Η τοποθέτηση της κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ στον Κεραμεικό (εκδήλωση ΑΝΤΑΡΣΥΑ)

Σύντροφοι και συντρόφισσες, συναγωνιστές

Καλούμαστε να δράσουμε σε μια περίοδο που οι καπιταλιστές οργανώνουν και εκτελούν αποφασιστικό χτύπημα στις κατακτήσεις της εργατικής τάξης. Μια περίοδο που η εργατική τάξη και το κίνημά της καταγράφει ήττες και κινδυνεύει με μια ιστορικών διαστάσεων συντριβή. Ταυτόχρονα όμως, και μια περίοδο ιστορικών ευκαιριών, μια περίοδο που η αστική τάξη αντιμετωπίζει πολλαπλά αδιέξοδα στην προσπάθειά της να διαιωνίσει το καπιταλιστικό σύστημα, την ταξική της κυριαρχία και τα προνόμιά της. Οι πρόσφατες περιφερειακές εκλογές, με τα αποτελέσματά τους αποτύπωσαν ως ένα βαθμό, τις δυνατότητες που διαγράφονται και προσέφεραν μια ανάσα ελπίδας σε ένα πρωτοπόρο δυναμικό αγωνιστών και σε τμήματα της κοινωνίας.

Τα ψηφοδέλτια που υποστηρίχθηκαν από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, την κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ και άλλες δυνάμεις, στις περιφερειακές εκλογές, σε γενικές γραμμές πρέσβευσαν μια καθαρή απάντηση στην... καπιταλιστική επίθεση και την κρίση.

Προτείναμε την μόνη δυνατή λύση από τη σκοπιά της εργατικής τάξης: μια μεγάλης κλίμακας απαλλοτρίωση της κεφαλαιοκρατικής ιδιοκτησίας με διαγραφή του χρέους, εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων και λειτουργία τους με εργατικό έλεγχο, έξοδο από την ΕΕ την ΟΝΕ κλπ.

Για να φτάσουμε σε μια τέτοια συμφωνία έγιναν πολλά βήματα από τη μεριά σας. Από τη μεριά της κομμουνιστικής οργάνωσης ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, ήδη από το Μάρτη του 2009, στη συνάντηση της Αθηναΐδας σας επισημαίναμε αυτά τα ζητήματα. Θα μου επιτρέψετε να διαβάσω ένα απόσπασμα από την τότε τοποθέτησή μας:

«Στη χώρα μας η οικονομική κρίση θα είναι πιο βαθιά, πιο μακρόχρονη και πιο καταστροφική, γιατί συνδυάζεται με ένα δυσθεώρητο δημόσιο χρέος, που συνεχώς διογκώνεται και δύσκολα πια εξυπηρετείται. Το γεγονός αυτό, που επιβάλλει τη σύναψη νέων δανείων με συνεχώς υψηλότερα επιτόκια, την αύξηση της φορολογίας και την περιστολή των δαπανών, στερεί από την ελληνική αστική τάξη τη δυνατότητα να απαλύνει τις συνέπειες της κρίσης με την πραγματοποίηση μεγάλων δημόσιων επενδύσεων και με άλλες κρατικές παρεμβάσεις στην οικονομία. Γι’ αυτό θα πρέπει να αναμένουμε στη χώρα μας μια λυσσασμένη επίθεση στα δικαιώματα και στο βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων στο όνομα της μείωσης του δημόσιου χρέους και μιαν ιδιαίτερα έντονη έξαρση των ταξικών αγώνων».

Τονίζαμε επίσης ότι:

«η άνοδος του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων δεν μπορεί να εξασφαλιστεί χωρίς την άρνηση εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους. Όποιος υιοθετεί το σύνθημα «την κρίση να πληρώσουν οι καπιταλιστές», δεν μπορεί να λησμονεί ότι καπιταλιστές είναι και τα εγχώρια και αλλοδαπά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που δανειοδότησαν και δανειοδοτούν με τοκογλυφικά πολλές φορές επιτόκια το ελληνικό δημόσιο». Εξειδικεύαμε τότε (το Μάρτη του 2009) με αυτόν τον τρόπο το γενικό σύνθημα «Να πληρώσουν την κρίση οι καπιταλιστές». Πέρασε τουλάχιστον ένας χρόνος μέχρι να υιοθετήσετε αυτές τις προτάσεις. Αυτά τα αναφέρω για να σας πω σύντροφοι να μας ακούσετε λίγο πιο προσεκτικά αυτήν τη φορά. Θα μας γλυτώσει χρόνο πιστεύω.

Το πρόγραμμα σύντροφοι και συντρόφισσες με το οποίο δώσαμε τη μάχη στις πρόσφατες εκλογές αποτελεί μια κατάκτηση η οποία πρέπει να αποτυπωθεί και στην προγραμματική βάση συγκρότησής σας, γεγονός που θα συμβάλει στη συγκρότηση και την ενότητα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.

Στη βάση αυτού του προγράμματος καλούμε όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς. Με αυτό το πρόγραμμα πρέπει να δίνουμε τη μάχη ενάντια σε αντιλήψεις που αναζητούν μια φιλεργατική απάντηση στα πλαίσια της αστικής πολιτικής. Παλεύουμε αυτό το πρόγραμμα να υιοθετηθεί από το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και στη βάση αυτού του προγράμματος πρέπει να αναδείξουμε μιαν άλλη προοπτική.

Προοπτική δεν μπορεί να δώσει η επίκληση των αγώνων και η ανάπτυξη του κινήματος. Η άποψη αυτή που προτείνει όλες μας τις δυνάμεις να τις ρίξουμε στην ανάπτυξη του κινήματος αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα τα προγράμματα δεν κατανοεί ότι-ειδικά σήμερα- χωρίς πολιτική πρόταση κανένα κίνημα δεν πρόκειται να αναπτυχθεί.

Προοπτική δεν μπορεί να δώσει ούτε μια γενική επίκληση της λαϊκής εξουσίας, της εργατικής εξουσίας ή ακόμα χειρότερα κάποιας αγνώστου ταυτότητας «κομμουνιστικής προοπτικής», χωρίς να προσδιορίζεται συγκεκριμένα η τακτική.

Με ποια τακτική λοιπόν;

Το πρόγραμμα το οποίο έχει κατακτηθεί από μια σειρά δυνάμεις, ακόμα κι από δυνάμεις με τις οποίες δεν ήμασταν μαζί στη μάχη αυτών των εκλογών, όπως είπα αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη. Καταλαβαίνουμε όλοι ότι μπορεί να υλοποιηθεί στο σύνολό του μόνο από το κράτος της εργατικής εξουσίας και μάλιστα σε μια κατάσταση που υπάρχουν σημαντικά διεθνή στηρίγματα. Οι δυνάμεις που προτείνουν αυτό το πρόγραμμα, οφείλουν όμως από σήμερα να διεκδικούν την υλοποίησή του. Με σημαία αυτό το πρόγραμμα, την εργατική απάντηση στην κρίση και την επίθεση των κεφαλαιοκρατών, απαιτούμε την πτώση της κυβέρνησης και επιδιώκουμε να μπει στη θέση της μια κυβέρνηση που θα υλοποιήσει αυτό το πρόγραμμα. Το αποτέλεσμα των εκλογών άλλωστε αναδεικνύει το καθήκον της πάλης για να πέσει η κυβέρνηση μειοψηφίας του ΠΑΣΟΚ. Στο ερώτημα ποιος θα έρθει μετά απαντάμε: η κυβέρνηση που θα εφαρμόσει αυτό το πρόγραμμα, η εργατική κυβέρνηση.

Σε αυτό το σύνθημα -στο σύνθημα της εργατικής κυβέρνησης- συμπυκνώνεται η πρόταση μας για την προοπτική. Δίνουμε απάντηση στο ποιος θα υλοποιήσει αυτό το πρόγραμμα.

Πάνω σε αυτό το πρόγραμμα καλούμε όλες τις δυνάμεις που διακηρύττουν την υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων: το ΚΚΕ, το ΣΥΡΙΖΑ, άλλες δυνάμεις της επαναστατικής Αριστεράς με στόχο τη διαμόρφωση πολιτικού μετώπου διεκδίκησης της εξουσίας.

Το πολιτικό μέτωπο για το οποίο μιλάμε θα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη να υλοποιήσει αυτούς τους στόχους ως εργατική κυβέρνηση, στηριγμένη στο μαζικό κίνημα και στην προοπτική ανάπτυξης και ανάδειξης των εργατικών οργάνων που θα αναλάβουν την πλήρη υλοποίησή τους και την εξειδίκευσή τους.

Η ευθύνη πέφτει στις πλάτες των δυνάμεων που δώσαμε τη μάχη στη βάση αυτού του προγράμματος. Αυτές οι δυνάμεις πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες σ’ αυτήν την κατεύθυνση, μια και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να το κάνει και το ΚΚΕ δεν θέλει.

Σύντροφοι, η σφοδρότητα της κρίσης σε συνδυασμό με το δημόσιο χρέος που δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί και οδηγεί στην πλήρη και επίσημη χρεοκοπία, καθιστούν την Ελλάδα αδύνατο κρίκο στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα και μετατρέπουν άρδην τα καθήκοντά μας. Καλούμαστε να σπάσουμε αυτόν τον αδύναμο κρίκο χωρίς να δώσουμε περιθώριο στις δυνάμεις του κεφαλαίου να ξεπεράσουν-αργά ή γρήγορα- την κρίση τους και να ανασυνταχτούν.

Μπροστά μας θα έχουμε όξυνση της ταξικής πάλης, καθώς και κυβερνητική αστάθεια. Η πολιτική πρόταση καθίσταται αναγκαία και επίκαιρη και αποτελεί τη μόνη πρόταση που μπορεί να σώσει την εργατική τάξη από την εξαθλίωση και την πείνα.

Πρέπει να ξέρουμε ότι η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν θα περιμένουν αιώνια την Αριστερά να καταθέσει πολιτική πρόταση για έξοδο από την παρούσα κρίση. Αν αυτό δεν γίνει έγκαιρα θα αναζητήσουν λύση αλλού.

Σας καλούμε λοιπόν να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, να κινηθούμε σε αυτήν την κατεύθυνση, να προλάβουμε τις εξελίξεις.