ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΛΑΛΛΗΤΗΡΙΑ ΤΗΝ 1Η ΟΚΤΩΒΡΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΟΚΤΑΩΡΟΥ

Δεν θα σταματήσουν στην κατάργηση του 8ωρου

Δεν θα σταματήσουν, αν δεν τους σταματήσουμε

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη συνεχίζει την επίθεση στην εργατική τάξη. Αφού όλες οι αστικές δυνάμεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ακροδεξιοί) κατάφεραν να φορτώσουν το βάρος της καπιταλιστικής κρίσης και της χρεοκοπίας του 2010 στις πλάτες της εργατικής τάξης υπογράφοντας απανωτά μνημόνια, η κυβέρνηση του Μητσοτάκη βρήκε το πεδίο ανοικτό να επιβάλει ένα μόνιμο μνημονιακό μεσαίωνα στους χώρους εργασίας. Μετά από συνεχείς νόμους για την ακύρωση του δικαιώματος στην απεργία, την κατάργηση στην πράξη των συλλογικών συμβάσεων, την ενίσχυση του διευθυντικού δικαιώματος και της ασυδοσίας των εργοδοτών, την ποινικοποίηση των διαδηλώσεων, τώρα προχωρά και στην κανονική κατάργηση του 8ωρου.

Η κυβέρνηση του Μητσοτάκη δείχνει ξεκάθαρα το ταξικό της πρόσωπο. Είναι η κυβέρνηση των καπιταλιστών, νομοθετεί τη θέλησή τους για ευέλικτο, φτηνό, υποταγμένο εργατικό δυναμικό.

Με το νέο νομοσχέδιο η εργοδοσία αποκτά το «δικαίωμα» να κρατάει τον εργαζόμενο μέχρι και 13 ώρες την ημέρα. Να τον απασχολεί ακόμα και με συμβάσεις 2 ημερών, να κομματιάζει την άδεια του καλοκαιριού, να τον μετακινεί σε διαφορετικά ωράρια ανάλογα με τις ανάγκες του «businessplan» της εταιρείας. Με ένα SMS θα προσλαμβάνει και θα απολύει.

Το τι σημαίνουν αυτά το καταλαβαίνει ο καθένας από εμάς που πρέπει να εργαστεί για να ζήσει: ξεζούμισμα, φθορά της υγείας, διάλυση της οικογενειακής ζωής (ή της δυνατότητας να υπάρξει οικογενειακή ζωή), δουλειά είλωτα για να αβγαταίνουν τα κέρδη των αφεντικών.

Αυτή δεν είναι η μοίρα μας. Δεν πρόκειται για φυσικά φαινόμενα που πρέπει να τα υποστούμε. Δεν θέλουμε να ζούμε έτσι. Δεν είναι δική μας επιλογή.

Είναι η επιλογή αυτών που υπηρετούν τον καπιταλισμό.

Η πολιτική αυτή, η κυβέρνηση που την εφαρμόζει και το σύστημα που την γεννά, πρέπει και μπορούν να ανατραπούν.

Να δείξουμε τη δική μας θέληση και τη δική μας πρόταση για το πώς θέλουμε να ζήσουμε:

• 6ωρη, 5θημερη εργασία, με 40 μέρες διακοπών, εκ των οποίων 15 μέρες συνεχόμενες. Κατοχύρωση της αργίας της Κυριακής.
• Αύξηση των μισθών, των ημερομισθίων και των συντάξεων μέσα από ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις. Να καταργηθεί η παρέμβαση της κυβέρνησης στον καθορισμό του ύψους του μισθού.
• Απαγόρευση δια νόμου των απολύσεων. Δουλειά για όλους.

Θα μας πουν τα γνωστά παραμύθια: δεν αντέχει η οικονομία τέτοια μέτρα, ότι θα χρεοκοπήσουμε πάλι, θα μας πετάξει η ΕΕ εκτός, κ.ά.

Πράγματι, η καπιταλιστική οικονομία δεν αντέχει τις δικές μας ανάγκες. Επειδή έχει σε προτεραιότητα άλλες ανάγκες: την αύξηση των κερδών των καπιταλιστών, των βιομηχάνων, των τουριστικών επιχειρήσεων, των εμπόρων όπλων. Λεφτά υπάρχουν για τις κατασκευαστικές εταιρείες στις οποίες έχουν παραχωρηθεί οι εθνικοί οδοί με αποικιακού τύπου συμβάσεις, για την εκκλησία που δεν πληρώνει φόρους για τα ακίνητά της, για τους εφοπλιστές που αποφασίζουν οι ίδιοι τι φόρο (δηλ. ελεημοσύνη) θα πληρώσουν, για τους τραπεζίτες που τις χρεοκοπημένες τους τράπεζες τις ξεχρεώσαμε εμείς.

Το ελληνικό κράτος δεν χρεοκόπησε επειδή έδινε σε μας μισθούς που δεν τους δικαιούμασταν, αλλά επειδή τραπεζίτες-βιομήχανοι-εφοπλιστές-εκκλησία άδειαζαν τα ταμεία με τη βοήθεια των κυβερνήσεων τους.

Το να βγούμε από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ δεν είναι κίνδυνος αλλά ευλογία για όσους εργάζονται για να ζήσουν. Είναι κίνδυνος για τα αφεντικά, για τα παράσιτα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, των τρωκτικών του ΟΠΕΚΕΠΕ, των καλοπληρωμένων γραφιάδων των ΜΜΕ.

Η ΕΕ και το ΝΑΤΟ υπάρχουν για να προστατεύουν το δικαίωμα στην εκμετάλλευση των καπιταλιστών σε βάρος της εργατικής τάξης, για να ζουν οι καπιταλιστές καλά σε βάρος της δική μας σκληρής εργασίας.

Αυτά δεν τα ξεχνάμε και τα κάνουμε ορατά στον αγώνα μας. Αγωνιζόμαστε για:

-Μονομερή διαγραφή του χρέους, εκτός αυτού που χρωστάει το κράτος στα ασφαλιστικά μας ταμεία.

-Έξοδο από ΕΕ και ΝΑΤΟ. Λεφτά για δημόσια υγεία-παιδεία-ασφάλιση και όχι για πολεμικούς εξοπλισμούς και επιχορηγήσεις σε καπιταλιστές.

-Εθνικοποίηση των βασικών τομέων της οικονομίας -ενέργεια, επικοινωνίες, συγκοινωνίες, υγεία, παιδεία.

Εργάτη, εργάτρια,

Τίποτα δεν πρόκειται να μας χαριστεί. Ακόμα και η απλή ανάγκη να δουλεύουμε με ανθρώπινα ωράρια και να αμειβόμαστε με αξιοπρέπεια απαιτεί σκληρό αγώνα. Και τελικά ο καπιταλισμός δείχνει καθημερινά ότι δεν μπορεί να ικανοποιήσει ούτε τα στοιχειώδη. Γι’ αυτό ο αγώνας μας πρέπει να στρέφεται και εναντίον του ίδιου του καπιταλισμού και του αστικού κράτους. Δεν διεκδικούμε ένα μεγαλύτερο κομμάτι από τα ψίχουλα αλλά όλο το καρβέλι.

Καμιά μοιρολατρία, καμιά ηττοπάθεια.

Καμιά αυταπάτη ότι κάποιοι άλλοι από το πολιτικό προσωπικό των καπιταλιστών (πασόκοι, συριζαίοι, ακροδεξιοί) θα μας σώσουν.

Αγώνας για την πτώση της κυβέρνησης σημαίνει αγώνας για την ανατροπή του καπιταλισμού.

κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, www.anasyntaxi.gr

 

---