[2018-04-30] Ανακοίνωση για την 1η Μάη

 Η 1η Μάη θα ενώνει πάντα την εργατική τάξη όλων των εθνών κάτω από τη σημαία της Προλεταριακής Επανάστασης!

Όχι άλλες θυσίες για το ελληνικό κεφάλαιο και το «εθνικό» συμφέρον!

Η τάξη των κεφαλαιοκρατών απάντησε στην κρίση και την κρατική χρεοκοπία με την ολομέτωπη επίθεση στην εργατική τάξη. Με τη βάρβαρη ταξική πολιτική που συμπυκνώθηκε στον όρο «μνημόνιο». Οι Έλληνες κεφαλαιοκράτες με την έμπρακτη στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ισοπέδωσαν μισθούς, κοινωνικές δαπάνες και εργατικά δικαιώματα.

Η επίθεση ενάντια στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας είναι διαρκής, όπως μια διαρκής λεηλασία θα είναι και η ασκούμενη πολιτική για να ξεπεραστεί η καπιταλιστική κρίση σε βάρος μας και να ανακάμψει η καπιταλιστική κερδοφορία.

 Αναπόσπαστο τμήμα αυτής της πολιτικής ξεπεράσματος της κρίσης είναι και ο πόλεμος. Ο καπιταλισμός χρειάζεται αίμα για να ξεπεράσει την κρίση του. Χρειάζεται καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων και συσσωρευμένων κεφαλαίων. Η κρίση οξύνει τον ανταγωνισμό μεταξύ μεμονωμένων κεφαλαιοκρατών, αλλά και μεταξύ κρατών. Οξύνει τον ανταγωνισμό για εμπορικές συμφωνίες, πρώτες ύλες και αγορές.

Τέτοιος είναι και ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός. Οι Έλληνες και Τούρκοι κεφαλαιοκράτες συγκρούονται με στόχο την ισχυρότερη πρόσδεση στα ιμπεριαλιστικά μονοπώλια (Total, Eni, ExxonMobil κλπ) που θα εκμεταλλευτούν τα ορυκτά κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο. Ένας πόλεμος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας θα έχει σαν επίδικο το με ποιο κράτος θα κάνουν συμφωνίες οι πολυεθνικές που θα αναλάβουν την εξόρυξη των υδρογονανθράκων (και θα πάρουν το μεγαλύτερο μέρος των κερδών) και αν οι υπεργολάβοι θα είναι Έλληνες ή Τούρκοι επιχειρηματίες.

Αυτή είναι η αλήθεια που κρύβεται πίσω από μεγαλόστομες πατριωτικές διακηρύξεις για “κυριαρχικά δικαιώματα”, “άμυνα της πατρίδας” και “εθνικά συμφέροντα”. Πάντα άλλωστε η κυρίαρχη τάξη βαφτίζει “εθνικό συμφέρον” το δικό της ιδιαίτερο ταξικό συμφέρον. Για το “εθνικό συμφέρον” δεν μας λέγανε ότι είναι αναγκαία τα μνημόνια και η σφαγιαστική λιτότητα των τελευταίων 8 χρόνων;

Σε έναν τέτοιο πόλεμο, αμυνόμενες είναι μονάχα η ελληνική και η τουρκική εργατική τάξη που καλούνται να γίνουν κιμάς στα κανόνια της ιμπεριαλιστικής διαμάχης της ελληνικής και της τουρκικής αστικής τάξης.

 

Ταξική και όχι εθνική ενότητα!

Η οικονομική κρίση και ο πόλεμος δεν είναι φυσικά φαινόμενα. Μπορούν να πάψουν να υπάρχουν όταν πάψει να υπάρχει η πηγή που τα γεννά, ο καπιταλισμός. Προκαλούνται από την τεράστια ανάπτυξή του και την ολοένα και μεγαλύτερη μονοπώληση του πλούτου στα χέρια όλο και λιγότερων πολυεθνικών μονοπωλιακών ενώσεων.

Σε εποχές ήττας, όπως αυτή που βιώνει το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα, φαντάζει ουτοπικό να μιλάει κανείς για την επανάσταση, αλλά είναι η καπιταλιστική κρίση που γεννά τα επαναστατικά γεγονότα και όσο η κρίση δεν ξεπερνιέται το ζήτημα της εξουσίας θα επανέρχεται στο προσκήνιο. «Η κρίση είναι μήτρα της επανάστασης» μας δίδασκε ο Μαρξ. Όσο η διεθνής καπιταλιστική κρίση διαρκεί, η επανάσταση θα παραμένει επίκαιρη γιατί η ίδια η κρίση δημιουργεί την εύφλεκτη ύλη για το ξέσπασμά της. Οι αγώνες που ξεσπάνε – όσο μικροί κι επιμέρους κι αν είναι – αυτό αποδεικνύουν. Με την αλληλεγγύη και τη στήριξη των εργατικών οργανώσεων, οι αγώνες αυτοί μπορούν να σημειώσουν σημαντικές νίκες απέναντι στον ταξικό αντίπαλο. Και οι νίκες αυτών των αγώνων προετοιμάζουν τον επόμενο γύρο της σύγκρουσης που πρέπει να βρει την εργατική τάξη πιο έμπειρη, καλύτερα προετοιμασμένη και με οργάνωση που μπορεί να οδηγήσει τα πράγματα μέχρι τη νίκη.

Σήμερα απαιτείται η οργάνωση της πολιτικής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης και η αξιοποίηση της εμπειρίας τόσο από τη χαμένη ευκαιρία του πανεργατικού ξεσηκωμού του 2011, αλλά και από την επώδυνη εμπειρία της ήττας του καλοκαιριού του 2015, όταν η Αριστερά στο σύνολό της αποδείχτηκε ανίκανη να καθοδηγήσει την σύγκρουση με την ελληνική αστική τάξη και να διεκδικήσει την εξουσία.

Αν θέλει κάποιος πραγματικά να μιλήσει και κυρίως να δράσει και να δώσει προοπτική στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, δεν χρειάζεται να περιμένει κάποιο άλλο γεγονός, όπως το ξέσπασμα ενός πολέμου. Ο πόλεμος είναι ήδη εδώ! Η εργατική τάξη με τα φτωχά λαϊκά στρώματα δίνουν καθημερινά τη μάχη της επιβίωσης! Η αναβλητικότητα και η προσμονή μιας πολεμικής σύρραξης και κατοχής για την δημιουργία, δήθεν, των κατάλληλων συνθηκών και επαναστατικής κατάστασης, αποτελεί μια φτηνή δικαιολογία και τονίζει την απουσία πολιτικής βούλησης για παρέμβαση την ώρα που η εργατική τάξη στενάζει κάτω από το βάρος της 8χρονης μνημονιακής λαίλαπας. Η ίδια η κρίση δημιούργησε πολλά εύφλεκτα υλικά και η ίδια δίνει πολλές αφορμές για την ανάφλεξή τους.

Η εργατική τάξη πρέπει να βροντοφωνάξει ότι ο δρόμος των μνημονίων, του ευρώ και της ΕΕ αποτελεί μονόδρομο για την διάσωση της καπιταλιστικής εξουσίας. Δεν αποτελεί όμως μονόδρομο για εμάς! Υπάρχει άλλος δρόμος, χωρίς μνημόνια και χρέος, έξω από την ΕΕ, την ΟΝΕ και το ΝΑΤΟ! Αυτός είναι ο εργατικός δρόμος!

  • Ακύρωση των μνημονίων και των μνημονιακών και αντεργατικών νόμων
  • Στάση πληρωμών στους τοκογλύφους δανειστές και διαγραφή του δημόσιου χρέους
  • Εθνικοποίηση των τραπεζών και των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας με εργατικό έλεγχο
  • Διαγραφή των χρεών των εργατικών οικογενειών προς τις τράπεζες και την εφορία
  • Λεφτά για τους άνεργους και την κοινωνική πολιτική και όχι για πολεμικούς εξοπλισμούς

Όσο η διεθνής καπιταλιστική κρίση θα συνεχίζει να εξαθλιώνει την εργατική τάξη και τα τύμπανα του πολέμου θα ακούγονται όλο και πιο δυνατά, η διεθνιστική αλληλεγγύη και επαναστατική πάλη ενάντια στον καπιταλισμό είναι στην ημερήσια διάταξη.

 

ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!

ΑΙΩΝΙΑ ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ!

 

 

 

κομμουνιστική οργάνωση  ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ

Μάης 2018, www.anasyntaxi.gr