Αλληλεγγύη στον αγώνα των μεταναστών εργατών!

Τις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε την οδύσσεια των οικονομικών προσφύγων που έχουν βρει καταφύγιο στο κτίριο της Νομικής Αθηνών και την αγαστή συνεργασία «προοδευτικών» και συντηρητικών κομματιών του αστικού πολιτικού συστήματος να τους πετάξουν στο δρόμο. Το γεγονός αυτό δεν είναι παρά το τελευταίο επεισόδιο ενός προβλήματος που έχει λάβει τεράστιες κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις. Ενός προβλήματος που το αστικό κράτος έρχεται αντιμέτωπο με τα όρια του και αδυνατεί να επιλύσει. Οι πρυτανικές αρχές ισχυρίζονται ότι γεγονότα σαν κι αυτό αποτελούν δυσφήμιση του Πανεπιστημίου(!) και κατάλυση του ακαδημαϊκού ασύλου, ξεχνώντας το γεγονός ότι το άσυλο ανήκει σε όλα τα μέλη της κοινωνίας, αποτελώντας κεκτημένο των αγώνων του λαού και όχι απλά χώρος διεξαγωγής της ακαδημαϊκής διαδικασίας.Επίσης αποσιωπάται το ότι το εν λόγω κτίριο δεν χρησιμοποιείται για καμία δραστηριότητα του πανεπιστημίου οπότε... δεν υπάρχει παρακώλυση της εκπαιδευτικής του λειτουργίας.

Το άσυλο το παραβιάζουν, συχνά πυκνά, το κράτος και οι δυνάμεις καταστολής με την εντολή της κυβέρνησης.

Κανείς όμως δε μιλάει για τη πραγματική ρίζα του προβλήματος, το οποίο δεν είναι άλλο από τη συνεχιζόμενη δέσμευση των μεταναστών σε ένα καθεστώς παρανομίας, ούτως ώστε το κεφάλαιο να μπορεί να αντλεί φθηνά εργατικά χέρια από μια τεράστια δεξαμενή ανέργων. Η πλεονάζουσα εργασία είναι αναγκαία για τον καπιταλισμό. Είναι αποτέλεσμα και προϋπόθεση του ο υπερπληθυσμός, η δημιουργία ενός βιομηχανικού εφεδρικού στρατού γιατί στην κεφαλαιοκρατική παραγωγή δεν αρκεί καθόλου η ποσότητα της διαθέσιμης εργατικής δύναμης που προσφέρει η φυσική αύξηση του πληθυσμού. Η κεφαλαιοκρατική παραγωγή για να κινείται ελεύθερα χρειάζεται έναν εφεδρικό στρατό.

Κανείς δε μιλάει για τις διεθνείς συνθήκες μη προώθησης των μεταναστών, οι οποίες δεσμεύουν τη πολιτική εξουσία, αναγκάζοντας ουσιαστικά τεράστιες πληθυσμιακές ομάδες να παραμένουν εγκλωβισμένες εντός των ελληνικών συνόρων. Για τη συντριπτική πλειοψηφία των μεταναστών, η Ελλάδα αποτελεί μια χώρα σταθμό και όχι χώρα προορισμού, αλλά καταλήγουν να βαλτώνουν εδώ εξαιτίας της ανικανότητας του αστικού κράτους να αποδεσμευτεί από τη κοινή μεταναστευτική πολιτική της ΕΕ. Το αποτέλεσμα είναι το μεταναστευτικό πρόβλημα να διογκώνεται, οι μετανάστες να ζουν δέσμιοι στην ημιπαρανομία δίχως να διαφαίνεται κάποια λύση για τη χορήγηση των απαραίτητων εγγράφων ούτως ώστε είτε να νομιμοποιηθούν είτε να πάνε στη χώρα που έχουν επιλέξει ως προορισμό.

Υποκινητής του αγώνα των μεταναστών, είναι τα ίδια τους τα προβλήματα και τα αδιέξοδα που ζουν καθημερινά μαζί με την εκμετάλλευση που βιώνουν.

Το μεταναστευτικό ζήτημα αποτελεί μέρος της ατζέντας της αριστεράς εδώ και πολλά χρόνια, χωρίς ποτέ να καταφέρει να αρθρώσει μια απάντηση που να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της πραγματικότητας. Δυστυχώς, η επικρατούσα αντίληψη βάση της οποίας προσέγγιζε το θέμα ήταν αυτή της φιλανθρωπίας και της υπεράσπισης των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μεταναστών. Το βασικό πρόβλημα της προσέγγισης αυτής, πέρα του ότι σε θέτει a priori σε διαφορετική θέση από τους μετανάστες, είναι ότι είναι αφομοιώσιμη και αναποτελεσματική. Εμείς ως κ.ο. Ανασύνταξη θεωρούμε ότι η προσέγγιση μας πρέπει να είναι βάσει των πραγματικών υλικών αναγκών των μεταναστών και όχι στα πλαίσια μιας θολής προοδευτικότητας. Καταρχήν, καταγγέλλουμε κάθε είδους κατασταλτικού μέτρου (FRONTEX, τείχος στον Έβρο, δυσκολία στην παραχώρηση πολιτικού ασύλου) εκ μέρους της εκάστοτε κυβέρνησης, που πραγματικό στόχο έχει να κρατάει δέσμια σε παράνομο καθεστώς μεγάλο ποσοστό ανέργων, ούτως ώστε να μειώνει το κόστος εργασίας και να διασπά την ενότητα της εργατικής τάξης.

Η εργατική τάξη δε μπορεί να περιμένει τη πραγμάτωση αυτών των αιτημάτων ούτε από τη πιο προοδευτική αστική κυβέρνηση, πόσο μάλλον τώρα, στο φόντο της μεγαλύτερης καπιταλιστικής κρίσης της ιστορίας. Ο αγώνας αυτός θα δοθεί στους τόπους δουλειάς, στα σωματεία, στα συνδικάτα και στους δρόμους. Ήδη τα πρώτα ρήγματα δημιουργούνται με τις νίκες των Σενεγαλέζων εργατών στα Γιάννενα, καλλιεργώντας τη κοινή συνείδηση της τάξης και της εργατικής αλληλεγγύης. Μπροστά στην ανεπάρκεια του αστικού κράτους, ο μόνος δρόμος πραγμάτωσης και λύσης του μεταναστευτικού είναι μέσα από το πρόγραμμα εξουσίας μιας εργατικής κυβέρνησης έτοιμη να ανταποκριθεί στην αναγκαιότητα κατάδειξης του γεγονότος ότι Έλληνες και ξένοι εργάτες έχουν να σπάσουν τις ίδιες αλυσίδες και κοινό κόσμο να κτίσουν.

ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ!

ΧΑΡΤΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ-ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΜΕΤΩΠΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΜΜΕ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και αριστερών ψαλτών.

Αθήνα 27/1/2011

το Γραφείο της κ.ο ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ