγκη της να αποφασίζει η ίδια για την τύχη της και όχι οι γραφειοκράτες ή οι αμερικανοί ιμπεριαλιστές.

Αυτό απαιτεί:

-Να αποτραπεί και να αποτύχει η επέμβαση των αμερικανών ιμπεριαλιστών στη Βενεζουέλα.

-Να ολοκληρωθεί το πέρασμα της εξουσίας στην ίδια την εργατική τάξη της Βενεζουέλας και στα όργανά της, με την εθνικοποίηση όλων τα βασικών μέσων παραγωγής, τον έλεγχο του εξωτερικού εμπορίου, τη δημιουργία πραγματικού εργατικού στρατού και πολιτοφυλακής και οργάνων εξουσίας της εργατικής τάξης (όργανα τύπου σοβιέτ).

-Να ηττηθούν οι Αμερικανοί και οι υποστηριχτές τους σε όλες τις χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, με την ενεργή στήριξη της παγκόσμιας εργατικής τάξης στην εργατική τάξη της Βενεζουέλας.

Αλληλεγγύη στον λαό της Βενεζουέλας!

Νίκη στην Εργατική τάξη της Βενεζουέλας!

 κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ

 

---